به گزارش ایرنا، پرستاری شغل و البته هنری است که روان بیمار را جلا می دهد و زندگی می بخشد؛ خسته می شود اما خستگی او را از ادامه راه باز نمی دارد زیرا بهبودی بیمار به او انرژی می دهد و توانش را مضاعف می کند، او مشکلات و دغدغه هایش را پشت در بیمارستان می گذارد و تنها دغدغه اش می شود بیمارش.
او در خواب هم به فکر بیمارانش است به اینکه خوب خواهند شد یانه؟ هر صبح و شب دورشان می گردد، برایشان لبخند می زند، با اسم کوچک صدا می زند و با خیلی ها باب رفاقت باز می کند؛ رفاقتی که ابدی می شود و جاودانه؛ او جویای حالشان می شود حتی پس از مراجعه به منزلشان.
و شور و شعف وجودش را فرا می گیرد وقتی می بیند بیمار بهبودی یافته و از رنج و عذاب رهایی پیدا کرده است؛ او را نمی توان با هیچ انسانی مقایسه کرد چون او به انسان حیات می بخشد و نا امیدی را از او دور می کند.
پرستار نامی آرام بخش و مرهمی بر زخم‌هاست، برای بهبودی بیمار تلاش می‌کند، برای مرگش اشک می‌ریزد او عشق می‌ورزد و عاشقانه از خودگذشتگی می‌کند تا بیمارش کمبودی احساس نکند.
جمعه و روز تعطیلی برایش معنا ندارد، کمتر و یا اصلا فرصت نمی‌کند به جمع دورهمی فامیلی و خانوادگی برود، فرصت خوابش محدود است، فرزندش را کمتر می‌بیند، شب و روز نمی‌شناسد، سختی‌ها را تحمل می‌کند، استرس و اضطراب و ناراحتی بیمار آزارش می‌دهد، گاهی در میان فشارهای روحی و روانی پنهان می‌شود اما دوباره بلند شده فکر و ذکرش خوب شدن حال بیماری که به بخش آورده‌اند، می‌شود.
پس از اتمام شیفت کاری، از بیمارستان که راهی خانه می‌شود، تمام حواسش پیش بیمار بدحالی است که ساعتی قبل آورده بودند، قطرات اشک از چشمش سرازیر می‌شود، نمی‌داند چطور مسیر را طی کرده و به منزل برسد، کسی نمی‌داند او چقدر بغض فرو خفته دارد، چقدر در خفا برای بیمار بدحالش گریه کرده است.
او برابر سختی‌هایی که می‌کشد چندان از حقوق و مزایای مناسبی بهره‌مند نیست ولی باز عشق می‌ورزد و بربالین بیماران حاضر می‌شود، بر این باور است پرداخت به این شغل بدون عشق ممکن نیست.
روزها می گذرد و صفحات تقویم ورق می‌خورد و می‌رسد به پنجم جمادی الاول، روزی به نام پرستار و این روز بهانه ای می شود تا پای صحبت آنها بنشینیم.
بهبوی بیمار شادترین لحظه زندگیم است
"اعظم قدیمی رضایی" کارشناس پرستاری بخش نوزادان که از سال ۸۴ وارد حرفه پرستاری شده و ۱۹ سال است در این حرفه فعالیت می کند؛ او در بیمارستان های امام خمینی (ره) و مطهری کار کرده و الان هم در بیمارستان امام رضا (ع) مشغول است.
این پرستار باتجربه ارومیه ای معتقد است: خوبی ها و زیبایی های حرفه پرستاری بیشتر از سختی های آن است؛ شاید در نظر عامه مردم این کار خیلی سخت است ولی واقعیت آن است که زیبایی ها و خوبی های این حرفه آنقدر زیاد است که سختی هایش کمتر دیده می شود.
وی گفت: وقتی مریض دستانش را به نشان دعا بالا می برد این لحظه را با هیچ چیزی نمی توان عوض کرد؛ با مریض کار کردن لذت دیگری دارد که باید احساس کرد چنان که روایت است از پیامبر اسلام که می فرماید: "اگر به کسی زندگی ببخشی به کل دنیا زندگی بخشیده ای" و این مهم در حرفه پرستاری بیش از هرجای دیگر خود را نشان می دهد.
قدیمی اضافه کرد: اگرچه کمی شیفت های صبح و عصر مقداری خستگی دارد و از طرف دیگر داشتن نوزاد شیر خوار، اما با همه اینها هم اگر صادقانه عمل کنیم بدون تردید لطف خداوند متعال شامل حالمان شده و طی مسیر برایمان راحت تر می شود.
