به گزارش ایرنا؛ «رامین غیاثوند» جوان ۳۲ ساله ملایری است که ۱۷ سال در رشته کانوپولو یکی از مهیج‌ترین و جذابترین رشته‌های قایقرانی فعالیت می‌کند و تاکنون در کنار هم تیمی‌های خود مدال خوشرنگ کشوری و آسیایی را بر گردن آویخته است.
عِرق ملی، علاقه به آب، استعداد و آمادگی جسمانی و البته الگوگیری از مربی توانمند خود، از او یک قهرمان حرفه‌ای ورزشی ساخته، به طوری‌که یکّه‌تاز رشته قایقرانی(کانوپولو) استان همدان است و اولین حضورش در تیم ملی کانوپولو ایران سال ۱۳۹۲ رقم خورد و تا به امروز در معیت تیم ملی، مدال‌های طلایی زیادی را از آب صید کرده است.
قهرمان کانوپولوی ایران آرزوهای زیادی در سر می‌پروراند، از تیمداری در کانوپولو گرفته تا صید مدال طلای جهانی، قدری هم دغدغه شغل دارد و حمایت از مسوولان تا بتواند مسیر پُرفراز و نشیب کانوپولو را با موفقیت پشت سر بگذارد و به آرزوهایی که برای استان همدان و شهرستان زادگاهش ملایر ترسیم کرده، برسد.
نوسانات اقتصادی بر ورزش به ویژه حوزه قهرمانی هم تاثیر گذاشته، به گونه‌ای که دیگر تامین هزینه‌های جاری اعزام یک قهرمان و حفظ آمادگی جسمانی آنان برای حضور متمادی در مسابقات، کار آسانی نیست، در کنار این مشکلات ، قهرمانان ورزشی که بهترین سال‌های زندگی و عمر خود را برای رسیدن به سکوهای قهرمانی صرف کرده‌اند، انتظار دارند برای اشتغال و مسکن آنها نیز تدبیری صورت گیرد، در حالی‌که رهبر فرزانه انقلاب تاکید کردند: "نمی‌شود از ورزشکاران، برای افتخارآفرینی در مسابقات جهانی توقع داشت، اما با نیازهای آنان رفتار مناسبی نداشت".
قهرمان کانوپولوی ملایری اما با وجود کارنامه درخشان در ورزش، از نداشتن شغل رنج می‌برد و معتقد است کسی درد و رنج ورزشکاران به ویژه قهرمانان ورزشی را نمی‌داند و با وجود کارنامه طلایی در این رشته ورزشی، هنوز نتوانسته شغل مناسبی برای خود پیدا کند، اما با این وجود تمام خوشحالی‌اش رفتن روی سکوی قهرمانی و اهتزاز پرچم خوشرنگ ایران است.
در همین رابطه خبرگزاری ایرنا گفت‌وگویی با «رامین غیاثوند» قهرمان قایقرانی استان همدان در شهرستان ملایر در رشته کانوپولو داشت که در پی می‌خوانید:
ایرنا: چطور شد که به قایقرانی آن هم در رشته کانوپولو علاقه‌مند شدید؟
غیاثوند: من از همان ابتدا به آب و ورزش قایقرانی علاقه زیادی داشتم و به همین دلیل از سال ۱۳۸۶ وارد این رشته شدم و از سال ۱۳۸۹ تاکنون به صورت حرفه‌ای تمرین می‌کنم و عضو تیم ملی هستم، البته مربی‌ام مهمترین انگیزه من برای ورود به این رشته بود.
باید بگویم مدت زمانی که در اراک زندگی می‌کردیم در رشته صخره‌نوردی فعالیت می‌کردم، از همان سال اول که وارد رشته کانوپولو شدم در تیم آلومینیوم اراک تمرین می‌کردم آن زمان این رشته تازه آمده بود.
برای موفقیت در هر رشته‌ای، الگوی هر کسی مربی اوست، «راستین هاشمی» در استان مرکزی بهترین مربی من بود و دلسوزانه و برادرانه به من کمک کرد تا به این اینجا رسیدم، وی آن زمان هم مربی و هم بازیکن بسیار خوبی بود و هر آنچه تجربه داشت در خصوص کانوپولو به من آموزش داد.
