به گزارش ایرنا، غلامحسن مظفری روز یکشنبه در نشستی با خبرنگاران افزود: پیمان اکو که ایران یکی از سه عضو موسس آن است، اکنون با داشتن ۱۰ عضو به عنوان یکی از مهم‌ترین پیمان های منطقه ای محسوب می شود.
وی میزبانی اجلاسی بین المللی در این سطح با تعدد مهمانان خارجی در مشهد را کم‌سابقه خواند و گفت: ارتباط و تعامل با کشورهای عضو اکو از اهداف برگزاری این نشست است و از آنجا که خراسان کانون و محل تلاقی راه گذرهای شمال - جنوب و شرق - غرب است برای کشورهای عضو اکو اهمیت بسیاری دارد.
استاندار خراسان رضوی به موقعیت جغرافیایی قرارگیری شماری از کشورهای عضو اکو در پیرامون و همسایگی این استان اشاره و بیان کرد: برخی کشورهای اکو در شرق و شمال استان قرار دارند و برخی دیگر با فاصله در غرب و جنوب شرق کشور واقع شده اند که این کشورها نیز نیازمند آن هستند که برای رسیدن به آبهای آزاد از خاک ایران عبور کنند.
مظفری دیروز نیز در جمع اصحاب رسانه، برگزاری اجلاس اکو در مشهد را اتفاق بزرگی خوانده بود که از سوی وزارت خارجه صورت گرفته است، این میزبانی با ظرفیت سنجی مشهد توسط این وزارتخانه انجام شده و در نهایت این شهر را برگزیده اند.
وی به یک طرح نیمه‌تمام وزارت خارجه برای ساخت یک سالن اجلاس بین المللی اشاره کرده و افزوده بود: با پیگیری هایی که انجام دادیم مشخص شد این طرح ۱۶ هکتاری وزارت خارجه در جاده «شاندیز» تا مرحله برپایی اسکلت ساختمان پیش رفته و به صورت نیمه تمام رها شده است.
استاندار خراسان رضوی ادامه داد: برای برگزاری اجلاس های مهم هر چند هتل های خوبی در مشهد وجود دارد، اما نیازمند ساخت فضایی ویژه برای برگزاری اجلاس های بین المللی در مشهد هستیم و اکنون چنین فضای خاصی در مشهد نداریم.
مظفری با بیان اینکه یکی از چهار مرکز اصلی اکو در مشهد قرار دارد، گفت: مرکز تغییرات اقلیمی و بحران های طبیعی اکو در مشهد است و مشخص نیست آیا از وجود این ظرفیت در مشهد و استان بهره برده ایم یا خیر و آیا اصلا مسوولان مربوط از وجود چنین ظرفیتی در مشهد با خبر هستند؟
به گزارش ایرنا، بیست و هشتمین نشست وزیران امور خارجه کشورهای عضو سازمان همکاری اقتصادی (اکو)، روزهای ۱۲ و ۱۳ آذر با حضور ۲۰ هیات خارجی در مشهد برگزار می شود.
اکو یک سازمان منطقه ای دولتی محسوب می شود که سال ۱۹۸۵ از سوی ایران، پاکستان و ترکیه با هدف پیشبرد همکاری های اقتصادی و فرهنگی میان کشورهای عضو تاسیس شد و در سال ۱۹۹۲، هفت عضو جدید شامل افغانستان، آذربایجان، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان، ترکمنستان و ازبکستان را به عضویت پذیرفت.