این کارشناس پرستاری ادامه داد: گاهی بیمارانی به بیمارستان می آیند یا آورده می شوند که بیقراری می کنند و حال خوبی ندارند اما کمی با آرامش صحبت کردن، امید دادن و در روند درمان با همراهش ارتباط برقرار کردن باعث می شود از آن حالت بیرون بیاید و احساس امیدواری کند.
وی افزود: بخش من مربوط به نوزادان است و اینجا ۹۹ درصد نوزادان حالشان خوب است و دیدن حال خوب آنان در روحیه ما اثر می گذارد و یک حال خوش به آدم می دهد باید دراین حرفه باشی و درک کنی و بدانی چه حس و حالی به آدم دست می دهد.
قدیمی اظهار کرد: مریضی که خانواده اش بنا را بر رفتنش گذاشته اند، وقتی بهبود می یابد و حالش خوب می شود، این لحظات در ذهن و فکرم ماندگار می شود و با هیچ چیزی عوض نمی کنم.
اگر هزار بار هم شغل انتخاب کنم باز حرفه پرستاری را انتخاب میکنم
وی افزود: اگر قرار باشد باردیگر و برای هزارمین بار شغل انتخاب کنم باردیگر حرفه پرستاری را انتخاب خواهم کرد این را از صمیم دل می گویم و صادقانه و خالصانه می گویم چون به این کار عشق می ورزم.
قدیمی اضافه کرد: پس از ۲۰ سال هربار و هرصبح و عصر که سرکار می روم حس می کنم تازه اولین روز کاری است و شور و شوق خاصی دارم و این احساس را همکاران دیگر هم دارند.
وی ادامه داد: گاهی اوقات برخی از بیماران بنا به دلایلی دوام نیاورده و از دنیا می روند که این صحنه ها هم برایم غم انگیز و ناراحت کننده است و باید بگویم هم زیبایی و شادی ها و خوب شدن ها و هم رفتن ها هردو در ذهن و فکرم ماندگار می شوند.
پرستاری تمرین صبر
قدیمی گفت: همکاران ما همه صبور هستند و حرفه پرستاری باعث شده ما در زندگی خصوصی خود نیز صبور باشیم زیرا در بیمارستان با هرجور آدمی مواجه هستیم برخی عصبی و بعضی آرام و این باعث شده ما صبور بودن را بیاموزیم.
وی اظهار کرد: پرستاری نوعی هنر است و این هنر پرستار است که به یک بیمار بیقرار آرامش می دهد زیرا در آن لحظه به این فکر می کند در اطراف من و خانواده و فامیلم چنین افرادی هستند برهمین اساس به خود می گوید که چطور با بیمار برخورد کند تا روند درمان طی شود.
یک لیوان آب دادن به مریض برایم لذت بخش است
"سوزان آبدارزاده" پرستار دیگری که از سال ۸۲ کارش را شروع کرده وسرپرستار است و سه سال در بخش مامایی بوده و الان در بخش داخلی زنان فعالیت می کند، می گوید: استرس همراه ماست باید حواسمان جمع باشد وتمام دغدغه یمان این باشد که با حواس جمع سر بیمار حاضر شویم کار سختی است اما همواره با همراهی همکاران دیگر مراحل را سپری می کنیم.
وی اضافه کرد: با توجه به اینکه مسوول بخش داخلی زنان هستم و اکثر بیماران این بخش مسن هستند، چه بسا توان بلند شدن و آوردن آب برای خود ندارند بنابراین در چنین شرایطی وقتی بیماری می گوید دخترم یک لیوان آب بده با دادن آب و دیدن بیمار لذت بخش ترین صحنه و لحظه برایم ترسیم می شود.
آبدارزاده اظهار کرد: پرستاری کار هرکسی نیست و کسی که این حرفه را انتخاب می کند خیلی باید صبور و انعطاف پذیر باشد.
وی ادامه داد: درست است شیفت های درگردش است اما با برنامه ریزی می توان هم سرحال سرکار حاضر شد و هم استراحت کرد؛ چنانکه اکثر همکاران به این روال عمل می کنند و اکثرا هم سرحال و پر انرژی سرکار حاضر می شوند.
آبدارزاده افزود: پرستاری شغلی است که باید توام با مهربانی و دلسوزی باشد و با مهربانی با بیمار رفتار شود.
وی ادامه داد: بهبودی بیماران بهترین لحظات ماست؛ چنانکه چند سال پیش مادری اقدام به خود درمانی کرده و به فرزندش داروی اشتباهی داده بود که این باعث شده بود پسرش که نوجوان ۲۲ ساله بود، بیهوش شود او را به بیمارستان آورده بودند پس از مدتی که مراحل مدوا و درمان سپری شد، یکباره نوجوان به هوش آمد؛ این صحنه و بازگشت نوجوان به زندگی و خوشحالی مادر این نوجوان برایم زیباترین لحظه بود و شادی آن لحظه در روح و ذهنم حک شد.
