مازیار سیدی، کارگردان درباره نمایش سیمبلین (یک نمایش فنسی) که اجرای آن از نیمه شهریورماه آغاز شده و هر شب ساعت ۲۰ در تالار حافظ روی صحنه می‌رود در گفت‌وگو با خبرنگار تئاتر ایرنا بیان کرد: من با ۱۵۰ نفر بازیگر تمرین کردم. ولی دیدم تصورم خیلی غیراقتصادی است. چون هزینه کار بالا می رود و همه آنها ظرفیت حضور در یک پروژه پیچیده را ندارند. به تدریج از بین آن ۱۵۰ نفر افرادی را انتخاب کردم. در نهایت خروجی این ۵۰ نفر شدند که تقریبا همه شان دیالوگ دارند.
وی درباره ارتباط مخاطبان با نمایش توضیح داد: نمایش اصلی «سیمبلین» خودش برای درک مخاطب نمایش سختی است. من تصمیم گرفتم یک نمایش سخت را کار کنم. در سینما هم نسخه‌های پیچیده ای از فیلم‌ها وجود دارد. کسی که فیلم «شاترآیلند» را می‌بیند نمی تواند خیلی به سادگی بحث را ادراک کند. من می خواستم خودم و کار خودم را محک بزنم و ببینم هدف ما از دوخطی کردن داستان تسهیل نمایشنامه اصلی بود. چون نمایشنامه اصلی خیلی پیچیده است و دو داستان اصلی و حدود ۲۵ خرده داستان دارد.
سیدی افزود: ما با حذف یک سری از داستان های نمایش اصلی و دو خطی کردن داستان و بردن آن در یک محیط گتومانند (محله اقلیت‌ها) تلاش کردیم که قصه شکسپیر را تسهیل کنیم. من می توانم متوجه شوم که نمایشنامه نیاز به تمرکز بالا و شاید دیدن دوباره دارد. حدود دو سال روی این نمایشنامه کار کردیم تا یک داستان نهایی را دربیاوریم.
نمایشنامه شکسپیر ساده‌تر شده است
این کارگردان با بیان این که نمایشنامه شکسپیر سر و شکل پیدا کرده و ساده‌تر شده است توضیح داد: یکی از دلایل کم اجرا شدن این نمایش پیچیده بودن بیش از حد آن است. وقتی شکسپیر این نمایش را اجرا کرده یک ریاضی‌دان و منجم آن را دیده و گفته من حتی نمی توانم خلاصه اش را تعریف کنم.
سیدی درباره داستان دومی که خودش به نمایشنامه اضافه کرده گفت: داستان دوم همان داستان «سیمبلین» است که فرمش تغییر پیدا کرده است. آنجا بین بریتانیا و رم درگیری سر خراج وجود دارد و اینجا درگیری بین گروه یاس کبود و رز قرمز بر سر امکانات است. ما یک قصه را در قالب نمایش در نمایش اجرا می‌کنیم و در یک قصه به زندگی روزمره این آدم ها می پردازیم. ماجرای کلیدی که اضافه کردیم اقتباس از نمایشنامه اصلی است. ما فقط برایش محیط ایجاد کردیم.
وی ادامه داد: جاسوس بودن ملکه در گتویی که ما الان داریم، در سیمبلین به نحو دیگری انجام می‌شود. ما ترجمه های شخصی از این موضوع پیدا کردیم. اینجا خلافکاری به نام راکون وجود دارد که دزد است و نقش سیمبلین را بازی می‌کند.
سیدی با تاکید بر این که «سیمبلین» در تمام این سال‌ها به دلیل پیچیدگی زیاد روایی حواشی فراوانی به همراه داشته گفت: یکی از این حواشی اختلاف بر سر ژانر آن بوده است. عده‌ای این نمایش را کمدی می‌دانستند و عده‌ای آن را تراژدی خطاب می‌کردند و تا اواخر قرن بیستم سر ژانر نمایش به نتیجه نرسیده بودند تا در نهایت در دوره معاصر آن را رمانسی دانستند که نمی‌توان در مدل ژانربندی کلاسیک درباره آن صحبت کرد. این نمایشنامه خیلی از مضامین نمایشنامه های شکسپیر مثل قدرت و عشق را در کنار هم دارد.
وی افزود: به خاطر همین نمایشنامه سال ۲۰۰۵ از شکسپیر شکایت کردند و گفتند او سرقت ادبی کرده است. به همین خاطر من نمایشنامه را وسط خلافکارها اجرا کردم.
این کارگردان با یادآوری این‌که تعداد بازیگران در ابتدا نزدیک به ۱۵۰ بوده‌اند توضیح داد: من ایده ای داشتم که می خواستم برای هر نقش دو یا سه بازیگر انتخاب کنم. چون می خواستم آدم های بیشتری را روی صحنه ببرم. ما این همه ورودی هنرجو در آموزشگاه ها داریم ولی امکان خروجی برای چیزهایی که یاد می‌گیرند کم است. من با ۱۵۰ نفر بازیگر تمرین کردم. ولی دیدم تصورم خیلی غیراقتصادی است. چون هزینه کار بالا می رود. همه آنها ظرفیت حضور در یک پروژه پیچیده را نداشتند. به تدریج از بین آنها افرادی را انتخاب کردم. در نهایت خروجی این ۵۰ نفر شدند که تقریبا همه شان دیالوگ دارند. در این کار ۹۸ درصد آدم‌ها آماتور هستند و دارند تجربه کسب می کنند.
وی افزود: استقبالی که از اجرا شد نشان داد تئاتر با تلاش و تمرکز می‌تواند اقتصادی باشد. تئاتر در دوره امروز ۹۷ درصد اقتصادی نیست. ولی ما با ریسکی کردیم یک رفتار اقتصادی از خودمان بروز دادیم. البته ممکن بود شکست بخوریم.
سیدی درباره دستمزد بازیگران این نمایش گفت: کارآموز به معنای کسی است که یک سال آموزش دیده و مساله دستمزدش شبیه به آدم های حرفه ای نیست. از روز اول به آدم‌ها گفتم در پایان این اجرا به لحاظ اقتصادی چیز ناچیزی برای ما می ماند ولی تجربه آموزشی بسیار خوبی برای ما دارد. آدم های حرفه ای در این کار هستند که قراردهای همیشگی با آنها بسته شد. ولی نود درصد گروه پذیرفتند که به عنوان کارآموز در این پروژه باشند. خود من اولین بار که روی صحنه رفتم دانشجو و کارآموز بودم. در همه دنیا همین طور است.
به گزارش ایرنا، متن این نمایش بر اساس نمایشنامه سیمبلین نوشته ویلیام شکسپیر و ترجمه علاءالدین پازارگادی توسط محمد زارعی نوشته شده است.
در خلاصه این نمایشنامه آمده است: ابلاغیه از بالا: اجرای یک نمایشنامه از شکسپیر این پایین. نتیجه: جیره‌ی بیشتر خوراک و بهداشت. تمام!
عوامل این نمایش عبارتند از: نویسنده: محمد زارعی، طراح و کارگردان: مازیار سیدی، تهیه‌کننده: فرناز دهخدا، مجریان طرح: امیرسپهر تقی‌لو، ایمان یزدی، مشاور متن: رضا سرور، مشاور کارگردان: امیر شعبان پور، سرپرست تیم کارگردانی و برنامه ریز: یزدان گرم آبی، دستیار اول کارگردان: پژمان برزگر، منشی صحنه: آناهیتا آذری و ...