به گزارش ایرنا، شواری شهر رامسر پس از بازداشت شهردار و یک عضو شورای شهر در روز ۹ آبان، طی روزهای اخیر نشستی پیرامون این موضوع با اعضای شورای ادوار رامسر برگزار کرد تا برای انتخاب شهردار جدید گام مناسبی بردارد. تصمیم و اقدامی که ضمن نشان دادن نگاه مشورتی شورای ششم این شهر، دشواری تصمیم برای انتخاب شهردار جدید رامسر در فاصله سه ماه تا شلوغ‌ترین روزهای این شهر و ۶ ماه مانده تا پایان فعالیت شورای ششم را نیز نشان می‌دهد.
پارلمان شهری رامسر به درستی می‌داند که آزمون سختی در پیش دارد و پس از تجربه تلخ اخیر و نارضایتی عمومی باید با حساسیت و موشکافی بیشتری دست به انتخاب بزند. آن هم برای شهری گردشگرپذیر و با شهرتی جهانی که فاصله کوتاهی تا تعطیلات نوروز دارد.
نگاهی به اوضاع و احوال شهر نشان می‌دهد زیرساخت‌های گردشگری دست کم طی سه سال اخیر تغییر قابل اعتنایی نداشته و کماکان بافت تاریخی، طبیعت و در نهایت تله‌کابین رامسر بارِ جذبِ گردشگر را به دوش می‌کشند. بنابراین در رامسر برای مخاطب تجربه‌گرای امروز از خلقِ تجربه جدید خبری نیست.
عروس شهرهای ایران و خاستگاه نخستین و مهم‌ترین معاهده زیست‌محیطی جهان در حالی به این وضعیت دچار شده که در این مدت همسایه‌های این شهر در رقابتی برنامه‌ریزی شده بیکار ننشستند و از کوچک‌ترین فرصت و ظرفیت برای ایجاد و برنامه‌ریزی جاذبه‌های گردشگری غافل نشدند.
برای نمونه می‌توان گفت همسایه شرقی رامسر، یعنی شهرستان تنکابن که طی سه ماه اخیر ۲ رویداد مهم گردشگری را برگزار کرد، دستِ‌کم در تعطیلات پیشِ رو آماده خلقِ تجربه‌های جدید و جذبِ گردشگر است و شاید با اقدامات انجام شده طی ۴ سال اخیر، آمارهای شگفت‌انگیزی را در تعطیلات نوروز ۱۴۰۴ ثبت کند.
برای ناامیدی زود است
با این وجود رامسر همچنان می‌تواند حتی با تکیه بر زیرساخت‌های طبیعی و تاریخی و شهرت بین‌المللی‌اش با یک رویکرد مدیریتی نوآور و توانمند از شرایط کنونی‌اش خارج شود و به اوج بازگردد. هدفی که البته در صورت انتخاب یک شهردار کارآمد محقق خواهد شد و شورای شهر رامسر گزینه‌ای را برای به عهده گرفتن مدیریت شهر انتخاب کند که در مدتِ پیش رو با تکیه بر هوشمندی و تخصص ورق را به نفعِ رامسر برگرداند.
در این زمینه اعضای پارلمان شهری رامسر باید کارنامه و پیشینه گزینه‌هایی را مورد بررسی قرار دهند که چند معیار برجسته را داشته باشند تا در تراز نشستن روی صندلی مدیریت شهری بین‌المللی و با ویژگی‌های رامسر قرار بگیرند. شناخت و آگاهی از این‌که شهردار رامسر باید در چه سطحی از تخصص و دارای چه معیارهایی باشد تا زنگِ تحول را در این شهر به صدا درآورد، از اهمیت زیادی برخوردار است.
ایده‌پردازی، رمز شگفتی‌سازی
این روزها به طور بی‌سابقه‌ای با اشباع جاذبه‌های گردشگری و تقویت روحیه تجربه‌گرایی مسافران و گردشگران مواجه هستیم. به همین دلیل شهر باید به عرصه نوآوری و ایده‌پردازی مدیریت شهری تبدیل شود.
مدیریت شهری در یک شهر با ویژگی‌های رامسر به ذهنی خلاق و ایده‌پرداز نیاز دارد که بتواند ظرفیت‌های موجود را به رویداد یا جاذبه گردشگری تبدیل کند. نمونه مشخص و در دسترس این معیار، «رویداد ۹۰ سالگی تاسیس شهرداری تنکابن» است که در آن مدیریت شهری قدمت تاسیس شهرداری تنکابن را دستمایه یک رویداد و یک هفته فرهنگی پر از برنامه‌های گردشگری، فرهنگی و ورزشی قرار داد. فعالیتی با هزینه کم و تاثیرگذاری بسیار که نام تنکابن را در عرصه گردشگری مازندران برجسته کرد.
دانش روزِ مدیریت شهری
مفهوم مدیریت شهری مدت‌هاست که از خدمات جاری و مرسوم مانند جمع‌آوری زباله و آسفالت معابر فاصله گرفته است. این موضوع در شهری که ساختارش با گردشگری، تاریخ و طبیعت پیوند خورده به مراتب از اهمیت بیشتری برخوردار است.
برای مثال نگاه شهرداری تنکابن به حوزه مدیریت شهری نشان می‌دهد که به روز بودن در برگزاری رویدادها، پیگیری برای ایجاد زیرساخت‌هایی مانند پل طبیعت، پیاده‌راه ساحلی و سدِلاستیکی بر اساس شناختِ نیاز و ذائقه مخاطب تا چه اندازه در برندسازی شهر، ایجاد حسِ تعلق و رضایت شهروندان و گردشگران موثر است. یعنی وضعیتی که شهر و شهروندان را به خلق تجربه و خاطره‌سازی دعوت کند.
