به گزارش خبرنگار ایرنا، احمدرضا دالوند روز سهشنبه در چهارمین همایش بینالمللی معماری دستکند در سالن همایش اتاق بازرگانی خرمآباد اظهار کرد: هنر معماری خصوصا دست کند آنچنان که باید و شایسته این دانش، مورد توجه قرار نگرفته است.
وی معماری را هنر خلق زیبایی ها دانست و ادامه داد: آثاری که مربوط به ۲ هزار سال پیش در موزه ها نمایش داده می شود امروزه مورد توجه و تحسین شهروندان می باشد که نشان می دهد معماری هنری جذاب و زیبا است.
وی تاکید کرد: برگزاری اینگونه همایش ها یک فرصت برای لرستان است و باید در عناوین و موضوعات مختلف تداوم یابد چراکه در رشد و توسعه استان تاثیرگذار خواهد بود.
دالوند با اشاره به پل "کشکان"در استان گفت: در سیل ۹۸ پایه های این سازه باستانی مقداری جابجا شد در حالیکه برخی پل های نوساز در همان سیل از بین رفتند که این واقعیت، هنر معماری گذشته را نشان می دهد.
معماری، نیازمند نگاه تخصصی است
شهردار خرمآباد نیز گفت: معماری دستکند از نوع معماری فضا در فرم می باشد و باید با نگاه کارشناسی، تخصصی و تحقیقی به آن توجه شود.
داریوش بارانی بیرانوند با بیان اینکه معماری دستکند به دلیل عمر طولانی و ماندگاری بنا، جاودانگی دارد افزود: آثار بجا مانده از معماری دستکند نشاندهنده این جاودانگی است و می تواند معرف خوبی برای تاریخ لرستان و کشور باشد.
وی با اشاره به غار باستانی "کوگان" گفت: در این غار، معماری دستکند از جنبههای سکونت، آیینی، بهداشتی و منظرگاهی وجود دارد و عناصر هویتی و زمینهای توانسته است فضا را فاخر و مکان را ایجاد کند که این از اهمیت های معماری دستکند است.
شهردار خرمآباد ابراز امیدواری کرد زمینه معرفی بیشتر این جاذبههای تاریخی، فرهنگی و گردشگری با همراهی بین بخشی ایجاد شود.
چهارمین همایش بین المللی معماری دست کند از امروز تا ۲۴ آبان با حضور ۷۰ شرکتکننده در سطح ملی و بینالمللی، ارائه ۲۱ مقاله از پژوهشگران داخلی و خارجی آغاز شده است و پژوهشگرانی از سوئیس، فرانسه و ایتالیا مقالات خود را ارائه می کنند.
این همایش که پیش از این در کرمان، تهران و همدان برگزار شده با محورهای مفاهیم و مبانی نظری، بستر فرهنگی و میراث ناملموس، بستر طبیعی در معماری دست کند، تجارب و حفاظت از معماری دست کند و با شعار «تابآوری در برابر مخاطرات، تغییر اقلیمی و بلایا» در حال برگزاری است و کتاب مجموعه مقالات آن منتشر خواهد شد.
معماری دست کند گونه خاصی از معماری است که در آن هیچ مصالحی برای تولید فضا استفاده نمی شود و برخلاف اصول معماری متعارف مسائل ایستایی در این نوع معماری چندان مورد بحث نیست.
این معماری شامل فضاهایی است که با دست و ابزارهای ابتدایی و سنگی در دل کوه یا به صورت زیرزمینی کنده میشوند، هدف از ایجاد این معماری سرپناهی برای انسان است و برخی از گونههای این نوع معماری، ظاهری ساده ولی در عین حال ساختاری پیچیده دارند که با گذشت زمان و بر اساس نیاز انسان شکل گرفتهاند.