به گزارش ایرنا، آیین گرامیداشت چهلمین سالگرد تاسیس شورای عالی انقلاب فرهنگی بهانه‌ای شد تا احمد دنیامالی، وزیر ورزش و جوانان از دغدغه‌هایش در حوزه فرهنگ صحبت کند و بر لزوم توجه بیشتر به مسائل فرهنگی تاکید کند. تاکید دنیامالی به توجه به مقوله فرهنگ در ورزش ایران در شرایطی است که مسائل فرهنگی در بیشتر مواقع همواره در حاشیه ورزش قرار داشته و کمتر پیش آمده است که چنین مقوله مهمی در اولویت قرار بگیرد.
کم‌توجهی به مسائل فرهنگی، بارها در بخش‌های مختلف ورزش نشانه‌های خودش را بروز داده است، با این حال همواره متولیان ورزش، باشگاه‌ها و فدراسیون‌ها از کنار معضل‌ها و آسیب‌هایی که ریشه در عدم توجه به آموزه‌های فرهنگی دارد، به راحتی و بدون اینکه به واکاوی حواشی و اتفاقات تلخی که در ورزش می‌افتد، سعی در عبور داشته‌اند.
خروجی چنین نگاهی به فرهنگ در ورزش سبب شده تا جامعه ورزش کشورمان که به گفته تصمیم‌گیرندگان ورزش، پهلوانی باید بالاتر از قهرمانی قرار بگیرد، با حواشی مختلفی روبرو شود، به خصوص این که هر چه یک رشته ورزشی پرطرفدارتر باشد، حواشی ضدفرهنگی آن نیز در کشورمان بیشتری توی چشم می‌زند و اتفاقات تلخ و زننده‌ای را ثبت می‌کند که همه ارزش‌های پهلوانی و جوانمردی را زیر سوال می‌برد.
در چنین شرایطی تاکید وزیر ورزش بر ضرورت توجه به موضوع فرهنگ را باید به فال نیک گرفت، به خصوص که دنیامالی دست روی یکی از بخش‌هایی از ورزش گذاشته است که با وجود تاکیداتی زیادی که همواره در حرف روی آن شده است اما در عمل، خروجی قابل توجهی نداشته است.
تمرکز روی نتیجه‌گرایی و مدال‌آوری و ورزش قهرمانی زمینه‌ای را به وجود آورده است که با غفلت از بالا بردن سطح فرهنگی و اجتماعی قهرمانان، به یک نگاه سطحی و کم‌عمق در برنامه‌های فرهنگی بسنده می‌شود. نگاهی که فرهنگ را به جای اینکه با آموزه‌های اخلاقی و تربیتی به خورد ورزشکاران بدهد، با اجرای برنامه‌های دم‌دستی و تبلیغاتی، از یک ورزشکار به عنوان سیاهی‌لشگر در برنامه‌های فرهنگی استفاده می‌کند.
فرو کاستن مقوله فرهنگ در ورزش به یک مسئله لب‌تاقچه‌ای که تنها به عنوان یک زینت و نمایش به کار می‌رود، سبب شده ورزش ایران در حوزه‌های قهرمانی و حرفه‌ای در خیلی از موارد نتواند، اهمیت مسائل فرهنگی را به اندازه مدالی که یک قهرمان در آسیا و جهان می‌گیرد، تببین کند.
همین برخورد سطحی کار را به جایی می‌رساند که یک ورزرشکار و یک قهرمان، اصول اخلاقی و اجتماعی که زیر مجموعه آموزه‌های فرهنگی است، را به صورت کم‌عمق و آماتوری فرا بگیرد و در خیلی از موارد سعی در زیرپاگذشتن آن داشته باشد.
حال با توجه به تاکید وزیر ورزش بر توجه بیشتر به مسائل فرهنگی، امید می‌رود که برخلاف متولیان قبلی، دنیامالی یک قدم جلوتر برود و ارتقای شرایط فرهنگی ورزش را به صورت عمیق و برنامه‌های چارچوب‌دار که برگفته از فرهنگی غنی پهلوانی ایران است، دنبال کند.
لازمه به ثمر نشستن فعالیت‌های فرهنگی در ورزش، علاوه بر تاکید تدوین یک برنامه کیفی و عمیق که به بالا بردن اصول اخلاقی و اجتماعی ورزشکاران و قهرمانان ختم شود، ضرورت پاسخگو کردن مدیران باشگاه‌ها و فدراسیون‌ها درباره مسائل فرهنگی به عنوان یک مطالبه اصلی و اولویت‌دار، است.
در این شرایط می‌توان امیدوار بود که ورزش ایران در حوزه فرهنگی هم مانند حوزه قهرمانی و فنی، آورده قابل قبولی داشته باشد و حواشی و اتفاقات تلخ ضداخلاقی روز به روز کمتر شود.