به گزارش روز سه شنبه ایرنا، گاردین گزارش خود را با روایت «محمد» نوجوان ۱۲ ساله علاقه مند به بازی فوتبال در کرانه باختری آغاز کرد که روزهایش را در رویای بازی حرفه ای در زمین فوتبال سپری می کرد و در دقایق پایانی عمرش در حال تمرین بود. «غسان» نوجوان آرام و سخاوتمند ۱۴ ساله دیگری که به خانواده اش کمک می کرد و برادر ۶ ساله اش که مثل سایه او را تعقیب می کرد.
هر دو این پسرها تابستان امسال به عنوان قربانیان افزایش بی سابقه حملات به کودکان در سرزمین های اشغالی کرانه باختری و شرق اورشلیم (بیت المقدس) بدست سربازان صهیونیستی به شهادت رسیدند.
آمار سازمان ملل نشان می دهد که از زمان حملات حماس در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲)، سربازان اسرائیلی و شهرک نشین های صهیونیستی ۱۷۱ کودک و نوجوان را در کرانه باختری به شهادت رسانده اند که برابر با یک کشته در یک روز در میان است. بیش از ۱۰۰۰ نفر دیگر زخمی شده اند.
جوانترین قربانی شلیک های سربازان صهیونیستی دختر ۴ ساله ای بود که ژانویه گذشته در یک ایست بازرسی، کنار مادر خود در تاکسی نشسته بود.
گاردین نوشت: در اراضی اشغالی کرانه باختری رسما جنگی وجود ندارد اما کودکان از وقتی که ارتش رژیم اسرائیل آن را در سال ۱۹۶۷ به کنترل خود در آورد، بیش ازهر زمان دیگری کشته می شوند.
جاناتان کریکس سخنگوی یونیسف در امور فلسطین گفت: سال گذشته نگرانی های شدیدی درباره افزایش کودکانی که در خشونت ناشی از درگیری ها در کرانه باختری کشته می شوند، وجود داشت و این روند همچنان ادامه دارد.
وی گفت: یونیسف قصد دارد زنگ هشدار را به صدا در آورد، کودکان به طور مداوم در این منطقه با گلوله های جنگی کشته و بشدت زخمی می شوند.
آماری که توسط سازمان ملل منتشر می شود، شامل قربانیانی است که این سازمان نام، سن و علت شهادت آنها را تایید کرده است. هیچ سرباز صهیونیستی بواسطه شلیک ها متهم نمی شود و ارتش این رژیم زمانی که از آن خواسته می شود پاسخگو باشد، به طور مستقیم به افزایش تلفات کودکان اشاره نمی کند.
هنگامی که یک فلسطینی به شهادت می رسد، ارتش رژیم صهیونیستی تحقیقات جنایی را درباره علت شهادت او انجام نمی دهد و معلوم نمی کند که آیا به دلیل اشتباه سربازان این رژیم بوده یا آیا فردی که هدف قرار گرفته در فعالیتی شرکت داشته که به ادعای صهیونیست ها دارای ماهیت رزمی آشکار بوده است.
گاردین در ادامه روایت خود از کودکان و نوجوانان شهید در کرانه باختری نوشت:
حنین هوشیه، ۳۷ ساله، اتاق نشیمن کوچک خود را به زیارتگاه موقت پسرش، محمد مراد احمد هوشیه، تبدیل کرده است که یک هفته قبل از تولد ۱۳ سالگی اش در اواخر ژوئن برای تمرین فوتبال بیرون رفت و دیگر به خانه بازنگشت.
کفش های فوتبال او در زیر یک قاب و در کنار ماکت هواپیمایی که به دلیل نمره های بالا کسب کرده است، قرار دارد. او هرگز نتوانست با یه سفر واقعی برود. در کنار آن دستکش های دروازه بانی بر روی تی شرتی که جایزه گرفته مشاهده می شود.
«محمد» بعد از ظهر ۱۴ ژوئن در فاصله ۵۰ متری از خانه اش در کنار اردوگاه آوارگان در جنوب شرق رام الله با شلیک گلوله به شهادت رسید.
ارتش رژیم صهیونیستی در بیانیه ای مدعی شد این نوجوان در «شورش خشونت آمیز» نقش داشته و سربازان برای پراکنده کردن جمعیت شلیک کرده اند اما در ویدئویی که درباره تیراندازی به این نوجوان وجود دارد چنین چیزی مشهود نیست.
حملات رژیم صهیونیستی به کودکان فلسطینی در اراضی اشغالی کرانه باختری قبلا در سال ۲۰۰۲ افزایش یافته بود. این دوران مصادف با انتفاضه دوم بود و بر اساس داده های گروه حقوق بشر بیت سلم (B'Tselem) ۸۵ کودک به شهادت رسیدند.
پدر محمد خواستار محاکمه سرباز صهیونیستی است که به طرف پسرش شلیک کرده است اما حتی قادر به تشکیل پرونده از طریق عبور از پست های بازرسی نیست.
او می گوید: پسرم بی گناه بود. «این ظلم کامل» است. تصور کنید این ماجرا برعکس بود. اگر کسی به فرزند آنها آسیب می رساند چه کار می کردند؟
یک گروه حمایت از حقوق کودکان در فلسطین تایید کرد که احساسات پدر این نوجوان درباره این که سربازان صهیونیستی با مصونیت کودکان را به شهادت می رسانند، بازتاب واقعیت است.
در سال ۲۰۱۸، بن دری سرباز صهیونیست به جرم قتل ندیم نوورا نوجوان ۱۷ ساله در جریان تظاهراتی در ایست بازرسی بیتونیا مجرم شناخته شد. بررسی های دادگاه نشان داد که این نوجوان در آن زمان هیچ تهدیدی برای سربازان صهیونیستی نداشته است. دری به ۹ ماه محکوم شد اما دو ماه زودتر از موعد آزاد شد.
سلام زهران می تواند در کنار گیاهان یاس بالکن خانه اش بایستد و به مدرسه ای که پسرش غسان در آن درس می خواند نگاه کند. آن سوتر جاده ای است که سربازان اسرائیلی هنگام تیراندازی به این نوجوان ۱۴ ساله در آن ایستاده بودند.
او می گوید تشکیل پرونده علیه این رژیم ناممکن است، عدالتی برای ما وجود نخواهد داشت.