فناوری‌های ماهواره‌ای آمریکا در خدمت ماشین نسل‌کشی صهیونیست‌ها

در حالی که صهیونیست‌ها نتوانستند اهداف اعلامی خود را در نوار غزه عملی کنند، جبهه جدیدی را در لبنان باز کردند تا بتوانند به نوعی از فشار شدید افکار عمومی جهانی بکاهند. با وجود برخی پیروزی‌های تاکتیکی رژیم صهیونیستی در ابتدای منازعه لبنان و به شهادت رساندن شماری از رهبران حزب‌الله، اما ماشین جنگی صهیونیسم اکنون با کاستی‌ها و موانع متعدد و جدی مواجه است؛ از جمله ظرفیت‌های حیاتی مورد نیاز صهیونیست‌ها در این جنگ، ظرفیت‌های فضا_پایه همچون «ماهواره» است.

در این گزارش به توضیح ظرفیت‌های فناوری ماهواره‌ای اسرائیل خواهیم پرداخت و نشان می‌دهیم که چرا آمریکا با توجه به مشکلات رژیم اسرائیل در این بخش، با همه توان به کمک رژیم صهیونیستی آماده است.

اهمیت توسعه فضایی و ماهواره
استفاده از ظرفیت‌های فضایی برای تقویت و پیشبرد منافع ملی، یکی از حوزه‌های بسیار اساسی و حساس تولید علم و توسعه فناوری محسوب می‌شود. به عبارت دیگر کشورهایی که تلاش می‌کنند توانمندی‌های فضایی خود را توسعه بخشند، در واقع باید چندین حوزه علمی مهم را هم‌زمان با هم توسعه بخشند و جدا از منابع مالی قابل توجه، باید پشتوانه و ظرفیت علمی بزرگی را در اختیار داشته باشد تا بتواند ارتباطی مؤثر میان این بخش‌های گوناگون برقرار کرده و در نهایت از فرصت‌های موجود در فضا، به نفع اهداف، منافع و امنیت ملی خود بهره بگیرد.

توسعه و بهره‌برداری از ماهواره‌ها در سال‌های جنگ سرد به شکل ملموس آغاز شده و گسترش یافت و بخش قابل توجهی از پیشرفت‌های ماهواره‌ای در سراسر جهان، در همین‌ سال‌ها رخ داددر میان ظرفیت‌های فضایی، ماهواره‌ها از جمله فناوری‌هایی متقدم محسوب می‌شوند. توسعه و بهره‌برداری از ماهواره‌ها در سال‌های جنگ سرد به شکل ملموس آغاز شده و گسترش یافت و بخش قابل توجهی از پیشرفت‌های ماهواره‌ای در سراسر جهان، در همین‌ سال‌ها رخ داد. بازیگران اصلی این دوره هم آمریکا و شوروی و برخی کشورهای اقماری آنها بودند.

بررسی تاریخچه این حوزه خارج از حوصله این گزارش است و در اینجا به صورت خلاصه به بیان چند نکته مرتبط با موضوع اصلی گزارش اکتفا می‌کنیم.

ماهواره‌ها را بر اساس کاربرد در دسته‌های زیر می‌توان طبقه‌بندی کرد:

ماهواره‌های اطلاعاتی
این ماهواره‌ها برای جمع‌آوری انواع مختلف داده در مدارهای مختلف زمین قرار می‌گیرند. جمع‌آوری امواج رادیویی در فرکانس‌های مختلف، اطلاعات بوم‌شناختی، هواشناسی و ... برخی از انواع اطلاعاتی است که این ماهواره‌ها گردآوری می‌کنند.

ماهواره‌های ارتباطاتی
هدف از قرار گرفتن این ماهواره‌ها در مدار زمین، ایجاد و حفظ ارتباطات مخابراتی و اینترنتی است. از این ماهواره‌ها برای اعلان هشدار زودهنگام برای فجایع طبیعی و انسانی نیز استفاده می‌شود.

