به گزارش ایرنا؛ «میلاد فراهانی» نخبه ملایری که ۲۷ سال سن دارد، از ۴۶ ایده‌ای که ثبت اظهارنامه کرده است، موفق شد ۱۸ اختراع را در صنعت خودرو به ثبت برساند؛ راهی پُرفراز و نشیب که تنها طی ۲ سال پشت سر گذاشت تا امروز خالق ایده‌هایی ناب برای یکی از بزرگترین بخش های اقتصادی و استراتژیک کشور باشد.
او فرآیند پژوهشی و ثبت اختراعات خود را از سال ۱۳۹۷ شروع کرد و تا سال ۱۳۹۹ طرح‌های مهم و اثرگذاری را به ثبت رساند، تحصیلاتش را در مقطع کاردانی دانشگاه شهید بهشتی با رتبه ۷۹ آغاز کرد، مقطع کارشناسی را با رتبه ممتاز در رشته مهندسی تکنولوژی خودرو در دانشگاه فنی و حرفه‌ای بندر انزلی استان گیلان و کارشناسی ارشد را در دانشگاه بوعلی سینا همدان در رشته مهندسی مکانیک گرایش طراحی کاربردی به اتمام رساند.
از سوابق علمی این نخبه ملایری می‌توان به عضویت در مؤسسه و نایب رئیسی انجمن دانش آموختگان دانشگاه‌های فنی و حرفه‌ای کشور، چاپ بیش از ۳۰ عنوان مقاله در مجلات و کنفرانس‌های داخلی و بین‌المللی، مقاله پذیرش شده در دانشگاه‌های هامبورگ آلمان، دانشگاه مارمارا، اسلو و دانشگاه ترکیه، برگزیده برتر در جشنواره بین‌المللی خیام و برگزیده برتر در جشنواره بین‌المللی حرکت و یکی از بانیان مرکز تحقیقات شهید احمدی‌روشن اشاره کرد.
در همین رابطه خبرگزاری ایرنا گفت و گوی اختصاصی با «میلاد فراهانی» درباره اختراعات وی در عرصه صنعت خودرو داشت که در پی می‌خوانید:
ایرنا: از چگونگی آغاز کارتان و ثبت اختراع بگویید، اولین موفقیت‌تان چه سالی رقم خورد؟
فراهانی: از آنجا که علاقه زیادی به خودرو داشتم، رشته تحصیلی دانشگاهی‌ام هم مهندسی خودرو بود و در فضایی که فعالیت می‌کردم، با هم مطابقت داشت، به همین خاطر زمانی‌که بندر انزلی مشغول تحصیل در مقطع کارشناسی بودم، بسترهای لازم فراهم بود تا وارد فضای اختراعات شوم، اما همیشه دورنمای خیلی بزرگی در ذهن دیگران بود که آیا یک مخترع می‌شوم یا نه؟
با تمام توان وارد کار شدم و بنای کارم هم این بود که برای ارائه یک طرح و ایده، معضلات و نیازمندی‌ها را در صنعت خودرو احصا کنم، اولین اختراعم را سال ۱۳۹۷ در زمینه خودرو ثبت کردم که ۱۱ ماه طول کشید، در حالی‌که پروسه ثبت اختراع بسیار طولانی است و حداقل از هشت ماه تا یکسال و شاید دو سال طول می‌کشد تا یک طرح تخصصی ثبت شود.
من معتقد هستم وقتی ما دانش و تکنولوژی ساخت موشک و پهپاد را داریم که بسیار پیچیده‌تر از خودرو است، آیا نمی‌توانیم یک خودرو با استانداردهای جهانی بسازیم؟
ایرنا: درباره اولین ثبت اختراع و نام اختصاری و کاربرد آن توضیح دهید؟
فراهانی: نام اولین اختراع من «ابزار جدا کننده سرپلوس انواع خودرو» بود که می‌تواند سرپلوس خودرو را از میل‌پرس جدا کند، چنین ابزاری در دنیا اصلا وجود ندارد و کاربرد آن به این شکل است که مکانیک برای تعمیر این قسمت، با قلم و چکش به سرپلوس خودرو ضربه می‌زند تا جدا شود و این ضربه موجب می‌شود عمر مفید این قطعات پایین بیاید، یعنی عمر سرپلوس اگر ۲ سال باشد، با این کار به چهار ماه کاهش پیدا می‌کند.
با این اختراع قلم و چکش زدن و آسیب‌ها به خودرو را حذف کردیم، به علاوه زمانی‌که سرپلوس می‌خواهد از میل‌پلوس که یک عضو اصلی در سیستم انتقال قدرت خودرو است و وظیفه انتقال نیروی حاصل از موتور را به چرخ‌ها بر عهده دارد، جدا شود، با این ابزار ۱۵ تا ۲۰ ثانیه کاهش دادم، بدون اینکه فشار و نیروی اضافی وارد شود.
