به گزارش ایرنا این رصد شامگاه جمعه و با اطلاع‌رسانی قبلی شهرداری مراغه انجام شد و کوچک و بزرگ صف کشیدند تا برای چند ثانیه کوتاه، این سیاره‌ها را ببینند و گذر کنند.
البته به طور همزمان آیین اختتامیه نمایشگاه ابزارآلات نجوم قدیم که از اول آبان در محل رصدخانه مراغه دایر شده بود نیز برگزار شد.
آیینی که شهردار مراغه در حاشیه آن از خبرهای خوشی در خصوص گردشگرپسند کردن این ظرفیت بالقوه پرده برداشت و به خبرنگار ایرنا گفت: رصد آسمان همزمان با مراسم اختتامیه نمایشگاه و ابزارآلات نجوم رصدخانه تاریخی مراغه برگزار شد و گردشگران به خوبی از این فرصت استفاده کردند.
«شهرام مروتی» افزود: با مساعدت شورای اسلامی شهر، یک سری کامل از ۱۱ قلم تجهیزاتی که در این نمایشگاه در معرض دید قرار گرفت، خریداری شده و بعد از عید نوروز نمایشگاه دائمی این ابزارآلات برای همیشه در رصدخانه مراغه دایر می‌شود.
وی با بیان اینکه رصدخانه تاریخی مراغه به عنوان یک اثر علمی - گردشگری ظرفیت معرفی در سطح ملی و بین‌المللی را دارد، افزود: در مرحله چهارم از بهسازی رصدخانه نیز یک دستگاه پلانتاریوم نصب می‌شود و گردشگران قبل از ورود به سایت تاریخی، آموزش‌های ابتدایی و آماتوری نجوم را پشت سر می‌گذارند.
شهردار مراغه این وعده را هم داد که اگر محدودیت‌های حرائم آثار تاریخی اجازه بدهد، شهرداری مراغه به دنبال احداث یک رصدخانه مدرن با ۲ دستگاه تلسکوپ به‌روز در این مکان است تا رصد آسمان شب برای همیشه در رصدخانه تاریخی خواجه نصیرالدین طوسی دایر شود.
به گزارش ایرنا پس از تاسیس رصدخانه مراغه توسط خواجه نصیرالدین طوسی در قرن هفتم هجری، دانشمندان بسیاری در آن مشغول به کار شدند و اطلاعات علمی فراوانی به دست آوردند.
اطلاعاتی که این دانشمندان مسلمان به دست آوردند، علاوه بر نقش مهمی که در پیشرفت علم نجوم و ساخت ابزارآلات داشت، به دانشمندان مسلمان در زمینه‌های مختلف از جمله مشخص کردن اوقات شرعی جهت خواندن نماز کمک ویژه کرد.
رصدخانه مراغه را بی‌گمان می‌توان مهم‌ترین مرکز علمی ایرانیان و نقطه شکوه جهان اسلام در دوره ایلخانی و پس از حمله مغول‌ها دانست؛ این بنای علمی و فرهنگی عظیم علاوه بر رصدخانه، میعادگاه دانشمندان و علمای آن دوران بود و از مراکز اصلی ترویج دانش به شمار می‌رفت.
اولین رصدخانه ایران که زاده دوران طلایی علم در خاورمیانه بود، در زمانی ساخته شد که تلسکوپ و تجهیزات مدرن نجومی به‌وجود نیامده بود؛ ابزار و ادوات نجومی رصدخانه مراغه حاصل تلاش دانشمندان ایرانی بود که در تمامی جهان بی‌نظیر قلمداد می‌شد.
مراحل ساخت رصدخانه مراغه ۱۵ سال به‌طول انجامید و پس از آن، با تلاش‌های هلاکو که تحت‌تاثیر خواجه نصیر به علم و فرهنگ علاقه‌مند شده بود، ابزارها و تجهیزات علم نجوم و کتاب‌های مرتبط در آن جمع‌آوری شد.
این موضوع سبب شد تا مراغه به یکی از مراکز علمی مهم در جهان اسلام تبدیل شود و دانشمندان، منجمان و علاقه‌مندان بسیاری را گرد هم آورد.
عظمت رصدخانه مراغه به قدری بود که آن را برای سال‌ها به‌عنوان بزرگترین رصدخانه جهان می‌شناختند؛ چنین مرکزی باشکوهی حتی امروزه نیز در جهان اسلام به چشم نمی‌خورد و بی‌تردید، الگویی برای تمام جهانیان شناخته می‌شود.
رصدخانه مراغه تا زمان حکومت «سلطان محمد خدابنده» در سال ۷۰۳ هجری قمری فعال بود و پس از آن اندک اندک به فراموشی سپرده شد؛ تا آنجا که بنابر مکتوبات «حمدالله مستوفی»، در سال ۷۲۰ هجری سازه رصدخانه کاملا ویران بوده است.
خوشبختانه همت «دکتر پرویز ورجاوند» و کاوش‌های گروه او در دهه پنجاه شمسی به مرمت بخش‌هایی از این بنا منجر شد؛ اکنون نیز گنبدی سفید رنگ برای جلوگیری از تخریب بیشتر بنا و در امان ماندن آن از گزند باد و باران، روی آن ساخته شده است.
گفته می‌شود که این پوشش جدید ساخته دست مهندسان آلمانی است؛ علاوه بر آن در سال‌های اخیر نیز شهرداری مراغه وارد میدان شده و با محوطه‌سازی و نصب تجهیزات رصد آماتوری و همچنین تلاش برای شبیه‌سازی آلات نجوم قدیم، به دنبال بهره‌برداری بهینه از این اثر در حوزه گردشگری است.