به گزارش خبرنگاران سینمایی ایرنا، هجدهمین دوره جشنواره سینماحقیقت به خط پایان رسید. دوره‌ای که به لحاظ کمی، با رشد خوبی همراه بود و این استقبال، در هر دو بعد ملی و بین‌المللی مورد توجه دوستان و منتقدان این رویداد قرار گرفت.
جنس مستند آثار، از عوامل مهم کیفی بود که سبب استقبال خوب از فیلم‌ها شد اما این ویژگی به‌تنهایی نمی‌تواند محبوبیت جشنواره‌ای تخصصی چون سینماحقیقت را تضمین کند.
بهای بلیت برای دارندگان کارت جشنواره، رایگان است و بسیاری از آنها، نسبت به رزرو آثار زیادی اقدام می‌کنند و درصد بالایی از این جمعیت، به سانس مذکور نمی‌رسند. در چنین شرایطی، هم بلیت برای دیگر اهالی رسانه وجود ندارد و هم مخاطب عادی نمی‌تواند به تماشای فیلم موردعلاقه خود بنشیند
یکی از مشکلات قابل توجه که تقریبا در تمامی دوره‌های اخیر این رویداد به چشم آمده و امسال نیز چشم‌گیر بود، مهندسی نشدن هوشمندانه سانس‌بندی برای آثار پرمخاطب بود. در طول این سال‌ها بارها دیده شده که بلیت آثار پرمخاطب، از ساعت‌ها و روزها قبل از نمایش، رزرو شده و امکان تماشای آنها وجود ندارد اما با مراجعه به سالن، با چندین صندلی خالی مواجه می‌شویم.
در آسیب‌شناسی این روند باید به روند رزرو بلیت در این جشنواره اشاره کنیم که سال‌ها، به‌صورت اینترنتی صورت گرفته است. بدین‌ترتیب که مخاطبان باید برای تماشای اثر، به سکوی خرید بلیت مراجعه کنند و به‌مانند فیلم سینمایی، فیلم موردنظر را انتخاب کرده و بلیت خود را تهیه کنند. مشکل اما از همزمانی خرید بلیت توسط رسانه‌ها، منتقدان و مخاطبان آغاز می‌شود.
بهای بلیت برای دارندگان کارت جشنواره، رایگان است و بسیاری از آنها، طبق عادت، نسبت به رزرو آثار زیادی که تصور می‌کنند مهم است، اقدام می‌کنند اما درصد بالایی از این جمعیت، به سانس مذکور نمی‌رسند. در چنین شرایطی، هم بلیت برای اهالی رسانه که واقعا خواهان دیدن آن آثار هستند، وجود ندارد و هم مخاطب عادی نمی‌تواند طی یک فرآیند معمول، به تماشای فیلم موردعلاقه خود بنشیند. با آنکه انتظار می‌رفت که این فرآیند در جشنواره امسال اصلاح شود که متاسفانه این اقدام صورت نگرفت تا این معضل معمول در سینماحقیقت برای این دوره نیز به شکل چشم‌گیری احساس شود.
از دیگر سو، سانس‌های فوق‌العاده چندانی نیز برای آثار پرمخاطب در نظر گرفته نشد تا مهندسی این روند، همچنان کجدار و مریز در دوره کنونی نیز دنبال شده و نارضایتی بسیاری را برای مخاطبان واقعی سینماحقیقت رقم بزند.
در این دوره، سانس‌های فوق‌العاده چندانی برای آثار پرمخاطب در نظر گرفته نشد تا مهندسی این روند، همچنان کجدار و مریز دنبال شود
نکته دیگر به حضور برخی آثار بازمی‌گشت که به‌لحاظ کیفی به نظر نمی‌رسید حداقل در بعد ملی از بین ۵۳۳ اثر ارسال‌شده برای نمایش انتخاب شده باشند. همین امر این انتظار را ایجاد می‌کند که این روند برای دوره‌های بعدی ترمیم یافته و اصلاح شود. از آنجا که جشنواره سینما حقیقت همواره سکوی کشف و پرتاب سینماگران مهمی بوده است حضور آثار کم کیفیت، فرصت حضور در این رویداد را از آثار شایسته دریغ می‌کند. این روند با اصلاح بخش‌بندی آثار، یک رقابت حرفه‌ای را میان فیلم‌های مستند با موضوعات مختلف ایجاد خواهد کرد تا صرف یک سوژه خاص یا نهاد سازنده و حامی آن، دلیلی برای حضور یک اثر در بخش‌های جشنواره سینماحقیقت نباشد.
فارغ از این موارد، جشنواره سینماحقیقت، همواره مامن خوبی برای مستندبین‌ها بوده و همواره با استقبال پرشکوهی مواجه می‌شود. سیستم رای‌گیری و اعلام نظرات مردمی که یکی از مهمترین و موردانتظارترین بخش‌های جشنواره است، با ظرافت و دقت خوب اجرا شد. همچنان که فضای لابی و سالن‌ها، به‌خوبی مهندسی شده و حاشیه خاصی از این دوره جشنواره مخابره نشد. بخش‌های جنبی جشنواره نیز با سلیقه طراحی و اجرا شد.
سینماحقیقت به مانند دیگر گونه‌ها و جریان‌های فیلمسازی کشور، نیازمند یک هوای تازه است. استعدادهای بسیاری در این حوزه فعالیت دارند و اصلاحاتی در فرآیند و شیوه‌های حمایت از این استعدادها و البته متن فراخوان، این سینمای اصیل را به جایگاه واقعی که همه انتظار آن را دارند، خواهد رساند.