جواد تقی زاده در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا در مورد راه‌های بهبود ارتباط دانشگاه و صنعت گفت: برای اینکه پژوهش‌ها به خدمت نیازهای جامعه و صنعت درآید باید در راستای فناوری و نوآوری باشد و تا زمانی که نتوانیم پژوهش‌های دانشگاهی را به سمت نوآوری و فناوری سوق دهیم و از آنها برای رفع نیازهای صنعت و جامعه استفاده نکنیم، این چرخه ابتر خواهد بود.
وی ادامه داد: در این راستا اقدامات مختلفی می‌توان انجام داد. در مرحله نخست باید انگیزه اداری و سازمانی برای استادان ایجاد شود و استادان دانشگاه‌ها را به نوعی تشویق کنیم که اگر به سمت اقدامات فناورانه و نوآوری‌های جدید در علم حرکت کنند تشویق شده این تشویق در میزان گرنت (پژوهانه) و حقوق آنها لحاظ می‌شود و حتی در تبدیل وضعیت آنها اثرگذار خواهد بود.
معاون فناوری و نوآوری دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی اظهارداشت: در مرحله بعد باید فرهنگ سازی فناوری و نوآوری و حتی پژوهشی انجام شود. به این صورت که خلاقیت را در دانشجویان و اساتید رشد دهیم و سبک تدریس به گونه‌ای باشد که همچون تدریس در دبیرستان و مدارس نباشد؛ بلکه سبک‌های مختلف پروژه محور باشد.
باید روش‌های مختلفی برای ایجاد انگیزه در زمینه پژوهش و خلاقیت در دانشجویان اجرا کنیم و اراده وتلاش دانشجویان و استادان دانشگاه‌ها را به سمت پژوهش‌های فناورانه و نوآورانه سوق دهیم.
سامانه «نان» نیاز به نهادینه‌سازی دارد
تقی زاده با بیان اینکه حمایت‌های دولتی مرحله آخر برای اتصال صنعت و پژوهش است، تصریح کرد: سرانه بودجه پژوهش و فناوری در دانشگاه‌ها حدود نیم درصد است در حالیکه طبق قانون این رقم حداقل باید دو درصد باشد. امیدواریم دولت در راستای کمک به فناوری و نوآوری در کشور اقدامات لازم را انجام دهد.
وی با اشاره به راه‌اندازی سامانه نظام ایده‌ها و نیازها به اختصار نان در دولت گذشته گفت: این سامانه حرکت خوبی بود و بنده نیز در این سامانه موضوع تعریف کردم اما برای اینکه این حرکت نهادینه شود نیاز به زمان و اقدامات بسیاری است.
معاون فناوری دانشگاه خواجه نصیر گفت: هنگامی که موضوعات وارد دانشگاه می شوند خیلی از گروه‌های پژوهشی نمی توانند بپذیرند که از طریق سامانه نان دانشجو بپذیرند یا پژوهش انجام دهند که باید فرهنگ‌سازی لازم در این خصوص انجام شود.
وی تاکید کرد: تغییر مدیریت‌ها نباید منجر شود که اقداماتی که در گذشته انجام شده ابتر بماند و بایستی حرکت‌های خوب دولت‌های گذشته را تکمیل کنیم و راهکار جدید ارائه ندهند؛ زیرا سیاستگذاران عرصه علم همواره از حداقل‌های خوبی در حیطه مدیریت و آینده نگری در علم و پژوهش برخوردار بودند که باید آنها را ادامه دهیم.