پرستاری حرفه ای عالی اما توام با استرس
ریتا فتحی پرستاری که ۲۵ سال است دراین حرفه مشغول و مسوول بخش هم است و با علاقه وارد این کار شده و با سختی هایش هم آشنایی دارد، معتقد است: پرستاران واقعا با استرس زندگی می کنند و هر روز با یک مریض سرو کار دارند اما خبر بهبودی بیماران خبر خوب و خوشحال کننده است.
وی به صحنه های تاسف بارهم اشاره کرده و ادامه داد: مرگ مادری را دیدم که امروز پس از گذشت هفت سال هنوز در ذهن و فکرم است و فراموش نکردم.
فتحی اضافه کرد: در مقابل کاری که می کنیم آنچنان که باید حمایت شود، این حمایت صورت نمی گیرد؛ اما حق و حقوق ما با توجه به اینکه برعهده تامین اجتماعی است به موقع پرداخت می شود.
وی افزود: تعرفه گذاری پرستاران که تایید شده بود، پس از ۱۵ سال هنوز محقق نشده و قرار بود حرفه پرستاری جزو مشاغل سخت و زیان آور به حساب آمده و در ۲۰ سال خدمت بازنشست شویم اما هنوز خبری نیست و من الان ۲۵ سال است که کار می کنم.
فتحی اظهار کرد: فعالیت های بدنی و استرس هر دو از نظر روحی و روانی ما را تحت تاثیر قرار می دهد؛ چنانکه افراد پس از ۱۵ سال دچار دردهای دست و پا و عضلانی می شوند و اگر بازنشستگی در ۲۰ سال خدمت و جزو مشاغل سخت بودن این حرفه مورد توجه قرار گیرد، این مشکل را رفع می کند.
پرستاری همراه با شادی و غم
«مریم حبیبی» پرستار دیگر ارومیه ای اظهار کرد: پرستاری با شادی و غم همراه است وقتی بیماری بدحال آورده می‌شود با مشاهده وضع وخیم او اندوهگین می‌شویم، دل‌مان می‌گیرد اما وقتی همین بیمار بهبود می‌یابد و دوباره به زندگی عادی باز می‌گردد، شادی سراپای وجودمان را می‌گیرد مثل اینکه دنیا را به ما داده باشند.
وی ادامه داد: شب و روز و تعطیلی نداریم حتی در دوران کرونا دور کاری را تجربه نکردیم بلکه با استرس این دوره سخت را سپری کردیم.
حبیبی اضافه کرد: در مناسبت‌های مختلف همانند شب چله، چهارشنبه سوری و عید نوروز و سایر اعیاد کنار خانواده نیستیم اگر چه این دوری سخت است ولی سال‌هاست به آن و ایستادن بر بالین بیمار عادت کرده و شیرینی این لحظه برایمان زیباست.
این پرستار نمونه افزود: زمستان که برف سنگین می‌بارد، گاهی برای رفت و آمد به محل کار مشکل داریم و شده برخی اوقات سه کیلومتر مسیر را پیاده طی کنم تا به بیمارستان برسم.
وی که ۱۹ سال است در حرفه پرستاری فعالیت می‌کند، گفت: در هر شرایطی حضور داشته‌ایم چنانکه در ایام کرونا همه شغل‌ها دور کاری را تجربه کردند ولی ما همچنان کنار بیماران بودیم.
حبیبی اظهار کرد: بیمارانی که به بیمارستان آمده و بستری می‌شوند عضوی از خانواده ما محسوب می‌شوند، اسم و نوع بیماری او در ذهن و فکرمان می‌ماند و موقع رفتن شماره شان را می‌گیریم تا بعدها باهم صحبت کنیم البته آنها هم در روزهای خاص به سراغ‌مان می‌آیند و یادی از ما می‌کنند.
به گزارش ایرنا، پرستاری در رده سخت ترین مشاغل دنیا قرار دارد و تنها افرادی در این حرفه دوام می‌آورند که عاشق کارشان باشند. ساعات کاری طولانی متغیر، شب بیداری، دوری از خانواده و حجم کار زیاد ذهن و بدن شخص را فرسوده می‌کند ضمن اینکه حقوق و مزایای پرستاران در مقایسه با نوع کارشان و تنش‌های روحی و روانی که بر آنها وارد می‌شود، کم است.
زاد روز میلاد حضرت زینب (س) در تقویم کشورمان روز پرستار نامگذاری شده است.