اختراعی خوب و ارزشمند است که بتواند به یک نیازی پاسخ دهد و این اختراع قطعا یکی از معضلات صنعت خودرو را می‌تواند حل کند و با وجود اینکه این اختراع ثبت داخلی و نوآوری جهانی آن هم تایید شد و وقتی داوران مطمئن شدند مشابه این دستگاه وجود ندارد، تایید و ثبت ملی شد و تاییدیه اختراع گرفت.
ایرنا: شما به عنوان یک فرد نخبه در کشور، قطعا خود را محدود به یک اختراع نکردید؛ از دیگر فعالیت‌ها و ایده‌هایتان بگویید؟
فراهانی: یک ذهن خلاق مدام در حال کنکاش است، وقتی اولین اختراع ثبت شود، به دنبال دیگر نوآوری‌ها هستی، به خاطر همین در کمتر از ۲ سال ۱۸ ثبت اختراع داشتم که همه در زمینه صنعت خودرو است و نوآوری جهانی دارند و برای نخستین بار است که اختراع شده‌اند، چراکه در ایران مهندسی معکوس هرگز ثبت اختراع محسوب نمی‌شود.
من این مسیر را ادامه دادم و با توجه به نیازهایی که شناسایی کرده بودم، تیم‌سازی کردم و چون برای مقاله نویسی، تالیف کتاب و پروژه‌های صنعتی، تنها نمی‌شد کار کرد و انرژی زیادی باید صرف می‌کردم، به همین دلیل شبکه منسجم خوبی را تشکیل دادیم و شروع به کار کردیم.
تالیف بیش از ۳۰ عنوان مقاله در مجلات داخلی و خارجی
با توجه به اینکه ثبت هر اختراع هزینه سنگینی نیاز داشت، به سمت تولید علم هم رفتم، یک راه آن تالیف کتاب بود، از آنجا که بعد از حدود سه دهه سرفصل‌های دانشگاه فنی و حرفه‌ای تغییر نکرده بود، آن سرفصل‌ها را تغییر دادیم و در این زمینه یک خلائی احساس کردیم که در زمینه گیربوکس اتوماتیک خودرو در ایران منبع معتبری نداشتیم و به صورت جزوه و یا کتاب‌های ترجمه‌ای بود و کتابی نبود که به آن سرفصل پاسخ دهد.
این نیاز را سال ۱۳۹۵ شناسایی و بیش از ۲ سال روی آن کار کردیم و در نهایت سال ۱۴۰۲ این کتاب را با کمک انتشارات دانشگاه فنی و حرفه‌ای تهران با عنوان «سیستم‌های انتقال قدرت خودرو» چاپ کردیم، آنها به ما قول دادند که اگر مجوز انتشار کتاب به دانشگاه داده شود، از ما حمایت خواهند کرد و کتاب از طریق دانشگاه وارد فضای دانشگاهی می‌شود، اما هیچ اتفاقی در این زمینه نیفتاد و حمایتی از ما نشد.
یکی از اختراعات من زنجیرچرخ الکترومکانیکی بود که روی خودرو نصب می‌شد، با توجه به اینکه بستن زنجیر چرخ حتی برای آقایان هم سخت است و مشکلات خود را دارد، در مرحله نخست زنجیر چرخی را طراحی کردیم که زمانی که خودرودر برف گیر می‌کند، بدون اینکه نیاز باشد راننده از خودرو پیاده شود، با فشردن یک دکمه داخل کابین، زنجیرچرخ وارد مدار شده و کار کند.
فاز دوم این طرح را ادامه ندادیم، در حالی‌که فاز دوم به صورت تمام اتوماتیک و خود تشخیص می‌شود و خودرو حتی اگر در گِل و لای هم گیر کرده باشد، این اختراع اصطحلاک بین چرخ و جاده را تشخیص می‌دهد و به صورت اتوماتیک زنجیرچرخ فعال می‌شود.
جدای از اختراعات، بیش از ۳۰ عنوان مقاله چاپ کردیم که در مجلات داخلی و بین‌المللی چاپ شده و در دانشگاه‌های مختلفی همچون ترکیه و هامبورگ آلمان پذیرش شده است که در زمینه خودرو است.
ایرنا: بدون شک شیرینی هر اختراعی تجاری‌سازی آن است، اختراعات شما به چه مرحله‌ای رسیده و آیا مورد استقبال صنعت خودرو قرار گرفته است؟
فراهانی: متاسفانه هنوز موفق نشده‌ام اختراعاتم را تجاری‌سازی و به تولید انبوه برسانم، هیچ حمایتی از این طرح‌ها نشد و شرکت‌های خودروسازی اجازه کار را به ما نمی‌دهند که چنین ابزاری را معرفی کنیم و مورد استفاده قرار گیرد، در حالی‌که این طرح‌ها متناسب با نیاز بازار است و تمامی مولفه‌های کاربرد صنعتی بودن را پاس کرده است.
من می‌توانستم این اختراعات را به ۵۰ و حتی ۱۰۰ اختراع هم برسانم، اما انگیزه‌ای برای ادامه کار نداشتم، با وجود اینکه این اختراعات را در مدت زمان پنج تا ۶ ماه ثبت کردم، اما بعد از آن ادامه ندادم، چون آورده‌ای برای من نداشت و اراده‌ای برای حمایت از اختراعات نیست و به همین خاطر از سال ۱۳۹۹ دیگر هیچ اختراعی نداشتم.