ماهواره‌های تصویربرداری
این ماهواره‌ها تصویرهای زیادی از سطح و زیرسطح زمین تهیه می‌کنند که در دو نوع اصلی اپتیکال و راداری (SAR) موجود هستند. این ماهواره‌ها به شکل شگفت‌انگیزی پیشرفت کرده و تصاویر بسیار با کیفیتی را حتی در شرایط جوی نامطلوب، از سطح و زیرسطح زمین، تهیه می‌کنند.

عمده ماهواره‌ها و منظومه‌های ماهواره‌ای که در بخش اطلاعاتی و ارتباطاتی فعالیت می‌کنند، به صورت انحصاری در تملک دولت‌های گوناگون است و شرکت‌ها و کنسرسیوم‌های خصوصی در این دو بخش چندان مجال فعالیت ندارندماهواره‌ها به صورت «منفرد» و در قالب «منظومه»‌ به کار گرفته می‌شوند. عملکرد ماهواره منفرد مشخص است و نیاز به توضیح ندارد. اما منظور از منظومه‌های ماهواره‌ای این است که تعداد مشخصی از ماهواره‌ها به صورت همزمان یا با فاصله کم در یک مدار واحد پیرامون زمین قرار می‌گیرند و با یکدیگر مرتبط هستند و سراسر سطح کره زمین را پوشش می‌دهند. استفاده از منظومه‌های ماهواره‌ای در هر سه کاربرد یاشده، رایج است. البته بیشتر منظومه‌های ماهواره‌ای، کاربرد نظامی و جاسوسی دارند.

در دو بخش اطلاعاتی و ارتباطاتی، سهم دولت‌ها و نهادهای وابسته به دولت‌ها در فعالیت فضایی بسیار بیشتر از سهم بازیگران خصوصی است. به عبارت دیگر، هرچند برخی شرکت‌های چند ملیتی تعداد محدودی ماهواره اطلاعاتی و ارتباطاتی را در مدارهای مختلف زمین در اختیار دارند، اما عمده ماهواره‌ها و منظومه‌های ماهواره‌ای که در بخش اطلاعاتی و ارتباطاتی فعالیت می‌کنند، به صورت انحصاری در تملک دولت‌های گوناگون است و شرکت‌ها و کنسرسیوم‌های خصوصی در این دو بخش چندان مجال فعالیت ندارند.

در بخش تصویربرداری ماهواره‌ای از زمین اما اوضاع متفاوت بوده و شمار شرکت‌های خصوصی فعال در حوزه تصویربرداری ماهواره‌ای، بسیار زیاد و قابل توجه است. این فراوانی تا جایی پیش رفته که اکنون حتی دولت‌هایی همچون آمریکا، هند و فرانسه نیز برای تهیه تصاویر ماهواره‌ای مورد نیاز خود، به سراغ شرکت‌های خصوصی فعال در این حوزه می‌روند.

بهره‌برداری نظامی از ماهواره‌ها
در میادین جنگی امروز دنیا، در نبود امکانات فضا_پایه، به دشواری می‌توان پیروز میدان نبرد بود. هرچند لزوماً چنین امکاناتی نمی‌تواند به تنهایی برنده میدان جنگ را تعیین کند اما فقدان آن‌ها نیز همچون چالشی بزرگ است. ماهواره‌ها در میدان جنگ دو کاربری اصلی دارند:
_ جمع‌آوری اطلاعات، شناسایی، تجسس و هدف‌یابی
_ ارتباطات، ناوبری و کشف مسیر

این دو کاربری اصلی، برای نیروهای زمینی، دریایی و هوایی همانند منابع اساسی رزم هستند. به عبارت دیگر، به همان اندازه که تسلیحات و مهمات برای پیشبرد یک نبرد، ضروری هستند، بهرمندی از امکانات فضا_پایه، مانند عکس‌های ماهواره‌ای از سطح و زیرسطح میدان نبرد، ارتباطات پایدار میان مراکز فرماندهی و واحدهای علمیاتی، کشف مکان دقیق اهداف دشمن و ... نیز اهمیت حیاتی دارند.

