به گزارش روز یکشنبه ایرنا، تارنمای این رسانه در گزارش مورد اشاره نوشت: در دوران پس از جنگ جهانی دوم، روابط بین ایالات متحده و کشورهای آسیای جنوبی نزدیک و رو به رشد بوده است؛ زیرا ایالات متحده جایگزین انگلیس به عنوان قدرت مسلط در آسیا شده بود. بنابراین، انتخابات ریاست جمهوری آمریکا برای سریلانکا، هند، پاکستان، بنگلادش، افغانستان، نپال و مالدیو اهمیت حیاتی دارد.
ترجیحات این کشورها برای رئیس جمهوری بعدی ایالات متحده ممکن است متفاوت باشد، اما صرف نظر از اینکه چه کسی در کاخ سفید است، هیچ یک از آنها گزینه دیگری جز تعامل با ایالات متحده ندارند. در مورد سیاست ایالات متحده، کارشناسان معتقدند که چه «دونالد ترامپ» چه «کامالا هریس» برنده شود، سیاست فعلی «تداوم» خواهد یافت.
تارنمای اوراسیا ریویو در ادامه این گزارش تاثیر انتخابات آمریکا بر روی هر کدام از کشورهای نامبرده در آسیای جنوبی را مورد بررسی قرار می‌دهد.
هند
هند برای سیاست آمریکا در قبال آسیای جنوبی یک مساله محوری است. مایکل کوگلمن، مدیر مؤسسه آسیای جنوبی مرکز ویلسون می‌گوید که واشنگتن به دنبال پیوندهای دفاعی بیشتر با هند و همکاری با آن برای مقابله با چین در زمینه امنیت دریایی است.
او به خبرگزاری آناتولی ترکیه، گفت که در ایالات متحده، حمایت دو حزبی قوی از روابط نزدیک با هند وجود دارد؛ بنابراین چه دولت ترامپ باشد و چه دولت هریس، تداوم این حمایت وجود خواهد داشت. کوگلمن می‌افزاید که ایالات متحده با هند بر سر روسیه و چین اختلافاتی دارد، اما همچنان آنها با هم کار خواهند کرد.
البته در حال حاضر، روابط هند و آمریکا در سطح پایینی قرار دارد. ایالات متحده در قضیه مقابله دولت «نارندرا مودی» با جدایی طلبان به کانادا پیوست و سازمان اطلاعاتی هند را متهم به تلاش برای کشتن مخالفان هندی در آمریکای شمالی کرد.
واشنگتن گفت که یک جدایی طلب سیک آمریکایی به نام «گورپاتوانت سینگ پانون» هدف حمله قاتلان هندی قرار گرفته است. پرونده پانون در دادگاه آمریکا است و یک مامور هندی که گفته می‌شود در این توطئه نقش داشته از جمهوری چک مسترد و برای محاکمه به ایالات متحده آورده شد.
ایالات متحده و کانادا تا حدی پیش رفتند که «آمیت شاه» وزیر کشور هند و «آجیت دووال» مشاور امنیت ملی هند را به عنوان افراد دخیل در پشت توطئه‌های ترور، نام بردند. هند به شدت دخالت خود را در این اقدام‌ها رد کرده و اکنون در حال مذاکره با ایالات متحده در سطح مشاوران امنیت ملی برای یافتن راهی برای خروج از این بحران است.
کوگلمن گفت: هریس و ترامپ می‌توانند دهلی نو را در این مورد تحت فشار قرار دهند. آنها این قضیه را رها نمی‌کنند. آنها هند را برای انجام تحقیقات تحت فشار قرار خواهند داد.
اگرچه هند و ایالات متحده شرکای استراتژیک در مقابل چین هستند، اما آنها دارای منافع متفاوتی هستند. هند در حال حاضر به دنبال تنش زدایی با چین در مورد مسئله مرزی و همچنین سرمایه گذاری های بیشتر چینی است. این امر آمریکا را نگران می کند.
