به گزارش ایرنا، تارنمای این کانال خبری سنگاپوری، اضافه کرد: با پیروزی ترامپ در انتخابات آمریکا و داشتن حمایت کنگره تحت تسلط جمهوریخواهان، او آزادی بیشتری در شکل دادن به سیاست خارجی ایالات متحده خواهد داشت.
در حالی که این چشم انداز به سرعت در اروپا احساس می‌شود، چرا که ترامپ به وضوح قصد دارد کمک‌های آمریکا به اوکراین را قطع کند، غیرمنتظره ترین تاثیر رئیس جدید کاخ سفید می‌تواند در کره جنوبی باشد.
به نوشته کانال خبری آسیا، ترامپ در اولین دوره ریاست جمهوری خود نسبت به کره جنوبی ابراز بیزاری می‌کرد. از میان بسیاری از متحدان آمریکا، به نظر می‌رسید ترامپ خشم خاصی از سئول دارد. طبق کتاب‌های به تحریر درآمده توسط مقام‌های سابق امنیت ملی آمریکا، ترامپ از مون جائه این رئیس جمهوری وقت کره جنوبی متنفر بود و بیزاری خود را از این کشور به وضوح اعلام می‌کرد. به عنوان مثال، ترامپ تهدید کرد که در صورت پیروزی مجدد در انتخابات ۲۰۲۰، ائتلاف آمریکا و کره جنوبی را از بین خواهد برد.
ترامپ احتمالا در دوره دوم ریاست جمهوری خود تلاش خواهد کرد روابط خود با کیم جونگ اون رهبر کره شمالی را از سر بگیرد. این وضعیتی را ایجاد می‌کند که واشنگتن در سیاست خارجی خود به جای یک متحد پیمانی، از پیونگ یانگ طرفداری می‌کند. این تغییری قابل توجه تر از رها شدن اوکراین است که متحد رسمی آمریکا به حساب نمی‌آید.
ترامپ همچنین سابقه طولانی در درخواست از متحدان آمریکا برای پرداخت هزینه تضمین‌های امنیتی دارد. او به ویژه در مورد سئول موضع افراطی دارد. ماه گذشته، او کره جنوبی را «ماشین پول» توصیف کرد و گفت که می‌خواهد هزینه استقرار نیروهای آمریکایی در این کشور شرق آسیا را ۹ برابر کند.
در حالیکه متحدان سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) می‌توانند به طور جمعی با خواسته‌های ترامپ دست و پنجه نرم کنند، موضع کره جنوبی بسیار سخت تر است چرا که در شمال شرق آسیا جدا افتاده است. این کشور از سوی سه کشور هسته‌ای محاصره شده است و روابطش با توکیو به دلیل نارضایتی‌های تاریخی مربوط به امپریالیسم ژاپن در طول جنگ جهانی دوم، ضعیف است. اگر ترامپ همانند دوره اول ریاست جمهوری‌اش عمل کند، کره جنوبی در برابر رئیس جمهوری جدید ایالات متحده تنها خواهد ایستاد.
این مساله به راحتی می‌تواند یک بحران برای اتحاد ایجاد کند. محافظه کاران کره جنوبی طرفدار اتحاد ممکن است مایل باشند به تقاضای مالی هنگفت ترامپ برای جلوگیری از شکست اتحاد تن بدهند. اما واکنش عمومی شدید خواهد بود و احزاب چپ کره جنوبی، که در حال حاضر در اپوزیسیون هستند، از آن برای انتقاد از دولت استفاده خواهد کرد.
محبوبیت یون سوک یول، رئیس جمهوری کنونی و محافظه کار کره جنوبی، به کمترین میزان خود یعنی ۱۹ درصد رسیده است، به این معنی که او احتمالا از حمایت عمومی برای راضی کردن ترامپ برخوردار نیست.
گزینه هسته‌ای شده کره جنوبی
یکی از گزینه‌های دیگر این است که سئول از ایالات متحده فاصله بگیرد و از طریق سلاح‌های هسته‌ای، خود را بیمه کند. در حال حاضر یک بحث اساسی در کره جنوبی در مورد این موضوع وجود دارد. افکار عمومی به مدت ۱۵ سال به شدت از هسته‌ای شدن حمایت کرده اما مانع اصلی نگرانی نخبگان بوده است؛ ترس از واکنش چین و آمریکا.
اما با وجود ترامپ، مخالفت آمریکا از اهمیت کمتری برخوردار است، زیرا ضمانت هسته‌ای آمریکا به کره جنوبی اعتبار بسیار کمتری دارد. سئول از هسته‌ای شدن خودداری کرده است، زیرا واشنگتن به شدت در دوران ریاست جمهوری جو بایدن، پیام داد که با وجود سلاح‌های هسته‌ای کره شمالی برای کره جنوبی می‌جنگد. این تعهد اکنون به مراتب کمتر قابل باور است.
ترامپ احتمال قریب به یقین، هزینه نظامی برای کره جنوبی نخواهد داد و او قطعا خطر هسته‌ای برای آمریکا را نمی‌خواهد. در سال ۱۹۶۱، شارل دوگل، رئیس جمهوری وقت فرانسه، از جان اف کندی، همتای آمریکایی‌اش پرسید که آیا «نیویورک را فدای پاریس می‌کند؟» به عبارت دیگر، آیا کندی با وجود خطر تلافی هسته‌ای شوروی علیه شهرهای آمریکا، برای اروپا می‌جنگید؟ امروز، روزنامه‌های کره جنوبی مرتب می‌پرسند که آیا ایالات متحده سانفرانسیسکو را برای سئول به خطر می‌اندازد یا خیر؟ در دوران بایدن، پاسخ ممکن بود «شاید» باشد اما در دوران ترامپ، پاسخ به طور قطع به «نه» نزدیک است.
به طور خلاصه، اگر ترامپ برای کره جنوبی مبارزه نکند، و همچنین هزینه حفاظتی هنگفتی را مطالبه کند، آنگاه استدلال کره جنوبی برای رفتن به راه خود (هسته ای شدن) به طور چشمگیری افزایش می‌یابد. تسلیحات هسته‌ای بومی جایگزین آشکار تعهد امنیتی هسته‌ای ایالات متحده است.