در یک نگاه رئالیست و کاملاً سکولار، بازیگری که بهره بیشتری از این امکانات دارد، به طور قطع می‌تواند تلفات بیشتری را از نیروهای حاضر در جبهه دشمن بگیرد. هرچند شکی نیست که در نگاه اسلامی به میدان رزم که با عنوان «جهاد» معنا پیدا می‌کند، عوامل غیرمادی فراوانی دخیلند اما به طور حتم از همین نگاه نیز، بهره‌گرفتن از حداکثر امکانات موجود، ضرورت داشته و به‌عنوان یک واجب شرعی، فرض شده است.

در مجموع، همه ماهواره‌هایی که در مدارهای مختلف زمین قرار می‌گیرند، می‌توانند کاربری دوگانه داشته باشند؛ برای مثال از ظرفیت‌های ماهواره‌های مخابرات می‌توان در مواقع ضرورت برای تأمین اهداف نظامی بهره برد اما شمار معدودی از کشورهای جهان، ماهواره‌هایی را به صورت اختصاصی برای مصارف نظامی در مدار زمین قرار داده‌اند.

در جدول زیر این کشورها به همراه تعداد ماهواره‌های نظامی آنها مشاهده می‌شود. نکته جالب اینکه با وجود فشارهای همه‌جانبه نظام استکبار جهانی علیه دولت و ملت ایران، کشور ما نیز یکی از اعضای این جدول است، در حالی که هیچ اثری از کشورهای ثروتمند منطقه یا کشورهای به ظاهر پیشرفته اروپایی در این جدول مشاهده نمی‌شود.
 

ظرفیت‌های فضا_پایه رژیم صهیونیستی در برابر محور مقاومت
از آغاز عملیات طوفان‌الاقصی و برهم خوردن همه معادلاتی که آمریکایی‌ها برای منطقه خاورمیانه ترتیب داده بودند، صهیونیست‌ها وارد میدان جنگی شدند که برخلاف تصور و تحلیل سازمان‌های اطلاعاتی صهیونیستی و آمریکایی و حتی اروپایی، بسیار فراتر از ظرفیت‌های رزمی آنها بود. حتی اگر از یک دریچه سکولار به این صحنه نگاه کنیم، صهیونیست‌ها در غزه نتوانستند اهداف اعلام‌شده خود را اعمال کنند.

فشار حزب‌الله لبنان به صهیونیست‌ها در بخش‌های شمالی سرزمین‌های اشغالی با هدف کاستن از جنایت‌های صهیونیست‌ها علیه مردم غیرنظامی فلسطین در غزه و کرانه باختری، باعث شد تا رژیم جبهه دیگری را در لبنان پیش روی خود باز کند.

مقاومت یمن و عراق نیز با رزمندگان لبنانی و فلسطینی همراه شدند اما صهیونیست‌ها هنوز علیه این دو کشور، جبهه رزمی مشخص و رسمی باز نکرده و فقط اقدام به حملات هوایی می‌کند. ایران نیز به عنوان یکی از عناصر مهم محور مقاومت، از ابتدای طوفان‌الاقصی آن بخش از ظرفیت‌های خود را که مناسب دیده، در حمایت از این محور به میدان آورده و در دو عملیات وعده صادق یک و دو، به صورت مستقیم از خاک خود، مراکز نظامی صهیونیست‌ها را در سرزمین‌های اشغالی هدف قرار داده است.

در حالی که محور مقاومت، ظرفیت‌ها و داشته‌های فراوانی در اختیار دارد که هنوز وارد میدان نکرده و حماس هم که به صورت مستقیم زیر آتش بی‌وقفه صهیونیست‌ها قرار دارد، همچنان بخش زیادی از نیروی خود را حفظ کرده اما در مقابل، صهیونیست‌ها وادار شده‌اند تا همه ظرفیت‌ها و داشته‌های نظامی و اطلاعاتی خود را به میدان آورند.

دستگاه‌های جاسوسی و اطلاعاتی صهیونیستی به‌دلیل درگیری در چند جبهه، به‌شدت تحت فشارند و بسیاری از عوامل و کارشناسان امور اطلاعاتی صهیونیست و آمریکایی مدعی شده‌اند که پس از پایان این ماجرا، تشکیلات اطلاعاتی صهیونیستی باید به صورت کامل بازآرایی و نوسازی شود.

