به گزارش روز سه شنبه ایرنا، «فیروزه سیدوا» جراح عمومی از میشیگان آمریکا که در بیمارستان اروپایی شهر «خان یونس» به مدت دو هفته خدمت کرده و پیشتر هم در مناطق جنگی خدمات داوطلبانه داشته است، در گزارشی در روزنامه نیویوک تایمز آورده که از ۲۵ مارس تا ۸ آوریل ۲۰۲۳ در این بیمارستان حضور داشته است.
وی درباره مشاهدات خود در این مدت در بیمارستان اروپایی خان یونس می گوید: شاهد بسیاری از موارد خشونت طی ماموریت های خود بوده ام، اما آنچه که در مدت حضور در بیمارستان اروپایی نوار غزه به شدت مرا تحت تأثیر قرار داد، دیدن کودکان بسیاری بود که بر اثر شلیک به سر یا سینه، جان خود را از دست داده بودند.
این پزشک آمریکایی می افزاید: برای ثبت خاطرات همکارانم در مدت حضور در نوار غزه اقدام به یافتن آنها از طریق اینترنت کردم و با تلاش زیاد موفق شدم، با تعدادی از پزشکان و کادر درمان آمریکا که از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ در نوار غزه خدمت کردند، ارتباط برقرار کنم. بسیاری از این افراد پیوندهای خانوادگی یا دینی با خاورمیانه داشتند، اما برخی هم مانند من به دلایل مختلف و بر حسب احساس وظیفه، داوطلبانه به نوار غزه آمده و خدمت کردند.
بیمارانی که از سوء تغذیه رنج می بردند
سیدوا به خاطرات این افراد اشاره کرده و به نقل از «مریل تاییدینگز» پرستار مراقبت‌های ویژه، ۴۴ ساله از نیومکزیکو می نویسد: بسیاری از بیماران و کادر درمان در نوار غزه گرسنه بودند. من سعی می کردم آب و غذایی را که با خود آورده بودم در حضور آنها نخورم، زیرا آنها چندین روز بدون غذا و آب بودند.
«ندا فارح» متخصص بیهوشی، ۴۲ ساله از اوهایو نیز می گوید: سوء تغذیه فراگیر بود. دیدن بیمارانی با ظاهر کاملا اسکلتی مرا یاد اردوگاه‌های کار اجباری نازی‌ها می انداخت.
«ابیراه محمد» پرستار اورژانس و مراقبت‌های ویژه، ۳۳ ساله از تگزاس نیز از دیگر پرستارانی است که روایت تلخ خود را از جنایات رژیم صهیونیستی بیان داشته و تصریح می کند: هر کسی را که می دیدم با عکسهایی که با خود همراه داشت و مربوط به قبل از ماه اکتبر ۲۰۲۳ بود، مقایسه می کردم. همگی بین ۲۰ تا ۶۰ پوند وزن کم کرده بودند. اکثر بیماران و کارکنان به شدت لاغر و دچار کم‌آبی شده بودند.
«اسما طه» پرستار کودک، ۵۷ ساله از اورگان نیز نقل می کند: رئیس بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان به قدری دچار کم وزنی شده بود که قابل شناسایی نبود، نیمی از وزن وی در مقایسه با قبل از جنگ کاهش یافته بود. این تغییرات فقط فیزیکی نبود بلکه تأثیر عاطفی و روانی جنگ بر کسانی که به مراقبت از دیگران متعهد بودند، مشهود بود. کادر درمان در شرایطی به امداد و نجات سرگرم بودند که با چالش‌های شخصی خود دست و پنجه نرم می‌کردند.
در همین ارتباط، «ناهرین احمد » متخصص ریه و مراقبت‌های ویژه، ۴۰ ساله از پنسیلوانیا می گوید: هر بیماری را که درمان کردم، آثاری از سوء تغذیه مانند بهبود ضعیف زخم و عفونت‌های سریع داشت.
«آمان عوده» پزشک کودک، ۴۰ ساله از تگزاس هم از وضعیت ناگوار مادران باردار روایت کرده و می گوید: مادران در بخش زایمان به دلیل سوء تغذیه، استرس و عفونت، زایمان زودرس داشتند. شیردهی به دلیل کمبود آب و عدم تأمین غذایی مناسب، ضعیف بود.
«مایک مالاه» جراح تروما، مراقبت‌های ویژه و عمومی، ۴۰ ساله از کارولینای جنوبی نیز تصریح می کند: تمام بیماران من دچار سوء تغذیه صد در صدی بودند.