در حالی که ترامپ از روابط تجاری حمایت می‌کند، مدت‌ها است که از سیاست‌های تعرفه‌ای هند ناراضی بوده است. با این حال، هند و ایالات متحده بیش از حد روابط را به خطر نمی‌اندازند تا منجر به ممانعت در روابط شود. تجارت اسلحه بین هند و آمریکا به ۲۵ میلیارد دلار رسیده است. در سال ۲۰۲۳، سرمایه گذاری‌های ایالات متحده در هند حدود ۴۹.۶ میلیارد دلار و سرمایه گذاری هند در آمریکا افزون بر ۴.۶ میلیارد دلار بود.
پاکستان
کامران یوسف در روزنامه پاکستانی اکسپرس تریبون می‌گوید که مهم نیست چه کسی به کاخ سفید راه یابد، پاکستان در اولویت نخواهد بود. ترامپ با غفلت از افغانستان، پاکستان را ناامید کرد و ۲ میلیون پناهجوی افغان را در پاکستان پشت سر گذاشت. او همچنین پاکستان را متهم کرد که در افغانستان بازی دوگانه انجام می‌دهد، از یک سو کمک های آمریکا را دریافت و از سوی دیگر به طور مخفیانه از طالبان حمایت می‌کند.
با این حال، ترامپ و بایدن هر دو به پاکستان اجازه داده بودند تا روابط خود را با چین توسعه دهد و کریدور استراتژیک اقتصادی چین پاکستان (CPEC) را بسازد.
بنگلادش
جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا، روابط ایالات متحده و بنگلادش را پس از برکناری «شیخ حسینا» به صورت یکنواختی نگه داشت. نخست وزیر فراری بنگلادش با ایالات متحده در مورد حقوق بشر درگیر شده و از پیوستن به گروه ضد چینی کواد، امتناع کرده بود.
جنبش دانشجویی که حسینا را برکنار کرد، از حمایت ایالات متحده برخوردار بود. «محمد یونس» مشاور ارشد کنونی دولت موقت بنگلادش ناراحت است که انتخاب مشترک ایالات متحده، دانشجویان و جامعه مدنی بوده است. ایالات متحده حامی جدی آزادی‌های مدنی در بنگلادش بوده است، حتی برخی از افراد ارشد در تشکیلات امنیتی حسینا را تحریم کرده است. حقوق بشر ادعایی روابط بین حکومت یونس و واشنگتن را تقویت می‌کند.
در حالی که واضح است که کامالا هریس راه بایدن را در قبال بنگلادش دنبال خواهد کرد، ترامپ با توجه به حوزه انتخابیه تاثیرگذار هندی-آمریکایی در ایالات متحده موضعی طرفدار حسینا اتخاذ کرده است. اما این می تواند یک ترفند انتخاباتی باشد.
ترامپ با تبریک جشن دیپاوالی به هندوهای آمریکایی در حساب اکس خود نوشت: من خشونت وحشیانه علیه هندوها، مسیحیان و سایر اقلیت‌هایی را که در بنگلادش مورد حمله و غارت قرار می‌گیرند، محکوم می‌کنم. هرگز در دوره من اتفاق نمی‌افتاد. کامالا و جو هندوها را در سراسر جهان و در آمریکا نادیده گرفته‌اند. تحت مدیریت من، ما همچنین مشارکت بزرگ خود را با هند و دوست خوبم، نخست وزیر مودی، تقویت خواهیم کرد.
بر اساس این گزارش، مشخص نیست که آیا ترامپ به عنوان رئیس جمهوری واقعا با بنگلادش دشمنی خواهد کرد یا خیر؟ او می‌توانست طرفداری از مودی یا طرفداری از هندوها را برای به دست آوردن رای هندوهای آمریکایی علنی کند. با توجه به حضور «محمد یونس»، دستیار آمریکایی در داکا، ترامپ به احتمال زیاد روابط آمریکا با بنگلادش را تقویت خواهد کرد.
افغانستان
در این گزارش آمده است: افغانستان تحت حاکمیت طالبان احتمالا دوست دارد ترامپ را به عنوان رئیس جمهوری داشته باشد. به عنوان رئیس جمهوری ایالات متحده، ترامپ بود که قصد داشت نیروهای آمریکایی را از افغانستان خارج کند.
