به گزارش ایرنا، در این آیین که در باشگاه سوارکاری فرجام کرمانشاه و با حضور جمعی از علاقه مندان به رشته سوارکاری و ادبیات کهن ایران به ویژه شاهنامه و شماری از مسوولان شب گذشته برگزار شد تعدادی از قصه های رزم توسط تعدادی از شاهنامه خوانان کرمانشاهی به نمایش گذاشته شد.
هیات سوارکاری استان کرمانشاه این هماورد را در ابتکاری خلاقانه برای معرفی بیشتر شاهنامه و اهمیت اسب و به عنوان یکی از عناصر اصلی و اثرگذار در شاهنامه به گونه‌ای که در رزم‌های رستم، اسب او یعنی رخش نقشی مهم را ایفا می‌کند تدارک دیده بود.
در هماورد اسب و شاهنامه که با همکاری هیات سوارکاری استان کرمانشاه برای اولین بار در کشور در میدان سوارکاری باشگاه فرجام برگزار شد قصه‌های رزم شاهنامه مانند نبرد گُردآفرید و سهراب و یا انتخاب رخش توسط رستم به وسیله هنرمندان، مرشدان و سوارکاران اجرا به شکل زیبایی اجرا شد.
در این آیین که پس از اتمام یک دوره مسابقات پرش با اسب که با حضور چند استان غرب کشور به میزبانی این باشگاه برگزار شد فرهنگ دوستان و علاقه مندان به اسب، گردهم آمده بودند تا حضور این حیوان اهلی و نجیب را در ادبیات کهن ایران زمین در قالب شاهنامه خوانی و نقادی از نزدیک مشاهده کنند.
در این مراسم یکی از بانوان که لباس رزم به تن داشت سوار بر اسب به میدان سوارکاری آمده و ضمن اسب سواری به شاهنامه خوانی پرداخت، اجرای نقالی توسط یکی از هنرمندان که با ضرب مرشد همراه بود و اجرای شاهنامه خوانی دسته جمعی توسط سه نفر از بانوان از دیگر برنامه های این هماورد بود که برای ساعاتی فضایی کاملا حماسی از شاهنامه را برای حاضران خلق کرد.
رخش نام اسب رستم قهرمان اسطوره‌ای شاهنامه است، رخش در لغت به معنی رنگ سرخ و سفید درهم آمیخته‌است و چنانچه مشهور است بدن رخش دارای لکه‌های قرمز و زرد و گل‌های کوچک بود و از زیر دم تا زیر گردن و چشم تا دهان سفید بود.
علاوه بر رخش که در داستان‌های شاهنامه یار رستم است، شبرنگ اسب سیاوش و شباهنگ اسب بیژن معروف‌ترین اسب‌های این کتاب حماسی هستند.
به گزارش ایرنا، استان کرمانشاه همواره از گذشته های دور به دلیل مهد و خاستگاه اسب نژاد کُرد از اهمیت فراوانی برخوردار بوده است به طوری که حتی در تاق‌های تاق بستان با قدمت حدود ۲۵۰۰ سال شبدیز اسب خسروپرویز به عنوان نماد اسب کُرد به تصویر درآمده است.
شهر کرمانشاه پنجم و ششم مهرماه سال جاری نیز میزبان یک رویداد فرهنگی با عنوان نخستین جشنواره بین المللی شاهنامه‌خوانی و نقالی طاق بستان بود که در مجموع ۴۳۰ اثر از ایران و ۱۸ اثر از کشورهای خارجی به دبیرخانه این جشنواره ارسال شد که پس از داوری آثار در نهایت ۳۰ اثر داخلی و هشت اثر خارجی از کشورهای آلمان، سوئد، عراق، تاجیکستان، استرالیا و دانمارک توانستند به مرحله نهایی راه پیدا کنند.