«دبورا ویدنر» روانپزشک عمومی، کودکان و نوجوانان، ۵۸ ساله از کنتیکت هم روایت می کند که بیماران بسیار لاغر بودند و این موضوع را از بزرگ بودن لباس هایی که بر تن داشتند، متوجه شده است.
بیمارانی که دچار اختلالات روانی و تمایل به خودکشی بودند
«میمی سید» پزشک اورژانس، ۴۴ ساله از واشنگتن نیز می نویسد: یک دختر ۴ ساله که دچار سوختگی‌های شدید در بدنش بود، کاملاً مات و مبهوت به نقطه ای خیره می شد و لالایی برای خود می‌خواند، گریه نمی کرد، اما لرزان و در شوک کامل بود.
«احلیا کتان» متخصص بیهوشی و پزشک مراقبت‌های ویژه، ۳۷ ساله از کالیفرنیا نیز می گوید: همه کودکانی را که ویزیت می کردم به عنوان یک مادر به من نگاه می‌کردند، آنها از نظر عاطفی و جسمی امنیت نداشتند.
«تانیه حاج‌حسن» پزشک مراقبت‌های ویژه اطفال، ۳۹ ساله از تگزاس هم نقل می کند: یک کودک که تمام خانواده‌اش را از دست داده بود، آرزو می‌کرد که ایکاش او هم کشته شده بود، این کودک می گفت که هر کسی را که دوست داشته، به بهشت رفته و او نمی‌خواهد در دنیا تنها باشد.
«لاورا سووبودا » پرستار ۳۷ ساله از ویسکانسین تصریح می کند: یکبار حین بازدید از بیماران در بخش اطفال، رئیس بخش دست مرا گرفت و خواهش کرد که بار بعد که آمدم، برای بیماران کمک های روانپزشکی و روانکاوی بیاورم.
«افروز سیدوا»، جراح تروما، مراقبت‌های ویژه و عمومی، ۴۲ ساله از کالیفرنیا از خاطراتش چنین روایت می کند: بیشتر کودکانی که در بیمارستان می دیدم، مضطرب، ناامید، گرسنه، تشنه و گیج بودند. یک پسربچه که شدیداً آسیب‌دیده بود، پای راستش قطع شده و بازوی
راست و پای چپش هم شکسته بود، بارها از مادرش پرسید که چرا با سایر اعضای خانواده‌اش نمرده است.
«ابیره محمد» پرستار اورژانس و مراقبت‌های ویژه، ۳۳ ساله، از تگزاس هم می گوید: چندین کودک را با جراحات ناشی از انفجار و ترکش درمان کردم. بسیاری از آنها حتی هنگام درد نمی‌گریستند، این یک پاسخ روانی غیرمعمول در یک کودک است. ما مجبور بودیم بسیاری
از زخم‌ها را بدون بی‌حسی بخیه بزنیم و کودکان در حالی که ما این کاررا انجام می‌دادیم، به جای مقاومت، بی‌حال بودند، کودکانی را هم دیدم که شاهد کشته شدن بسیاری از اعضای خانواده‌شان بودند. آنها همگی آرزو می‌کردند که ایکاش بمیرند و به خانواده‌هایشان بپیوندند. کودکان و نوجوانانی را هم دیدم که نشانه‌هایی از خودآزاری مانند بریدگی روی ساعدشان داشتند.
«محمد الجغبیر» متخصص ریه و مراقبت‌های ویژه، ۴۱ ساله از اوهایو هم از دیگر متخصصانی است که حال و روز کودکان فلسطینی را روایت می کند و می گوید: بسیاری از کودکان برای روزها صحبت نمی‌کردند، حتی با خانواده‌های خود که در کنارشان بودند. یک کودک هدیه مرا که یک ماشین پلاستیکی کوچک بود، قبول نمی‌کرد، زیرا دوست نداشت به هیچ‌کس جز پدرش دست بزند یا با کسی غیر از او صحبت کند.
«آدام حماوی» جراح پلاستیک و ترمیمی، ۵۵ ساله از نیوجرسی نیز نقل می کرد: کودکانی که اندام‌های خود را از دست داده بودند و نمی‌توانستند بدوند یا بازی کنند، می گفتند که آرزوی مرگ دارند و برخی هم قصد خودکشی داشتند.
«مارک پرلموتر» جراح ارتوپد و دست، ۶۹ ساله از کارولینای شمالی نیز چنین روایت می کند: بسیاری از بیماران می گفتند که آرزو دارند، بمب بعدی به آنها اصابت کند تا از عذابی که می‌کشند، خلاص شوند.
