به گزارش ایرنا از سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک، رضوان حکیم‌زاده روز دوشنبه در سلسله وبینار معاونت آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش با اشاره به لزوم یکپارچگی سیاست‌های تعلیم و تربیت از دوره پیش‌دبستانی تا پایان دبستان، اظهار کرد: مطالعات نشان می‌دهد کشورهایی که امروز در شاخص‌های توسعه انسانی شرایط خوبی دارند، در یک قرن گذشته روی آموزش و تربیت در دوره دبستان و پیش از آن سرمایه‌گذاری ویژه داشته‌اند.
وی ادامه داد: متولیان آموزش به ویژه در دو دوره پیش از دبستان و دوره ابتدایی، بالاترین اثرگذاری را در جامعه دارند و نمود فعالیت‌ها و تصمیمات آنان آینده کشور را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. به همین دلیل نیاز است در گام اول، این گروه‌ها در راستای تحقق اهداف نظام آموزشی و به طور دقیق‌تر تحقق راهکارهای سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، به فعالیت‌های خود معنا ببخشند.
معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش با بیان اینکه برنامه‌های وزیر دقیقاً همسو با برنامه‌های دولت تعریف شده است، اضافه کرد: برنامه‌ها، رویکردها و راهبردهای اصلی معاونت آموزشی نیز باید در امتداد همین سیاست‌ها تدوین شود.
سواد پایه، بنیان مهارت‌های تخصصی است
حکیم زاده با اشاره به لزوم ارتقای کیفیت مهارت‌های سواد پایه، تصریح کرد: به طور قطع مدرسه باید عهده‌دار آموزش مهارت‌های متنوعی باشد اما این مهم تنها زمانی معنادار و قابل تحقق است که در ابتدا مهارت‌های آموزش پایه به دانش‌آموزان ارائه شده باشد و آنها در این مهارت‌ها ارتقا پیدا کرده باشند؛ این یعنی دانش‌آموزان باید سواد پایه را به شکل مهارتی آموخته باشند تا آمادگی لازم برای یادگیری دیگر مهارت‌ها را داشته باشند.
وی ادامه داد: از طرفی، معلم فقط زمانی می‌تواند در آموزش این مهارت‌ها موفق شود که هم از دانش تخصصی برخوردار باشد و هم از روش‌های تدریس فعال بهره ببرد؛ گرچه نمی‌توان از کنار اثرگذاری عوامل بیرونی مانند شرایطی خانوادگی به راحتی گذشت. با این حال، مهم این است که عوامل درون‌مدرسه‌ای برای آموزش این مهارت‌ها هم‌راستا باشد.
احترام به فضای عاطفی و روانی کودکان یک ضرورت است
سرپرست سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک با اشاره لزوم توجه به ابعاد عاطفی کودکان، تأکید کرد: در سال‌های متمادی از این بُعد کودکان و دانش‌آموزان تا حدودی غفلت شده است و کمتر به این توجه شده که دانش‌آموزان در دوره ابتدایی چه فضای عاطفی و روانی متفاوت و مهمی را تجربه می‌کنند؛ بنابراین در این دوره ایجاد خودباوری مثبت و انگیزه برای یادگیری و همچنین اشتیاق برای مشارکت در فعالیت‌های درسی، امری بسیار ضروری و لازم است که کمتر در برنامه‌های توانمندسازی برای مدیران و معلمان ما مورد توجه قرار گرفته است.
حکیم‌زاده بیان داشت: فراموش نکنیم دانش‌آموزان علاوه بر اینکه در محیط مدرسه در یک فضای فیزیکی حضور دارند، همزمان فضای عاطفی، اجتماعی و علمی را نیز تجربه می‌کنند؛ بنابراین این نکات نیز باید در روند آموزش لحاظ شود.
وی با اشاره به لزوم گفتمان‌سازی پیرامون حمایت از دوره ابتدایی، ارتقای آگاهی عمومی را امری ضروری دانست و یادآور شد: برنامه‌های آموزشی و فرصت‌های یادگیری باید به شکلی طراحی و در اختیار دانش‌آموزان قرار بگیرد که تک‌تک آنها خود را محور و مخاطب اصلی کلاس و مدرسه بدانند و حس تعلق به مدرسه در همه دانش‌آموزان ارتقا پیدا کند و بدانند فارغ از سطح اقتصادی خانواده، قومیت، سطح یادگیری، تک زبانه و دوزبانه بودن، در مدرسه مورد پذیرش و قابل احترام هستند.
این مقام مسئول با اشاره به نقش متمایز خانواده‌ها در تعلیم و تربیت دانش‌آموزان و کودکان، اضافه کرد: به تعبیر وزیر آموزش و پرورش، خانواده‌ها شرکای راهبردی نظام آموزشی کشور در امر تربیت و آموزش هستند و ضمن تبیین این نقش باید الزامات و ملاحظات آن نیز برای خانواده‌ها تشریح شود. نکته مهم اینکه دغدغه‌مندی خانواده‌ها نسبت به امر تعلیم و تربیت فرزندان که در جای خود بسیار ارزشمند است، الزاماً به معنای برخورداری آنان از سواد تربیتی نیست زیرا بسیاری از خانواده‌ها از بایدها و نبایدهای این حوزه بی‌اطلاع هستند و حتی برای کودکان حق کودکی کردن را قائل نیستند و نسبت به رشد متوازن و متعادل و اهمیت و الگوهای آن آگاهی ندارند.
سرپرست سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک با بیان اینکه نظارت میدانی بر عملکرد کودکستان‌ها و مراکز تعلیم و تربیت کودک نقش بسزایی در افزایش نرخ پوشش دارد، تصریح کرد: پوشش حداکثری کودکان در کودکستان‌ها یکی از مهمترین دغدغه‌های سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک در دوره جدید است؛ چراکه نرخ پوشش پیش‌دبستانی در سال‌های گذشته از ۷۲.۱ درصد به کمتر از ۴۰ درصد رسید و این کاهش پوشش بی‌سابقه بود
حکیم‌زاده در پایان با بیان اینکه مربیان و فعالان کودکستان‌ها باید هم تجربه و هم تخصص لازم و کافی برای کار با کودک داشته باشند تا رضایت حداکثری خانواده‌ها تأمین شود، یادآور شد: مراکز تعلیم و تربیت کودکان پیش از دبستان به سه دسته مراکز پیش‌دبستانی ضمیمه مدارس دولتی و ضمیمه مدارس غیردولتی و کودکستان‌های مستقل تقسیم می‌شوند؛ بنابراین هر مرکز فعال در حوزه تعلیم و تربیت اوان کودکی باید از سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک مجوز رسمی اخذ کند.