این وضعیت در مورد سازمان و ساختار نظامی صهیونیست‌ها نیز تا اندازه‌ای صدق می‌کند. بسیاری از کارشناسان امور نظامی در میان خود صهیونیست‌ها، مواجهه نظامی با حزب‌الله را بسیار متفاوت از حماس می‌دانند؛ در حالی که ارتش صهیونیستی در برابر حماس نتوانست به اهداف اعلامی خود برسد، به طور قطع در برابر حزب‌الله نیز از دست یافتن به چنین اهدافی عاجز خواهد بود.

بخش قابل توجهی از ظرفیت‌های اطلاعاتی و امنیتی رژیم صهیونیستی در این میدان نبرد، متکی بر امکانات و فناوری‌های ماهواره‌ای است که یا خود ایجاد کرده یا توسط حامیان آمریکایی و اروپایی آن فراهم می‌شوندبخش قابل توجهی از ظرفیت‌های اطلاعاتی و امنیتی رژیم صهیونیستی در این میدان نبرد، متکی بر امکانات و فناوری‌های ماهواره‌ای است که یا خود ایجاد کرده یا توسط حامیان آمریکایی و اروپایی آن فراهم می‌شوند. نقاط ضعف جدی رژیم صهیونیستی در مواجهه با محور مقاومت، استفاده از این امکانات را ضروری می‌سازد.

ارتش صهیونیستی در موارد زیر، به ماهواره‌ها نیازمند است:
_ شناسایی مراکز فرماندهی و محل استقرار واحدهای عملیاتی نیروهای مقاومت در غزه، کرانه باختری و لبنان
_ کشف شبکه‌های تونلی نیروهای مقاومت در غزه و لبنان
_ شناسایی اهداف با ارزش زیرساختی و حساس در غزه، لبنان، یمن، سوریه و عراق
_ رصد فعالیت‌های حساس جمهوری اسلامی ایران به ویژه در بخش موشکی و پهپادی
_ هدایت و مکان‌یابی واحدهای عملیاتی خود در میدان جنگ غزه و لبنان
_ برقراری ارتباط پایدار با واحدهای مختلف عملیاتی خود در میدان رزم و در مراکز فرماندهی گوناگون

بر اساس اطلاعات موجود در منابع باز، آژانس فضایی رژیم صهیونیستی، سابقه طولانی در اجرای برنامه‌های ماهواره‌ای دارد؛ هم در بخش تجاری و هم در بخش نظامی_امنیتی. صهیونیست‌ها نخستین ماهواره خود را به نام اُفک-۱ (افق-۱) در ۱۹ سپتامبر ۱۹۸۸ (۲۸ شهریور ۱۳۶۷) از پایگاه هوایی پالمچین در حومه تل‌آویو، به مدار پرتاب کردند. پس از این، رژیم صهیونیستی با حمایت مالی و علمی قابل توجه دانشگاه‌های آمریکایی و به‌ویژه ابرشرکت‌های نظامی آمریکایی همچون لاکهید مارتین و جنرال الکتریک، به یکی از بازیگران جدی در حوزه ماهواره‌های تجاری و نظامی تبدیل شد.

