بودجه‌های ناکافی، مرمت‌های غیراصولی و توسعه‌های ناپایدار عمرانی و گردشگری از چالش‌های جدی حفاظت و نگهداری خیل بناهای تاریخی استان اصفهان بویژه در مرکز آن محسوب می‌شوند.
اصفهان بدلیل اینکه در سه دوره آل بویه، سلجوقیان و صفویه پایتخت ایران بوده، آثار شاخصی از معماری این ادوار تاریخی در اقصی نقاط خود در سینه دارد اما به‌طور کلی در این خطه بیش از ۲۲ هزار اثر تاریخی شناسایی و از این شمار یک هزار و ۹۴۰ اثر در میراث ملی و ۱۵ اثر نیز در میراث جهانی ثبت شده است.
این استان بواسطه چنین ظرفیت‌هایی یکی از مقاصد گردشگری پرطرفدار ایران محسوب می‌شود و از این‌رو پاسداری از این سرمایه‌های ملی در درجه اول بعنوان شناسنامه‌های هویتی و زیستی اصفهان، این نگین فلات مرکزی ایران و همچنین بعنوان ذخیره ارزی پایدار کشور دارای اهمیت است.