به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا کتاب معاد نوشته آیت الله قربانعلی دری نجف آبادی در ۱۲ فصل منتشر شده که فصل اول به کلیات و پیش نیازها اختصاص یافته، فصل دوم سنجشی میان دنیا و آخرت صورت گرفته، در فصل سوم به حقیقت معاد پرداخته شده و فصل چهارم به نام های آخرت اختصاص دارد. فصل های پنجم تا نهم نیز به مرگ، قبر و برزخ، ظهور تحولات در آستانه قیامت، کتاب یا نامه عمل در قیامت و موضوع شفاعت اختصاص یافته است.
این کتاب در ۶۳۵ صفحه و در هزار نسخه از سوی انتشارات طوبای محبت منتشر شده و در فصل دهم شهود و گواهان در قیامت مورد بررسی قرار گرفته، در فصل یازدهم به جهنم و بهشت و اهل آن دو پرداخته شده و آخرین فصل به اعراف در قیامت اختصاص دارد.
در پیشگفتار کتاب می خوانیم: مقتضای ایمان به خدای متعالی و حکیم علی الاطلاق، ایمان به قیامت است و تفکیک این دو از یکدیگر ناممکن و غیر معقول است. چرا که حضور و رجوع هر موجودی، متناسب با شرایط خاص او و مفهوم بلند کسب رضوان الهی است و ظهور حقیقت «ما عنداللهی» و شخصیت ملکوتی آن ها عندالله است. نظام دنیا بدون آخرت و جاودانگی و حضور عندالله، ناقص و عبث و لغو خواهد بود و سرایی است که هر نوع آلودگی و ستم و طغیان در آن رقم خواهد خورد و مقام پاکان و ناپاکان قابل تمییز و شناخت و محاسبه و مجازات نخواهد بود و این خلاف عدل الهی و حکمت صمدانی است. (صفحه ۱۲)
در مجموع از قرآن کریم و دیگر ادیان الهی به طور روشن موضوع قیامت و حساب و کتاب آخرت به عنوان موضوعی انسان ساز، معناآفرین و چراغ راهنمای انسان در زندگی دنیا و معیار و میزان برای خیر و شر و سعادت و شقاوت و تهذیب نفس و تدبیر دنیا در راه خدا و موانست و معاشقه با او و حب فی الله و لقاء الله و آغاز راه، نه پایان راه، استفاده شده و قریب یک پنجم آیات قرآن کریم و بیش از هزار آیه در این باره ابعاد نورانی آن را تبیین فرموده است. البته بسیاری از خصوصیات قیامت برای ما ناشناخته است و این به جهت شرایط عالم مُلک با عالم آخرت است. چون حقایق آن عوالم از چشم و دیده عالم ماده پوشیده است و حیات دنیا بسیار نازل تر و محدودتر از حیات ملکوتی و عوالم غیب است و این به سبب ضعف و نقص انسان های عادی و عالم ملک و محدودیت ماست. (صفحه ۲۲)
در فصل چهارم درباره نام های معاد می خوانیم: معاد جایگاه ظهور و بروز تمامی اسمای الهی است و اگر خدای والا هزار اسم دارد که بسیاری از آن ها در دنیا در پس پرده غیب جهان است، در معاد، همه این نام ها مکشوف خواهند شد. البته ممکن است بسیاری برنتابند و نبینند و خفاش باشند و بصر و بصیرت نداشته باشند، لیکن حجاب های مادی و مُلکی، دیگر مانع نمی شوند و این دست از موانع برداشته می شود و معاد جای کشف تامّ است. در معاد، اسمای الهی هر یک به مقتضای خود تجلی و بروز و ظهور خواهد یافت و آن جهان، مظهر اسمی یا صفتی یا فعلی یا ترکیبی از اسامی، صفات و افعال و عنایات خدا خواهد بود و هر یک شانی از شئون الهی و مظهری از مظاهر ربانی و رحمانی و جلوه ای از جلوات ذات اقدس احدیت و اسمای حسنا و صفات علیا و جلال و اکرام را نشان می دهد. (صفحه ۱۲۵)
از آیات شریف قرآن کریم استفاده می شود که حیات دنیا میدان امتحان و صحنه بلا و ابتلا و لعب و لهو و زینت و تفاخر و تکاثر است ولی دار آخرت سرای حیات است. عالم آخرت سر تا پا شعور و ادراک و حیات است و ظهور باطن ها و آشکار شدن حقایق و شهود مستقیم تجلیات الهی و قدرت حق متعالی است. امیرمومنان فرمود «ان الدنیا دار فناء و غیر و عبر» دار دنیا سرای نیستی، دار رنج و تغییر و عبرت است» ولی دار آخرت، سرای بقا و نعمت و ثبات و نتیجه است. (صفحه ۴۱۰)