ایرنا: مدال‌آوری در هر رشته ورزشی هدف نهایی هر ورزشکاری است، چه افتخاراتی در این زمینه کسب کرده‌اید؟
غیاثوند: اولین مدال طلایم را در مسابقات آسیایی سال ۱۳۹۲ در رده جوانان کسب کردم، بعد از آن هر سال طلای کشوری گرفتم و ۱۰ مدال طلای کشوری دارم، اولین مدال طلایم را در رده بزرگسالان سال ۲۰۱۷ گرفتم، سال بعد به مسابقات جهانی کانادا اعزام شدیم که تیم ملی ایران هشتم جهان شد، سال گذشته نیز در رده بزرگسالان طلای آسیا را با تیم ملوان کسب کردیم.
آرزویم این است که بتوانم در مسابقات جهانی مدال طلا بگیرم و با توجه به تجربیاتی که کسب کرده‌ام، امیدوار هستم در دوره بعدی مسابقات جهانی، در کنار تیم ملی کانوپولو مدال طلای جهانی را از آن خود کنیم.
ایرنا: در حال حاضر در چه تیمی فعالیت می‌کنید؟ از رشته ورزشی کانوپولو بیشتر بگویید؟
غیاثوند: سال‌های قبل و زمانی که تازه وارد این رشته شدم، در تیم مرزبانی بودم، هم اکنون با نیروی دریایی در تیم ملوان قرارداد دارم، خیلی خوشحالم ارگانی مثل نیروی دریایی ارتش وارد عمل شده که ما را حمایت می‌کند و انرژی و وقتش را برای ورزش قایقرانی گذاشته تا ما دیده شویم.
چهار سال است که من در تیم ملوان هستم، نیروی دریایی ارتش به عنوان اسپانسر تیم را اعزام می‌کند تا کاناپولو ایران در سطح آسیایی و جهانی دیده شود، با این حمایت‌ها تیم کانوپولو ملوان در لیگ اول هستیم و نفرات برتر ایران در تیم ملوان حضور دارند. «امیر سهراب صادق» معاون طرح و برنامه نیروی دریایی ارتش دلسوز تیم ما است.
رئیس تربیت بدنی ارتش «حمیدرضا حریرفروش» و مربی تیم «انوش عباسی» و «مهرگان خیرالهی» سرمربی تیم ملی کانوپولو است که تاکنون نتایج خوبی را در مسابقات کشوری، لیگ و آسیایی کسب کرده‌ایم.
رشته قایقرانی کاناپولو یک ورزش توپی است و درگیری در آن زیاد است، یک زمین بازی و دو تا دروازه داریم، اوت و کُرنر هم در دو نیمه بازی داریم که هر تایم ۱۰ دقیقه است، هر بازیکن هم می‌تواند پنج ثانیه مالک توپ باشد و بعد از آن خطای پنج ثانیه گرفته می‌شود، پاس کاری‌ها هم باید تند باشد و هم با دست و هم با پارو می‌توانیم دریافت کنیم، شوت زدن هم با دست هم با پارو است و دروازه‌بان هم با پارو توپ را می‌گیرد، این بازی دو داور دارد یکی خط و کُرنر را می‌گیرد و داور دیگر وسط زمین خطاهای سمت خودش را می‌گیرد، داورها جایگاه مخصوص خود را دارند.
تیم ما پنج نفره است و سه تا ذخیره داریم که در مجموع هشت نفره‌ایم، قایق ما هم تک نفره است و در حقیقت ورزش کانوپولو مثل واترپلو است، اما داخل قایق هستیم و دروازه و توپ داریم.
ایرنا: از نتایج آخرین مسابقات تیم ملی بگویید، تمرینات‌تان را کجا انجام می‌دهید؟
غیاثوند: آخرین حضور ما مسابقات جهانی مهر امسال در کشور چین بود با وجود اینکه تیم خیلی خوبی داشتیم و از آمادگی بسیار بالایی برخوردار بودیم، اما به گروه سختی برخورد کردیم و با فرانسه، پرتغال و سنگاپور هم‌گروه بودیم و با اختلاف بسیار کم نتوانستیم از جدول بالا بیاییم و در گروه خودمان سوم و چهاردهم جهان شدیم.
در این مسابقات تیم آلمان عالی بود و اول شد، فرانسه از گروه ما دوم و ایتالیا سوم شد و از هم اکنون باید خودمان را برای حضور در مسابقات جهانی بعدی آماده کنیم و امیدواریم بهترین نتیجه را بگیریم.