«رانیا افانه» تکنسین اورژانس، ۲۳ ساله از جورجیا نیز وضعیت یک کودک فلسطینی و پدرش را بازگو و تصریح می کند: یک کودک پس از بمباران خانه آنها با پدرش به بیمارستان منتقل شد. پدر مجروحش کنار تخت او دراز کشیده بود، در حالی که به فریادهای کودک خود گوش می‌داد ولی نمی‌توانست حرکت کند. کودک که آسیب‌دیده بود، اما دردی نمی‌کشید. فریاد می‌زد، می ترسید، در حالی که من او را در آغوش گرفتم تا خوابش ببرد، آرام شد.
«طلال علی خان» متخصص کلیه و داخلی، ۴۰ ساله از اوکلاهما نیز تعریف می کند: بسیاری از کودکان در غزه مانند کودکان هم سن و سال خود نیستند. دوران کودکی آنها نابود شده است. هیچ لبخند و هیچ تماس چشمی ندارند. آنها حتی مانند کودکان معمولی بازی نمی‌کنند. آنها را دیدم که فقط نشسته و به دستان یا بطری‌های آب خود خیره شده بودند و تمایلی به تعامل با کسی نداشتند.
سیدوا می نویسد: بر اساس آنچه پزشکان و پرستاران آمریکایی از غزه روایت کردند، ضرورت دارد سیاست آمریکا در قبال این منطقه تغییر کند. سازمان دیده‌بان حقوق بشر از ترکیب کُشنده اعمال محدودیت های عمدی (از سوی رژیم صهیونیستی) برای دسترسی (ساکنان نوار غزه) به غذا و کمک‌های انسانی، جابجایی جمعیت نوار غزه (زیر فشار و حملات رژیم اسرائیل) و تخریب سیستم بهداشت و درمان این منطقه (توسط این رژیم) سخن گفته اند که تأثیر ویرانگری دارد و بسیاری از محققان نسل‌کشی نزدیک به یک سال پیش نسبت به آن هشدار داده بودند.
وی می افزاید: آمریکا مدت‌هاست که ارسال سلاح به کشورها و واحدهای نظامی را که مرتکب نقض‌های شدید حقوق بشر می‌شوند، در دستور کار قرار داده است؛ به‌ویژه ارسال سلاح‌های نامتعارف علیه کودکان. تصور برخی از این موارد نقض حقوق بشر مانند شلیک گلوله به سر کودکان خردسال، ممانعت از ارسال مواد غذایی و دارو برای نوزادان و مادران و تخریب زیرساخت‌های انرژی و سیستم بهداشتی در نوار غزه بسیار سخت است،
این پزشک عرب تبار ادامه می دهد: در حالی که آمریکا طی یکسال گذشته، می توانست کمک‌های نظامی به اسرائیل را متوقف کند، از هر فرصتی برای شعله‌ور شدن آتش جنگ استفاده کرد. بر اساس آخرین اطلاعات بدست آمده از اسرائیل در اواخر اوت (شهریور ۱۴۰۳)، آمریکا بیش از ۵۰ هزار تن تجهیزات نظامی، مهمات و تسلیحات از زمان آغاز جنگ به اسرائیل ارسال کرده است. این عدد به طور متوسط معادل بیش از ۱۰ هواپیمای حمل و نقل و دو کشتی باری تسلیحات در هر هفته است.
سیدوا می گوید: اکنون، پس از یک سال ویرانی، برآوردها از تلفات انسانی در نوار غزه متغیر است. کمیته بین‌المللی نجات، نوار غزه را به‌عنوان «خطرناک‌ترین مکان در جهان برای امدادگران و غیرنظامیان» توصیف و صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) نوار غزه را به‌عنوان «خطرناک‌ترین مکان در جهان برای کودکان» ارزیابی کرده است. آکسفام (سازمان بین‌المللی امدادرسانی مستقر در انگلیس) نیز گزارش داده است که در «المواصی»، منطقه‌ای که اسرائیل به‌عنوان منطقه امن در جنوب نوار غزه تعیین کرد، در ازای هر چهار هزار و ۱۳۰ نفر، یک توالت وجود دارد.