کسی که می‌خواهد ثبت اختراع کند، کارش به خودی خود بسیار ارزشمند است، مجموعه دولت هم وظایفی دارد که باید به آن در قبال مخترعان عمل کند، این در حالیست که اگر در کشور از این ظرفیت استفاده نشود، با ابزارهای ارتباطی موجود، به راحتی می‌توانند آنها را ببرند.
یکی از معضلات ما این است که مجموعه‌های مختلفی همچون پارک علم و فناوری، معاون علمی و فناوری ریاست جمهوری و مجموعه‌های مرتبط با فضای علمی که می‌توانند کمک کننده و نقش‌آفرین باشند، باید به جد وارد عمل شوند و حمایت‌های لازم را از ایده‌ها و طرح‌های کاربردی داشته باشند و حداقل بستر کار را برای ما مهیا کنند.
فردی که امروز بخواهد ثبت اختراع انجام دهد، حداقل یکصد تا ۲۰۰ میلیون ریال باید هزینه کند و یک دانشجو چگونه می‌تواند این هزینه‌ها را تامین کنند، پس نیاز است ساختاری تعریف شود تا دانشجویانی که ایده‌هایشان را برای پیشرفت کشور قرار می‌دهند، حداقل پول ثبت اختراع از آنها گرفته نشود.
ایرنا: شما امروز یک جوان نخبه و مخترع در کشور هستید، چقدر از این نبوغ خود در دیگر حوزه‌ها استفاده کرده‌اید؟
فراهانی: بعد از قرار گرفتن در فضای صنعتی کشور و آشنایی با برخی از صنایع و مشکلات و معضلاتی که گریبان‌گیر این صنایع بود، به نظرم رسید که نیازمند یک بستر یا مکانیزمی هستیم که مشکلات و نیازهای صنعتی حداقل در مقیاس استانی، از کانال این مکانیزم عبور کنند و مراکز تحقیقاتی ایده‌ای بود که می‌توانست به این مهم جامه عمل بپوشاند.
به همین دلیل اواخر فارغ‌التحصیلی در مقطع کارشناسی ارشد یک مرکز تحقیقات در دانشگاه بوعلی سینا به نام شهید احمدی‌روشن تاسیس کردیم تا بستر کار پژوهشی و یکسری پروژه‌های واقعی برای دانشجویان فراهم شود تا هم آورده مالی برای آنها داشته باشد و هم نیازی از صنعت حل کند، ثبت این مرکز بیش از یکسال و نیم زمان برد و پیرو عقد تفاهم‌نامه با سازمان صمت، علاوه بر حل مشکلات و نیازهای صنعت استان، بُعد اقتصادی نیز برای پژوهشگران دارد.
ایرنا: از برنامه آینده‌تان بگویید؟
فراهانی: قطعا مسیرم از تجاری‌سازی محصولات عبور نمی‌کند، چون امیدی ندارم و به قطعیت رسیدم که این محصولات دیگر به تجاری‌سازی نمی‌رسد و حمایتی از ما نمی‌شود.
در زمینه دیگری کسب و کارم را راه خواهم انداخت و در صنعت خودرو نمی‌خواهم ادامه دهم، در عین حال که در نمایشگاه‌های مختلفی شرکت کردم و محصولات‌مان را معرفی کردیم و از محصولات ما دیدن کردند، اما عملا حمایتی ندیدیم.
به دنبال این هستم که یک شرکت دانش‌بنیان غیر از خودرو در زمینه مهندسی پزشکی تاسیس کنم که نیاز جامعه است و در این زمینه به فعالیتم ادامه دهم، در صدد هستم دکتری خودم را در این رشته ادامه دهم و محصولی استخراج کنم که مبتنی بر دانش و دانش‌بنیان باشد.
سخن آخر:
فراهانی: دانشجویان نخبه زیادی داشتیم که به خاطر نبود حمایت و نداشتن هزینه ثبت اختراع از ارائه ایده خود پشیمان شده و عقب کشیدند، از مسوولان درخواست دارم بیشتر به دانشجویان و پژوهشگران کمک کنند که به نوعی کمک به پیشرفت و اعتلای کشور است و زمینه و بستری مهیا شود که یک فرد مخترع و پژوهشگر تنها دغدغه اجرای طرح و ایده خود را داشته باشد.
حداقل کار این است که برای حمایت ایده‌ها تسهیلاتی قائل شوند تا دانشجو دیگر دغدغه تامین هزینه ثبت اختراع را نداشته باشد و بروکراسی اداری کمتر شود و مجموعه‌های مرتبط تسهیل‌گری کنند.
مشکل دیگر در حوزه ایده‌ها و اختراعات این است که برخی داورها برای تایید اختراع‌ها، دانش فنی لازم را ندارند و نحوه تایید طرح‌ها در مراکز مختلف، متفاوت است که ضرورت دارد این مشکل نیز رفع شود.