به گزارش روز دوشنبه ایرنا، پولیتیکو نوشت: آژانس امداد رسانی و کار سازمان ملل متحد اعلام کرده که حدود ۲۳۰ نفر از کارکنان این آژانس متحد در ضدحملات رژیم اسرائیل در نوار غزه کشته شده اند. این تعداد سهم بزرگی را در حدود ۲۸۰ امداد رسان و ۸۸۵ کادر بهداشتی تشکیل می دهد که در غزه، جایی که غیرنظامیان در تله جنگ شدید بین اسرائیل و حماس گرفتار شده اند، جان خود را از دست داده اند.
افزایش تلفات تیم های امدادی و کمک رسان ها، باعث شد ۱۳ هزار امدادرسان آنروا در غزه احساس کنند که مورد کم لطفی جامعه بین المللی قرار گرفته اند، اگرچه که باید از آنها در هر بحرانی حمایت می شد.
سخنگوی آنروا در این زمینه گفت: تقریبا روزانه فهرستی از جان باختگان را دریافت می کنیم. این وحشتناک است زیرا هر وقت که ایمیلی دریافت می کنم به معنای آن است که ما همکاران خود را در غزه از دست داده ایم.
علاوه بر این که حملات رژیم اسرائیل به غزه، هر گونه تلاش انساندوستانه در این منطقه را خطرناک تر کرده است،عوامل خارجی از جمله محدود بودن منابع مالی از سوی آمریکا و احساس ناامیدی از پاسخگو دانستن اسرائیل از سوی یک کشور یا نهاد بین المللی در خصوص تعهدات قبلی خود برای آسیب نرساندن به تیم های امدادی، به این احساس ناامیدی دامن زده است.
«اراده سیاسی وجود ندارد»
مری لاولور گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور مدافعان حقوق بشر گفت: پزشکان تلاش می کنند مردم را مداوا کنند. آنها نباید به خاطر درمان کشته شوند. اما وقتی نوبت به حمایت اعضای سازمان ملل از آنها می شود، اراده سیاسی در این زمینه وجود ندارد.
فیلیپ لازارینی رئیس آنروا در نشست وزیران انروا به میزبانی اردن و سوئد در حاشیه اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ماه سپتامبر (شهریور) گفت، آژانس متبوعش با کسری بودجه ۸۰ میلیون دلاری در امسال مواجه است و بودجه آن در سال ۲۰۲۵ به دلیل تعلیق های قابل توجه تامین کنندگان مالی، وضعیت مشخصی ندارد.
هر چند که لازارینی نامی از هیچ کشوری نبرد اما اظهارات او کنایه به آمریکا بود که کمک به آنروا را تا دستکم مارس ۲۰۲۵ به بهانه نقش کارکنان آنروا در حملات ۷ اکتبر حماس (طوفان الاقصی) تعلیق کرده است.
امدادرسان های آنروا اکنون امیدوارند که اجرای آتش بس موفق، سلامت آنها را تضمین کند اما روند توقف جنگ آهسته است و قطعنامه های سازمان ملل کمکی به آن نکرده است.
سازمان ملل در سال ۱۹۹۸ میلادی، قطعنامه را با مضمون حمایت از «مدافعان حقوق بشر» به اتفاق آرا تصویب کرد. این واژه گسترده است و طیف گسترده ای را در بر می گیرد و شامل کسانی است که در تامین غذا، آب و مسکن نقش دارند و مهاجران را نیز شامل می شود. رژیم اسرائیل این قطعنامه را امضا کرده و مدافعان حقوق بشر چنین استدلال می کنند که این رژیم به تعهدات خود پایبند نبوده است.
آنروا در سال ۱۹۴۹ در مجمع عمومی تاسیس شد و هدف آن کمک به آوارگان فلسطینی بعد از جنگ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۴۸ بود که به بی خانمانی ۷۰۰ هزار فلسطینی منجر شد. ماموریت این اژانس هر سه سال یک بار تمدید می شود و بیش از ۳۰ هزار نیرو در سراسر جهان دارد که کمک های آموزشی، خدمات اجتماعی و پزشکی را در اختیار می نهند.
کنیسه رژیم صهیونیستی با ارائه سه طرح، این آژانس بین المللی را هدف قرار داده است: یکی از این طرح ها آژانس آنروا را از فعالیت در سرزمین های اشغالی محروم می کند و دیگری خواستار محرومیت کارکنان آنروا از تدابیر محافظتی ارائه شده به سایر امدادگران سازمان ملل است. طرح سوم این آژانس را یک سازمان تروریستی معرفی می کند.
آنروا و مدافعان حقوق بشر آن می گویند کسانی که مسئول به شهادت رساندن امدادگران هستند باید پاسخگو باشند اما تداوم جنایات اسرائیل در غزه و نگرانی از طولانی شدن درگیری خاورمیانه امید آنها را بر باد داده است.