به گزارش ایرنا، روستای"اَلگن" به سبب وجود جنگل های بلوط، انارستان های پررونق و شالیزارهای خوش عطر و بو، سرزمینی بسیار زیبا برای طرفداران طبیعت هزار رنگ پاییزی است.
اینجا برگ ریزان فصل خزان درختان جنگلی که با لطافت هوا همراه است و گشت و گذار در کوچه باغ های قدیمی و هم کلامی با اهالی که با گویش لری سخن می گویند جلوه های هزار رنگی از حلاوت پاییزگردی را به نمایش گذاشته است.
این روستای ۳۰۰ نفری که در بخش چاروسا از توابع شهرستان کهگیلویه و در ۶۵کیلومتری شهر دهدشت قرار دارد افزون بر زیبایی های طبیعی به علت وجود یک قبرستان پر رمز و راز قدیمی، شکل ساخت خانه های اهالی و پخت غذاهای سنتی خوشمزه جلوه های جذابی برای گردشگری دارد.
مسافران پس از گذشتن از جاده ای کوهستانی،پر پیچ و خم با پوشش جنگل های چشم نواز بلوط وارد روستای "اَلگن" می شوند اینجا نخستین چیزی که نظر مسافران را جلب می کند شکل ساخت واحدهای مسکونی اهالی است.
این روستا که در کوهپایه‌های زاگرس جنوبی قرار دارد متناسب با جغرافیای منطقه شکل‌گیری واحدهای مسکونی متناسب با اقلیم در آن رخ داده به طوری که بافت مسکونی روستا را نمی‌توان پلکانی به شمار آورد اما به‌سبب شیب زمین خانه ها به‌صورت کاملا طبیعی و بدون نقشه قبلی پلکانی ساخته شده اند.
هسته اصلی و مرکزی روستای "اَلگن" روی تپه‌ای شکل گرفته که خود در میان سایر تپه‌ها و کوه‌های اطراف احاطه شده و در مرکزی‌ترین نقطه همان تپه قلعه‌ای اعیانی ساخته شده که از قدیمی‌ترین بناهای روستاست.
این سازه که به گفته کارشناسان، میراثی به جا مانده از دوره قاجاریه است و محل زندگی خان های محلی بوده،قسمت‌های زیادی از آن تخریب شده اما ساختمانی سه‌طبقه در آن باقی مانده که از سنگ ساخته شده و پنجره‌هایی در نما دارد.
سنگ فرش معابر و کوچه باغ ها،سکوهای نشیمن،آلاچیق های در کنار چشمه اخداث شده و پل معلقی که بر روی رودخانه ای از میانه روستا می گذرد فضای خوبی برای روستاگردی در در دل سکونتگاهی بکر روستای "اَلگن" ایجاد کرده است.
اینجا دیوارهای سنگچین کوتاه با درختان سر به هم کشیده و چنارهای کهنسال و صدای شرشر آب که از درون جوی می‌گذرد مناظری بسیار زیبا در مقابل چشم مسافران می گشاید.
به غیر از طبیعت اما شاید یکی از بهترین تجریبات گردشگرانی که روستای "اَلگن" را برای پاییزگردی انتخاب می کنند غذاهای سنتی مردم خونگرم این دیار است.
از شله ناردون تا نان های خوش طعم
«شله ناردون» یکی از غذاهای سنتی این روستاهای "اَلگن" است که در روزهای پاییز به ویژه هنگام بارش باران پخت می شود این غذا با اناردانه یا همان دانه های انار خشک شده،برنج و آبگوشت تهیه می شود.
به‌علت وجود بلوطستان ها در این منطقه و فراوانی میوه بلوط وحشی، نان بلوط با طعمی متفاوت و میوه بلوط به صورت کبابی از خوراکی‌هایی هستند که احتمالا در مناطق دیگر کشورمان کمتر می‌توانید مثل آن را امتحان کنید.
