به گزارش خبرنگار ایرنا، علی داودی روز یکشنبه در جمع خبرنگاران اظهار کرد: اجرای سنگفرش پیاده راه سازی درمسیر پل های تاریخی، اجرای پیاده راه سازی هسته مرکزی شهر در مسیر پل معلق تا پل دوازده چشمه آمل مطابق برنامه زمان بندی شده و توسط پیمانکار وارد مرحله کف سازی وسنگ فرش رسیده است.
وی گفت: کف سازی این خیابان در۲ نوع کاربری شامل پیاده راه و سواره راه تعریف شده که کف سازی پیاده راه با سنگ گرانیت و کف سازی سواره راه با سنگ کیوبیک با عرض سه متر و ۲۰ سانتی متر در حال انجام است.
این مقام مسوول ادامه داد: بعد از اتمام کار کف سازی و سنگ فرش، فضای سبز و کاشت انواع درخت در این مسیر اجرا و در نهایت، با نصب تیر چراغ های برق دکوراتیو و مبلمان شهری پیش بینی شده در طرح به بهره برداری خواهد رسید.
شهردار آمل تصریح کرد: طول اجرای کف سازی و سنگ فرش بیش از ۱۰۰ و عرض آن بدون احتساب پیاده رو ۲ طرف آن ۱۴ متر است که با روند فعلی درحال اجرا، بخشی از این کارها توسط سرمایه گذار تا یک ماه آینده به پایان می رسد.
به گزارش ایرنا، پل های تاریخی ۱۲چشمه و معلق آمل و همجواری آن با مجموعه پارک و دهکده بزرگ شهربازی آمل در تمام ساعات شبانه روز میزبان جمع زیادی از گردشگران داخلی و خارجی است.
پل ۱۲ چشمه که به نیت دوازده معصوم(ع) این نام را بر خود دارد به عنوان یکی از جاذبه های مهم تاریخی و نماد شهرستان آمل، چشمه امید میهمانان و مسافران است.
این پل در دوران شاه عباس صفوی بر روی رود پرآب و بزرگ هراز در مرکز شهر آمل احداث و اکنون ۲ بخش شرقی و غربی این شهر را به هم متصل می‌کند.
این پل دارای ۱۲ طاق و دهنه است که هر یک بر پایه‌های مستطیل شکل استوار شده‌اند به صورتی که ارتفاع آخرین نقطه طاق های قوسی شکل در محل تیزی تا سطح رودخانه حدود هفت متر است.
فاصله بین هر پایه با پایه دیگر ۶ متر است که در ضلع جنوبی و در قسمت مخالف جریان آب دارای سیل برگردان نیز است و طول این پل تاریخی و دیدنی ۱۲۰ متر است.
در قسمت دیگر پل ۱۲ چشمه آمل، پل معلقی بنا شده که زیبایی خاصی به قسمت های مرکزی شهر آمل بخشیده است.
پل معلق در واقع شامل ۲ پل یک سان در کنار هم است و یکی از بناهای با شکوه و ارزشمند گردشگری شهر آمل و ایران و جزء یکی از نخستین نمونه‌های پل‌های بزرگ و جدید ایران به شمار می رود. به این علت این پل را معلق می نامند که اگر پایه‌های زیرین آن بر اثر سیل تخریب شود، کمان های بالایی، آن را نگه می‌دارند.
این اثر در تاریخ سوم اسفند سال ۱۳۵۳ با شماره ۱۵۲۴ در فهرست آثار ملی ثبت شد.