به گزارش گروه علمی ایرنا از سای تک دیلی، این کهکشان در فاصله ۴۰ میلیون سال نوری (از زمین) واقع شده است و ساختار مارپیچی منحصر به فرد و تداوم فرایند تشکیل ستاره در آن، اطلاعاتی درباره تکامل کهکشان‌ها فراهم می‌کند که با مشاهداتی از طریق تلسکوپ فضایی جیمز وب ارتقا یافته است.
کهکشان مارپیچی ان جی سی ۲۰۹۰ که در صورت فلکی کلمبا (Columba) واقع شده است، در این تصویر جدید از تلسکوپ فضایی هابل ، میدان‌دار است.
این کهکشان جایگاه مهمی در تحقیقات ستاره‌شناسی به عنوان بخشی از پروژه فواصل برون‌کهکشانی تلسکوپ هابل دارد. این تلاش مهم علمی با هدف تصحیح مقدار ثابت «هابل» انجام می‌شود. ثابت هابل (Hubble constant) یا آهنگ گسترش گیتی مقدار یا عدد کلیدی و مهم است که شتاب گسترش و توسعه کیهان را توصیف می‌کند.
کهکشان یادشده با کمک به درجه بندی کردن متد فاصله «تالی فیشر» از طریق مشاهده ستارگان متغیر قیفاووسی (Cepheid variable stars ) داخل این کهکشان، به پروژه یاد شده کمک کرده است.
اندازه‌گیری‌های انجام شده در سال ۱۹۹۸ بر اساس این ستارگان، فاصله این کهکشان را ۳۷ میلیون سال نوری برآورد کرد. یک اندازه‌گیری جدیدتر مربوط به سال ۲۰۲۰ با استفاده از روش تالی فیشر (یک نوع رابطه بین دو یا چند پدیده یا مفهوم است که معمولاً در علوم مختلف، به ویژه در آمار و پژوهش‌های علمی، استفاده می‌شود)، آن فاصله را اصلاح کرد و به حدود ۴۰ میلیون سال نوری افزایش داد.
از زمان اجرای این پروژه و حتی پیش از آن، کهکشان یاد شده به عنوان یک نمونه برجسته و نزدیک از تشکیل ستاره، به خوبی مطالعه شده است. این کهکشان به عنوان یک کهکشان مارپیچی کرک‌دار توصیف شده است به این معنی که یک کهکشان مارپیچی است که یک قرص وصله‌دار و غبارآلود دارد و بازوهای آن قابل رویت نیستند.
این تصویر تلسکوپ هابل به خوبی نشان می دهد چرا کهکشان یاد شده این توصیف و شهرت را به دست آورده است؛ اما بازوهای مارپیچی آن در میان غبارها به عنوان خطوط ناصافی از نور پدیدار می‌شوند. این کهکشان هنوز مملو از فعالیت است و خوشه‌هایی از شکل گیری ستاره در مراحل مختلف تغییر و تکامل آن در سراسر قرص آن پخش شده است.
بررسی شکل گیری ستاره و جابجایی ماده در کهکشان‌ها، انگیزه این مشاهدات هابل بوده است که در اکتبر سال جاری میلادی (مهر/ آبان) انجام شده است. شریک هابل در ستاره‌شناسی یعنی تلسکوپ فضایی جیمز وب نیز از این کهکشان جاسوسی کرده است تا داده‌های مادون قرمز را به این تصویر کلی از تکامل کهکشان‌ها بیافزاید.