در حال حاضر آژانس فضایی رژیم صهیونیستی مجموعه ماهواره‌های زیر را در مدار قرار داده و از آن‌ها بهره‌برداری می‌کند:
_ اُفک؛ مجموعه ماهواره‌های تجسسی و اطلاعاتی که در حال حاضر ۱۰ مورد از آن‌ها در مدار قرار دارند.
_ آموس؛ مجموعه ماهواره‌های ارتباطاتی بهینه‌سازی شده ماژولار ارزان قیمت (آموس) که توسط شرکت اسرائیلی اسپیس‌کام به کار گرفته شده‌اند و در حال حاضر سه مورد از آن‌ها در مدار فعالند.
_ اروس؛ ماهواره‌های نظارتی منابع زیرزمینی (اروس) مجموعه‌ای از ماهواره‌های تجاری‌اند که در تملیک و مدیریت شرکت اسرائیلی ایمیج‌ست اینترنشنال ان.وی(ImageSat International) هستند. در حال حاضر به نظر می‌رسد سه مورد از این ماهواره‌ها در مدار زمین قرار دارند.
_‌ تک‌سار؛ این ماهواره با عنوان «تخ‌سار، پولاریس و اُفک-۸» نیز شناخته می‌شود و یک ماهواره تجسسی متکی بر فناوری رادار دهانه مصنوعی (سار) است. این ماهواره به سیستم سار مجهز بوده و در زمره مهمترین داشته‌های ماهواره‌ای صهیونیست‌ها قرار می‌گیرد. ماهواره‌های مجهز به رادارهای دهانه مصنوعی (سار) قابلیت ساخت تصاویر از پس موانع طبیعی و مصنوعی را دارند.

صهیونیست‌ها از نخستین روزهای تابستان، بخش قابل توجهی از ظرفیت‌های نظارت و رصد فضایی خود را از دست داده و با محدودیت‌های فراوان در این بخش، به عملیات‌های خود ادامه می‌دهندرژیم صهیونیستی که از اول اکتبر(۱۰ مهرماه) حملات خود را به لبنان تشدید کرده، فرماندهان نظامی این رژیم را به‌شدت به تصاویر ماهواره‌ای تشریح و مکان‌یابی‌شده از لبنان و دیگر مناطق، نیازمند ساخته است. ارتش رژیم صهیونیستی از نخستین روزهای تابستان، بخش قابل توجهی از ظرفیت‌های نظارت و رصد فضایی خود را از دست داده و مجبور شده با محدودیت‌های فراوان در این بخش، به عملیات‌های خود ادامه دهد.

صهیونیست‌ها سه مورد از ماهواره‌های خود را به دلیل ضرورت یافتن جایگزینی زودهنگام، از دست داده‌اند. اُفک ۱۱، یکی از دو ماهواره نسل سومی اپتیکال در ۹ ژوئن(۲۰ خرداد) از مدار خارج شد و مورد بعدی اُفک ۱۰، یکی از دو ماهواره سار (SAR) بود که در ۱۴ جولای(۲۴ تیر) از گردونه فعالیت کنار رفت. البته اُفک-۵ نیز در ماه فوریه(بهمن_اسفند) از مدار خارج شد. اُفک-۵ از جمله داشته‌های صهیونیست‌ها برای رصد تحولات و تحرکات در ایران و یمن بود.

بنابراین در حال حاضر علاوه‌بر دو ماهواره اُپتیکال نسل دومی «بسیار قدیمی» یعنی اُفک-۷ و اُفک-۹ که به ترتیب در سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۱۰ در مدار قرار گرفتند و عملکرد آن‌ها در نزاع‌های عصر مدرن کنونی، کافی و کارآمد نیست، ارتش رژیم صهیونیستی اکنون فقط می‌تواند از سه ماهواره استفاده کند.

اُفک-۱۶ در سال ۲۰۲۰ برای رصد اُپتیکال پرتاب شد؛ اُفک-۱۳ که از سال ۲۰۲۳ پوشش راداری دهانه مصنوعی (سار) را فراهم می‌کند؛ و ماهواره اروس سی۳-۱ (Eros C۳-۱) متعلق به اُپراتور تجاری به نام ایمیج‌ست اینترنشنال که در سال ۲۰۲۳ پرتاب شد و عملکردی نزدیک به اُفک-۱۱ دارد.
با توجه به نیازمندی‌ها و کاستی‌های رصدی و تجسسی فراوان رژیم صهیونیستی در منطقه، از غزه تا ایران، سوریه و یمن، این ماهواره‌ها در ظاهر کافی نیستند.