کل تمرینات ما در دریاچه آزادی است؛ قایقرانی طوری است که وقتی اردوها شروع می‌شود، هشت ماه در اردو هستیم و برای اعزام در مسابقات آسیایی، جهانی و لیگ دائم در تمرین هستیم، بعضی از روزها ۲ تا سه وعده تمرینات فشرده و استقامتی داریم و برای اعزام در مسابقات، روزی ۶ ساعت حداقل تمرین می‌کنیم.
ایرنا: گفتید اهل ملایر در استان همدان هستید، از ظرفیت‌ها، توانمندی‌های این شهرستان در کانوپولو بگویید؟ آیا برنامه‌ای برای زادگاهتان دارد؟
غیاثوند: ورزش کانوپولو چون یک ورزش پرهزینه‌ای است، امکانات مورد نیاز خود را می‌خواهد، ملایر چنین امکاناتی را ندارد، از سوی دیگر حدود یکسال است که این ورزش در همدان شروع به کار کرده است، در حال حاضر من تنها ورزشکار استان همدان در این رشته ورزشی و عضو تیم ملی هستم.
ملایر سه دریاچه خوب همچون دریاچه ملل، سیفیه و کوثر دارد که ظرفیت بسیار خوبی است و حتی می‌توانیم مسابقات ملی و بین‌المللی را در این شهرستان برگزار کنیم، دریاچه ملل ظرفیت بسیار خوبی است که هیچ جای دنیا ندیده‌ام، «رضا زنگنه» به عنوان رئیس هیات قایقرانی و «مژگان ملکی» به عنوان مربی، بسیار به من کمک کردند و قایقرانی را در ملایر زنده نگه داشتند.
یک سری در همدان تیم کانوپولو را آماده کردیم و به اسم استان همدان به مسابقات کشوری در سال ۱۴۰۱ اعزام کردیم و در این مسابقات چهارم شدیم و دیگر تکرار نشد، می‌خواستیم استارت کاناپولو را در ملایر برای مسابقات کشوری بزنیم که قول‌هایی به ما دادند، اما اتفاقی نیفتاد، در حالی‌که از بقیه شهرها با من تماس گرفتند که من مربی شوم، اما مشتاقم در شهر خودم تلاش کنم.
تاکنون فکر پارو زدن بودم، اما از حالا می‌خواهم برای استان و شهر خودم ملایر کاری کنم و اگر مسوولان به این رشته کمک کنند تا بتوانیم رشته قایقرانی کاناپولو را راه‌اندازی کنیم، آینده بسیار خوبی دارد، آرزویم این است یک رد پایی از من باشد که در آینده ورزشکارانی در این رشته از من به یادگار بمانند.
«فاطمه زندی» در قایقرانی کانادایی یکی از ورزشکاران حرفه‌ای در این رشته است که هم اکنون با تیم دراگن به مسابقات جهانی اعزام شده، «حسین مهرابی» در رشته قایقرانی کانادایی از دیگر ورزشکاران خوب ملایری و «توحید فلاح» بهترین داور قایقرانی است، «محمودرضا ملکی» نیز رئیس جدید هیات قایقرانی ملایر است و قول‌هایی درباره فعال شدن این رشته ورزشی داده که امیدوارم عملی شود.
و سخن آخر:
غیاثوند: همیشه کسب مدال طلای جهانی آرزویم بوده و هست و یقین دارم با تجربه‌هایی که کسب کرده‌ام در مسابقات بعدی جهانی می‌توانیم این مدال را کسب کنیم، با وجود اینکه تهیه وسایل و امکانات ورزشی ما هزینه بالایی دارد، قراردادهای ما آنچنان بالا نیست و سختی‌های خاص خود را داریم، اما هرگز از ادامه مسیر ناامید نمی‌شوم.
هم اکنون که به سن ۳۲ سالگی رسیده‌ام، دغدغه شغل دارم، کسی نیست درد ورزشکاران را بداند، چرا ما قهرمانان ورزشی با این همه کارنامه خوب باید به دنبال شغل باشیم، من اگر تحصیلم را ادامه می‌دادم، شاید امروز به جایی می‌رسیدم و موقعیت خوب شغلی داشتم، اما باز هم خوشحالی من رفتن روی سکو و اهتزاز پرچم ایران است.
«حمیدرضا سپهری‌نیا» رئیس اداره ورزش و جوانان ملایر حمایت‌هایی از ما دارد و تلاش می‌کند ما دیده شویم، تنها انتظار ما حمایت مسوولان و تامین خواسته‌های حداقلی است.