ادامه مسلح کردن اسرائیل غیرقانونی است
وی اضافه می کند: نیمی از گروگان‌هایی (اسرای صهیونیست) که در نوار غزه باقی مانده‌اند، بر اساس گزارش‌ها، جان خود را از دست داده اند. رسانه‌های اسرائیلی به‌طور مداوم گزارش می‌دهند که بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل به‌جای رسیدن به توافقی که می‌تواند بسیاری از اهداف اعلام شده جنگ از جمله آزادسازی گروگان‌های اسرائیلی (اسیران صهیونیست) را محقق کند، مذاکرات آتش‌بس با جنبش حماس و حزب‌الله را بر هم زده و غیرمسئولانه تنش را افزایش داده است،
این پزشک آمریکایی با طرح این سوال که آیا نتیجه وحشتناک جنگ برای فلسطینیان و اسرائیل ارزش داشت که حاکمیت قانون را در جامعه خودمان فدا کنیم؟ می نویسد: بدون شک، دولت بایدن- هریس نمی‌تواند بگوید که نمی‌دانسته چه می‌کند. هشت سناتور فعلی ایالات متحده، ۸۸ عضو مجلس نمایندگان، ۱۸۵ وکیل (از جمله ده‌ها نفر که در دولت کار می‌کنند) و ۱۲ کارمند دولتی (که به دلیل سیاست های جنگ غزه استعفا دادند) به دولت گفته‌اند که ادامه تسلیح اسرائیل طبق قانون ایالات متحده غیرقانونی است.
به گفته سیدوا، رسانه پروپابلیکا در ماه سپتامبر (مهرماه) گزارش داد که دولت بایدن - هریس بدنبال یافتن راه هایی برای دور زدن قوانینی بوده که عواقب واضحی برای طرف هایی مانند اسرائیل دارد که مانع کمک‌های انسانی می‌شود. روزنامه‌نگار و مفسر «پیتر بینارت» به‌تازگی پیشنهاد کرده که کاملا هریس معاون رئیس‌جمهور آمریکا، می‌تواند "یک تحول واضح" درباره سیاست فاجعه‌بار دولت کنونی آمریکا درباره غزه در طول نامزدی‌اش برای تصدی ریاست‌جمهوری این کشور ایجاد کند. "خانم هریس باید به سادگی بگوید که قانون را اجرا خواهد کرد. "
اسرائیل و آمریکا در حال تبدیل غزه به بیابانی ترسناک هستند
سیدوا می افزاید: آمریکا همراه با اسرائیل در حال تبدیل کردن نوار غزه به یک بیابان ترسناک هستند، اما هرگز دیر نیست که مسیر را تغییر دهیم. ما می‌توانیم مانع از استفاده اسرائیل از سلاح، مهمات، سوخت جت، اطلاعات و پشتیبانی با تأمین نکردن آنها شویم. برای خودداری آمریکا از ارسال کمک‌های نظامی به اسرائیل به حمایت گسترده نیاز است و سازمان‌های بشردوستانه، ده‌ها عضو کنگره، بیشتر آمریکایی‌ها و اکثریت قاطع کشورهای عضو سازمان ملل در این موضوع اتفاق نظر دارند.
سیدوا ادامه می دهد: آمریکا باید مسلح کردن اسرائیل را متوقف کند. پس از آن، ما آمریکایی‌ها نیاز داریم به صورت جدی به انتقاد از خودمان بپردازیم.
به گزارش ایرنا، وزارت بهداشت فلسطین روز دوشنبه در آخرین آمار خود اعلام کرد که شمار شهدای غزه از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ و همزمان با آغاز عملیات طوفان الاقصی تاکنون۴۲هزار و ۲۸۹ نفر و شمار مجروحان هم به ۹۸ هزار و ۶۸۴ نفر رسید.
رژیم اسرائیل با حمایت آمریکا از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲) جنگ ویرانگری را علیه ساکنان نوار غزه به راه انداخته که بر اثر آن، افزون بر ویرانی های گسترده و قحطی مرگبار، هزاران فلسطینی که بیشتر آنها زن و کودک هستند، شهید و زخمی شده اند.
تل آویو با تحقیر جامعه بین المللی و نادیده گرفتن قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل برای توقف فوری جنگ و دستور دیوان بین المللی دادگستری برای اتخاذ تدابیری جهت جلوگیری از اقدامات نسل کشی و بهبود وضعیت فاجعه بار انسانی در نوار غزه همچنان به جنایات نسل کشی علیه ساکنان غزه ادامه می دهد.
با وجود همه این جنایت‌ها، رژیم صهیونیستی اعتراف کرده که پس از ۱۲ ماه جنگ، هنوز نتوانسته به اهداف خود از این جنگ، یعنی نابود کردن جنبش حماس و بازگرداندن اسیران صهیونیست از نوار غزه برسد.