درگیر بودن ماهواره‌های نظامی آمریکا در دنیا از جمله در خاورمیانه و در ارتباط با محور مقاومت سبب شد تا پنتاگون و جامعه اطلاعاتی کاخ سفید از شرکت‌های مهم ماهواره‌ای آمریکایی ذیل قراردادهای محرمانه، درخواست همکاری کنندرژیم صهیونیستی، دارایی راهبردی آمریکا در منطقه
شکل و میزان حمایت آمریکا از رژیم صهیونیستی در بخش ماهواره‌ای، به خوبی توضیح می‌دهد که چرا ادامه حیات این رژیم در منطقه خاورمیانه، برای آمریکا اهمیت راهبردی دارد. فشار جنگ در چند جبهه، ناکامی‌های پیاپی در میدان رزم، حملات مستقیم ایران و از رده خارج‌شدن شماری از داشته‌های حساس ماهواره‌ای صهیونیست‌ها، سبب شد تا آمریکا بخش قابل توجهی از ظرفیت‌های ماهواره‌ای تجاری خود را در حمایت از رژیم صهیونیستی وارد کند.

درگیر بودن ماهواره‌های نظامی آمریکا در نقاط مختلف دنیا، از جمله در منطقه خاورمیانه و در ارتباط با محور مقاومت، سبب شد تا پنتاگون و جامعه اطلاعاتی آمریکا، از شرکت‌های مهم ماهواره‌ای آمریکایی ذیل قراردادهای محرمانه، درخواست همکاری کنند.

در جریان سفر نتانیاهو در روز ۲۳ جولای(دوم مرداد) به واشنگتن، این موضوع مورد بحث و بررسی قرار گرفت. قوای نظامی صهیونیست، با اتکا بر یک قرارداد محرمانه ۱۵۰ میلیون دلاری، تصاویر را از یک اُپراتور خصوصی آمریکایی به نام بلک‌اسکای(BlackSky) دریافت می‌کنند. همچنین صهیونیست‌ها به واسطه پنتاگون، از شرکت ماکسار نیز تصاویر ماهواره‌ای دریافت می‌کنند.

شرکت بلک اسکای، یک شرکت خصوصی آمریکایی است که منظومه‌ای بیش از ۶۰ ماهواره کوچک تصویربرداری را در اختیار دارد. این منظومه انواع مختلف تصاویر روسطحی را تهیه و در بازار تجاری به فروش می‌رساند. این تصاویر اکنون به صورت انحصاری از طریق پنتاگون در اختیار ارتش صهیونیستی قرار می‌گیرند. بک‌اسکای پیشرفته‌ترین پلتفورم اطلاعاتی در زمان زنده را با عنوان اسپکترا عرضه می‌کند که یک پلتفورم اطلاعاتی فضا پایه محسوب می‌شود.

شرکت «ماکسار تکنولوژیز» شرکت فناوری فضایی آمریکایی است که در زمینه ساخت و هدایت ماهواره‌های اپتیکال و راداری تجسسی، اطلاعاتی و ارتباطاتی تخصص دارد. این شرکت در واقع حاصل ترکیب دو غول ماهواره‌ای دنیا یعنی «دیجیتال‌گلوب» و «ام‌دی‌ای هلدینگ» است که در اکتبر ۲۰۱۷(مهر ۱۳۹۶) در هم ادغام شدند.
ماکسار در زمره سه پیمانکار اصلی ماهواره‌ای پنتاگون قرار می‌گیرد و عمده تصاویر استحصال شده توسط منظومه ماهواره‌ای این شرکت ابتدا به جامعه اطلاعاتی آمریکا و سپس رژیم صهیونیستی تزریق می‌شود.

«بلک‌اسکای و ماکسار»، دو شرکت ماهواره‌ای که پیمانکار مهم پنتاگون هستند در سه ماه اخیر همه تصاویر خود از منطقه خاورمیانه را به صورت اختصاصی در اختیار صهیونیست‌ها قرار داده‌ و رسانه‌ها و دیگر بازیگرانی که به دنبال تصاویر ماهواره‌ای از این منطقه هستند باید به منابع دیگری رجوع کننداهمیت تصاویر ماهواره‌ای از این منطقه، با توجه به آنچه که اکنون در دسترس نیست، بیش از پیش آشکار می‌شود. مشتریان بین‌المللی که از تصاویر تجاری ماکسار استفاده می‌کردند، گفته‌اند که تقریباً هیچ تصویر ماهواره‌ای جدیدی از مناطق کلیدی لبنان، در دسترس نیست.