دولت جانشین بایدن نیز این تصمیم را اجرا کرد. شاید افغانستان حتی با کامالا هریس هم به عنوان رئیس جمهوری خوشحال باشد.
سریلانکا
در مورد سریلانکا، بعید است روابط با ایالات متحده با گذشته متفاوت باشد. اگرچه دولت تازه منتخب قدرت ملی خلق (NPP) از نظر تئوری چپ رادیکال است، اما نشان داده که می‌تواند با سرمایه داری و غرب به رهبری ایالات متحده بازی گردانی کند. دولت «آنورا کومارا دیسانایاکه» در کلمبو نیز چیزی نگفته یا انجام نداده است که حاکی از تمایلش به طرفداری از چین باشد.
با این حال، ایالات متحده علاقه عمیقی به استفاده سریلانکا در معماری امنیت دریایی کواد ضد چین دارد؛ چشم اندازی که دولت های سریلانکا از آن وحشت دارند. هیچ یک از دولت‌های سریلانکا نخواستند که کشورشان میدان نبرد قدرت‌های منطقه‌ای یا جهانی باشد.
با این وجود، ایالات متحده، چه در زمان ترامپ و چه در زمان هریس، سریلانکا را تحت فشار قرار خواهد داد تا توافق نامه‌هایی در زمینه همکاری‌های دفاعی و امنیتی امضا کند؛ حتی آنهایی که سریلانکا به طور سنتی از آنها رویگردان بود. ایالات متحده حقوق بشر و اقلیت‌ها را بدون توجه به اینکه چه کسی در کاخ سفید باشد، افزایش خواهد داد.
نپال
نپال توسط ائتلافی بین «حزب کمونیست نپال» طرفدار چین (لنینیست مارکسیست متحد) و «حزب کنگره نپالی» طرفدار هند اداره می‌شود. چین اولین کشوری بود که به تشکیل ائتلاف در کاتماندو واکنش نشان داد. «نارایان کاجی شرستا» معاون نخست وزیر و وزیر امور خارجه نپال به پکن سفر و با همتای چینی خود «وانگ یی» گفت‌وگو کرد.
نپال و چین در ماه مه ۲۰۱۷ توافقنامه چارچوب ابتکاری یک کمربند و جاده (BRI) را امضا کردند، اما نپال در مورد متن آن ملاحظات جدی دارد و می‌گوید که علاقه‌ای به وام‌های تجاری از چین ندارد، بلکه فقط سرمایه‌گذاری می‌خواهد. گفت‌وگوها در مورد پروژه های کمربند و جاده و یک طرح اجرایی همچنان معلق مانده است.
در ماه مه امسال، نپال از چاپ یک اسکناس جدید ۱۰۰ روپیه‌ای خبر داد که روی آن در نقشه‌ای مناطق لیپولخ، لیمپیادورا و کالاپانی را بخشی از نپال نشان می‌دهد. درحالیکه هند مدعی مالکیت بر این مناطق است، تنش با این کشور افزایش یافته است.
در حالی که روابط ناآرام با دهلی نو وجود دارد، دولت ائتلافی در کاتماندو درباره روابط خود با ایالات متحده صحبت نکرده است. نپال همیشه از سرمایه گذاری غربی استقبال و پیمان «شرکت چالش هزاره ایالات متحده» (MCC) را امضا کرده است.
مالدیو
این گزارش می افزاید: انتظار می رود تغییرات کمی در روابط ایالات متحده و مالدیو وجود داشته باشد زیرا دولت «محمد مویزو» به شکل کامل از موضع طرفداری چین و ضدیت با هند دست کشیده است و اکنون از نظر مالی به شدت به هند وابسته است.
چین به دلایلی که چندان روشن نیست مالدیو را رها کرده است. از آنجایی که مالدیو تحت مراقبت شریک استراتژیک هند است، ایالات متحده نگرانی چندانی در مورد آن ندارد.