نوع دیگری از نان که از مخلوط آرد گندم و جو به دست می‌آید و به آن اربیز می‌گویند نیز در این منطقه زیاد استفاده می‌شود اما به‌خاطر فراوانی دام، کباب‌های بسیار لذیذ یکی از به یادماندنی ترین غذاهایی است که در این روستا میل کرده اید.
کشاورزی سنتی با استفاده از وسایل قدیمی مانند گاوآهن و بکارگیری قدرت چهارپایان یکی دیگر از جذابیت های روستای "اَلگن" است.
یکی از مکان های خاص روستای "اَلگن" قبرستانش است شیوه تدفین متفاوت در هر نقطه‌ای از ایران، به‌نوعی فولکلور آن منطقه محسوب می‌شود و ارزش دیدن و تحقیق دارد اما قبرهای قدیمی حکایتی دیگر دارند اینجا روزگاران کهن آرامگاه ها را با سنگچین مشخص می‌کردند و برای قبور زنان سه سنگ بزرگ و برای قبور مردان ۲سنگ بزرگ را در محطه سنگ‌چین‌شده می‌گذاشتند.
قرار گرفتن ۲سنگ کج که با تکیه بر هم نگاه داشته شده اند از نکات جالب توجه این قبرستان است که مشخص‌کننده بالای قبر بوده است.
هدفگذاری انتخاب "اَلگن" به عنوان پایلوت بومگردی
معاون اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کهگیلویه و بویراحمد گفت: براساس طرح مطالعاتی تدوین شده از سوی کارشناسان روستای "اَلگن" به عنوان پایلوت اقامتگاه های بومگردی در استان تعریف شده است.
فرشید کرمی افزود: اکنون چند اقامتگاه بومگردی از سوی متولیان بخش خصوصی در روستای "اَلگن" ایجاد شده است.
مهربانی با طبیعت
اما یکی دیگر از جذابیت های مردم روستای "اَلگن" مشارکت اهالی برای حفظ جنگل های بلوط است.اینجا بلوط با زندگی مردم منطقه عجین شده و به اعتقاد ساکنان در روزگاران کهن همزمان با اواخر دوران قاجار و مصادف با جنگ جهانی اول که هموطنان زیادی بر اثر گرسنگی جان خود را از دست دادند، مردم زاگرس‌نشین با استفاده از همین میوه‌های بلوط از قحطی جان سالم به دربردند و تلفاتی را شاهد نبودند به همین خاطر و به دلایل دیگر بلوط برای آنان در حکم میوه بهشتی است.
سعید انصاریان که "بنیاد اَلگن" را در زادگاهش بنا نهاده می گوید که با هدف مراقبت و قُرُق یک هزار هکتار از جنگل های زاگرس با اتکا به کمک‌های مردمی توام با مانع شدن ورود دام، حذف کشاورزی در زیر اشکوب و حذف جمع آوری دانه های بلوط از سال ۱۳۹۸ تاکنون فعالیت خود را در این منطقه آغاز کرده است.
وی تصریح کرد: در این تشکل مردمی افزون بر پیشگیری از فعالیت های آسیب زا به طبیعت، تاکنون هزاران بلوط در جنگل های نزدیک روستای "اَلگن" کاشته است.
انصاریان افزون بر کاشت و مراقبت از بلوط، به آموزش کودکان روستا (حافظان آینده) و بازسازی بناهای متروکه بومی برای شکل گیری چرخه اقتصادی و گردشگری روستا می پردازد، همچنین در روستای ۷۰ خانواری "اَلگِن" پایگاه سرای امید برای پرورش نیروهای حرفه ای دادخواه دیده بانی از جنگل های زاگرس ایجاد کرده است.
با این فعالیت ها و مراقبت های مستمر و همراه کردن جوامع محلی تاکنون نه تنها کمتر خبری از آتش سوی در جنگل های اطراف روستای "اَلگِن" گزارش شده بلکه بنا به گفته برخی از شاهدان عینی تعداد زادآوری و احیای جنگل های این خطه بیشتر و شکوفاتر شده است.