برای مثال در ماه‌های آگوست و سپتامبر(مرداد و شهریور) فقط دو تصویر از بیروت از ماهواره‌های ورلدویو-۳ در دسترس بود و بقیه تصاویر ماهواره‌ای از این منطقه فقط در دسترس پنتاگون قرار گرفت و در نتیجه به صورت تجاری ارائه نشدند.
شرایط تصاویر بلک‌اسکای حتی از این هم شفاف‌تر بود؛ زیرا هیچ تصویری از این شرکت در اختیار اشخاص ثالث قرار نگرفت زیرا همه تصاویری که به صورت روزانه توسط منظومه ماهواره‌ای این شرکت از این منطقه استحصال می‌شد، به صورت انحصاری در اختیار پنتاگون و ارتش رژیم صهیونیستی قرار می‌گیرد.

جمع‌بندی
باید توجه داشت که این شرکت‌های تصویربردار ماهواره‌ای، شرکت‌های خصوصی هستند و امکانات و دارایی آنها غیر از داشته‌های ماهواره‌ای قوای نظامی آمریکا و رژیم صهیونیستی است. به عبارت دیگر، فشار کنونی بر رژیم صهیونیستی، داشته راهبردی آمریکا در خاورمیانه، سبب شده تا آمریکا ظرفیت‌های ماهواره‌ای خود را در بخش خصوصی نیز برای پشتیبانی از اهداف نظامی خود و صهیونیست‌ها در منطقه، به میدان آورد.

شرکت‌های ماهواره‌ای بلک‌اسکای و ماکسار، دو پیمانکار مهم پنتاگون هستند که در سه ماه اخیر همه تصاویر خود را به صورت اختصاصی در اختیار صهیونیست‌ها قرار داده‌اند تا جایی که رسانه‌ها و مطبوعات و همه دیگر بازیگرانی که به دنبال تصاویر ماهواره‌ای از این منطقه هستند، به ویژه لبنان، باید به منابع دیگری رجوع کنند.
تمرکز منظومه‌های ماهواره‌ای دو شرکت یادشده در حال حاضر روی لبنان، ایران، یمن، سوریه و فلسطین اشغالی است. از آنجا که شمار معدودی از تصاویر ماهواره‌ای بلک‌اسکای و ماکسار در بخش تجاری ارائه می‌شود، تصاویر ماهواره‌ای شرکت پلَنِت(Planet) از اول اکتبر(۱۰ مهر) و هم‌زمان با آغاز بمباران‌ وحشیانه لبنان توسط رژیم صهیونیستی، در اختیار رسانه‌های سراسر جهان قرار می‌گیرد.

تصاویر ماهواره‌ای شرکت پلنت، با وجود فراوانی نمی‌تواند به‌خوبی وضعیت کنونی در لبنان را نشان دهد و بالتبع این تصاویر چندان اهمیتی برای آژانس‌های امنیتی و تشکیلات نظامی آمریکا و رژیم صهیونیستی ندارد.

منابع:

https://en.wikipedia.org/wiki/Reconnaissance_satellite
https://en.wikipedia.org/wiki/Satellite_imagery#Public_domain

https://en.wikipedia.org/wiki/Military_satellite
https://www.cnas.org/press/in-the-news/israels-military-risks-being-overstretched

https://www.wral.com/story/hezbollah-is-not-hamas-can-israel-afford-another-all-out-war/۲۱۶۴۰۰۷۲
https://en.wikipedia.org/wiki/Palmachim_Airbase

https://en.wikipedia.org/wiki/AMOS_(satellite)
https://en.wikipedia.org/wiki/EROS_(satellite)

https://en.wikipedia.org/wiki/TecSAR-۱
https://www.spacewar.com/reports/BlackSky_Secures_Five_Year_۲۹۰_Million_NGA_Contract_for_Global_Economic_and_Military_Monitoring_۹۹۹.html
https://www.blacksky.com/company