آگاهی از ظرفیت‌های میراث فرهنگی
بخشی از عقب‌ماندگی‌های حوزه گردشگری رامسر ناشی از ۲ دهه جدال شهردارانی است که بافت تاریخی رامسر یعنی باغ ۳۳ هکتاری و ضوابط عرصه و حریم آن را مانع توسعه و مدیریت آن را پرهزینه می‌دانستند. اندیشه‌هایی که سواحل را به حال خود رها کردند و می‌خواستند همه ایده‌های‌شان را با اجرای طرح‌های تجاری کوتاه‌مدت و ساخت‌وساز در بافت تاریخی عملیاتی کنند.
نتیجه چنین نگاهی ۲ دهه رکود یک سرمایه ارزشمند با قابلیت ثبت جهانی بود. این درحالی است که بسیاری از شهرهای ایران و جهان با تکیه بر ضوابط میراثی، بافت تاریخی را حفظ و به فرصتی بی‌بدیل و ابدی برای جذب گردشگر تبدیل کردند.
بنابراین شهردار آینده رامسر باید با اشراف کامل از ظرفیت تاریخی و میراثی شهر، با ضوابط حاکم بر بافت‌های تاریخی ثبت ملی سرِ ستیز نداشته باشد و برای بهره‌برداری از این ظرفیت‌ها برنامه ارایه کند. یعنی بافت تاریخی رامسر را نه مانعی برای توسعه، بلکه اهرمی برای توسعه اقتصادی شهر بببیند.
توانِ تعاملات بین‌المللی در شهر جهانی
رامسر شهری با نام و آوازه جهانی است. در ایران به عروس شهرها مشهور است و در منطقه به عنوان یکی از مقصدهای کشورهای حوزه خلیج فارس شناخته می‌شود. از سوی دیگر این شهر خاستگاه کنوانسیون محیط زیستی حفاظت از تالاب‌های جهان است و نام مهم‌ترین و نخستین معاهده زیست‌محیطی جهان به نام این شهر ثبت شده است. بنابراین گزینه‌ای باید بر صندلی مدیریت شهری رامسر تکیه بزند که در حوزه بین‌الملل هم برای این شهر برنامه داشته باشد و بتواند گام‌های عملی و تاثیرگذاری در این زمینه بردارد.
رامسر در شرایطی خاستگاه کنواسیون رامسر است و دفتر منطقه‌ای کنوانسیون در مرکز و غرب آسیا در این شهر مستقر است که بسیاری از کشورها فعالیت رامسر را در این زمینه ضعیف توصیف می‌کنند و خواهان این هستند که این زیرساخت از رامسر به کشورهایی نظیر امارات منتقل شود و حتی در سال‌های اخیر تحرکات و پیگیری‌های زیادی برای آن انجام داده‌اند. بنابراین شخصی باید در رأس هرم مدیریت شهری رامسر قرار بگیرد که برنامه و توان بهره‌گیری از این ظرفیت را برای معرفی رامسر در عرصه ملی و جهانی داشته باشد.
برنامه‌ریزی برای جذب سرمایه‌گذار
تکیه به درآمدهای شهری منبع مناسب و قابل اطمینانی برای برنامه‌ریزی در زمینه اجرای طرح‌های بزرگ نیست. این موضوع سال‌هاست که گریبان شهرداری‌های مختلف کشور و به ویژه مازندران را گرفته است. کارشناسان بهترین راهکار برای حل این معضل را تعریف بسته‌های سرمایه‌گذاری و جذب سرمایه‌گذاران برای اجرای طرح‌های مختلف زیرساختی و گردشگری می‌دانند.
رامسر با توجه به ویژگی‌هایش منطقه‌ای مناسب برای سرمایه‌گذاری در حوزه‌های مختلف مرتبط با گردشگری است. این ظرفیت را مدیری که توانمندی رایزنی و برنامه‌ریزی برای جذب سرمایه‌گذار داشته باشد می‌تواند شکوفا کند. مدیری که با برنامه‌ریزی و ارتباطاتش بتواند بستر مناسبی برای سرمایه‌گذاران در شهر ایجاد کند، تا ظرفیت‌های مغفول مانده موجود در حوزه گردشگری و زیرساختی شکوفا شوند.
مجهز به دانشِ شهرسازی
رامسر با این‌که از یک سبکِ معماری دارای هویت برخوددار است، طی سال‌های اخیر به دلیل بی‌توجهی به اصول درست شهرسازی، با سرعت زیادی از این سبکِ معماری فاصله گرفته است. بنابراین شهردار آینده رامسر باید به شهرسازی نگاه به روزی داشته باشد و در عین حال بتواند توازن مناسبی میان بافت سنتی شهری و شهرسازی امروزی ایجاد کند.
مدیری که دانش و توان این‌که یک افق شهری مناسب برای این شهر تعریف کند و آن را به مرحله اجرا برساند. چنین نگاهی باعث می‌شود شهرداری در حوزه درآمدی خودش از محل ساخت و ساز نیز به رونق برسد و از سوی دیگر به سیما و منظر شهر نیز بیش از این آسیبی وارد نشود.
گزینه‌ای با این ویژگی‌ها و همچنین داشتن استانداردهای اداری می‌تواند رامسر را پس از سال‌ها رکود وارد دوره جدیدی از مدیریت شهری کند به سمت خودشکوفایی با تکیه بر داشته‌های ارزشمند این شهر سوق دهد.