به گزارش ایرنا، شاگردان پژمان درستکار در حالی این جام قهرمانی را بالای سر بردند که اویس ملاح کشتی‌گیر نامور گلستانی، یکی از ارکان انکارنشدنی کادر فنی بود و به خوبی نقش خود در آماده‌سازی، آموزش فنون و هدایت کشتی‌گیران در زمان مسابقه را انجام داد تا ایران برای اولین بار مدال قهرمانی این رویداد معتبر را بالای سر ببرد.
اویس ملاح یکی از کشتی گیران کارنامه‌دار و ماندگار کشتی ایران و گلستان است که با کوله‌باری از مدال‌های رنگارنگ مسابقات معتبر، بخشی از حق خود در کشتی ایران را با پیوستن به کادر فنی تیم ملی زیر ۲۳ سال و اثرگذاری در رسیدن به مقام قهرمانی جهان گرفت.
اگر چه کسب این عنوان، افتخار بزرگی برای ملاح به شمار می‌آید اما کارنامه افتخارات دوران کشتی این قهرمان بندرگزی بسیار پربارتر از این است.
اویس ملاح آخرین مدال‌آور کشتی گلستان در مسابقات جهانی و صاحب نشان برنز جهان و سه نقره مسابقات آسیایی و یک طلا و یک برنز بازی‌های آسیایی است که در المپیک ۱۹۹۲ بارسلون هم به مقام نهم رسید.
ملاح در کسوت مربی‌گری هم سابقه هدایت تیم منتخب استان گلستان و تیم بانک ملی گلستان را دارد و در یک دوره به دعوت منصور برزگر به عنوان مربی سازنده شهرستانی به جمع کادرفنی تیم ملی کشتی آزاد بزرگسالان پیوسته بود.
این مدال‌آور پیشین و مربی فعلی کشتی ایران اهل شهر نوکنده از توابع بندرگز است که در سال‌های نه‌چندان دور، زادگاهش یکی از قطب‌های کشتی مازندران به شمار می‌رفت و مدال‌آوران بزرگی از جمله اویس ملاح و رمضان خدر از این شهر کوچک ظهور کردند.
رمضان خدر هم مانند ملاح عنوان‌های تکرارنشدنی زیادی در کارنامه دارد.
خدر مشهور به مرد طلایی جام‌های معتبر، ۹ سال متوالی قهرمان وزن ۵۷ کیلوگرم کشتی بزرگسالان ایران شد که پس از آن هیچ کشتی‌گیر دیگری موفق به تکرار آن نگردید.
صید مدال طلای جام جهانی، نائب قهرمانی در مسابقات جهانی استانبول، مقام پنجم المپیک مونترال و هفتم مونیخ و سه طلای پیشکسوتان جهان بخشی از افتخارات این کشتی گیر اهل شهر نوکنده در غرب گلستان است.
قهرمان به یادماندنی و تاریخ ساز ورزش گلستان با وجود ۲ بار حضور در المپیک و کسب مدال‌های رنگارنگ، به دلیل کم‌توجهی مدیران به نماد مظلومیت کشتی ایران معروف شد تا حدی که از او به عنوان اسطوره گم شده در کشتی ایران یاد می‌کنند.
علاقمندان کشتی هیچ گاه قدرت نمایی مرحوم رمضان خدر در اجرای فنون کشی آزاد و فرنگی را فراموش نمی کنند تا حدی که سال های پس از دوران قهرمانی وی هنوز برخی کارشناسی این رشته معتقدند پس از او هیچ کشتی‌گیری نتوانست کلکسیونی از فنون را بر روی تشک به نمایش بگذارد.
با وجود این توانایی ها و مدال ها، خدر به دلیل اعزام نشدن چند باره به مسابقات قهرمانی جهان به خصوص صوفیه (خرداد ۱۳۵۱) در اوج آمادگی و به بهانه نداشتن تجربه، به نماد مظلومیت در کشتی ایران مشهور است.
مشهورترین روایت زندگی تلخ پس از دوران قهرمانی خدر مربوط به دیدار او با استاندار وقت مازندران است.
او که به دلیل ابتلا به بیماری کبد ناشی از وزن کم کردن چندین ساله، دچار مشکلات فراوان مالی شده بود، به دیدار استاندار مازندران رفت ( آن زمان گلستان بخشی از استان مازندران به شمار می‌رفت) و همه مدال‌های دوران قهرمانی خود را روی میز گذاشت و گفت: «برای هزینه درمانم که در مسیر افتخارات ورزشی به آن دچار آسیب شده‌ام فکری بکنید». پس از این مکالمه کوتاه، استاندار از اتاق بیرون رفت در حالی که خدر منتظر پاسخ بود رییس دفتر استاندار گفت که «آقای استاندار برای صرف ناهار رفته و فرصت به رسیدگی درخواست شما را ندارد.»
خدر که با این پاسخ دل‌شکسته و مایوس شده بود با دستان خالی به خانه بازگشت و مدتی بعد به دلیل اثرات بیماری کبد در یکی از بیمارستان‌های تهران درگذشت.
او صاحب مدال نقره مسابقات جهانی استانبول (۱۹۷۴)، مدال نقره و طلای جام‌های معتبر تفلیس شوروی ، دانکلوف بلغارستان، یاشار دوغوی ترکیه، فرایبورگ آلمان غربی و ورنر سیلیندر بیندر آلمان شرقی بود.
شهر کوچک نوکنده که روزی معدن ستاره‌سازی و قهرمان پروری کشتی بود، سالهاست که با مشکلاتی همچون کمبود امکانات، نبود زیرساخت های مناسب و کم توجهی به استعدادیابی دست و پنجه نرم می‌کند و از روزهای اوج خود فاصله گرفته است و موجب‌شده دیگر از این منطقه کشتی‌گیری در قد و قواره‌های اویس ملاح و رمضان خدر ظهور نکند.
نکته جالب توجه آن است که مازندران به عنوان همسایه غربی گلستان، مشغول یکه‌تازی در کشتی ایران است و اعزام ۶ کشتی‌گیر از مجموع ۱۰ عضو تیم ملی و کسب چهار مدال از مجموع هفت مدال ایران توسط مازندرانی‌ها در مسابقات زیر ۲۳ سال جهان ، یکی از نشانه‌های این رشد تحسین‌برانگیز است.
جالب‌تر آن است که پیش از جداشدن گلستان از مازندران، شهر نوکنده در غرب استان، جایگاهی مانند جویبار داشت و ستاره‌های کشتی فراوانی از این شهر ظهور کردند که شاخص‌ترین آن‌ها رمضان خدر و اویس ملاح بودند اما کم توجهی به استعدادیابی و دیگر مشکلات زیرساختی، به سلطنت چند دهه‌ای نوکنده و دیگر شهرهای شاخصی از جمله رامیان، زادگاه رضا سوخته‌سرایی سنگین وزن به یادماندنی کشتی آزاد و فرهنگی ایران پایان داد.
حضور موثر اویس ملاح در کادر فنی تیم ملی زیر۲۳ سال جهان بار دیگر گنجایش بالای کشتی گلستان را در یادها زنده کرد و این پیام امیدبخش را مخابره نموده که اگر اندکی به استعدادیابی در کشتی استان توجه شده و مربیان سازنده و دلسوز مورد حمایت بیشتری قرار بگیرند باز هم می‌توان چشم‌به‌راه پیدایش ستاره‌هایی مانند اویس ملاح، رمضان خدر و رضا سوخته‌سرایی ماند.