به گزارش گروه علمی ایرنا از وبگاه گیزمودو، مریخ‌نورد استقامت در فوریه ۲۰۲۱ میلادی (بهمن، اسفند ۱۳۹۹) روی مریخ فرود آمد. این مریخ‌نورد مسئولیت جست‌وجوی امضاهای زیستی در مریخ را بر عهده دارد. امضای زیستی هر ماده‌ای (مانند یک عنصر، ایزوتوپ، مولکول یا پدیده) است که شواهد علمی از حیات گذشته یا حال در یک سیاره ارائه می‌دهد. این شواهد نشان می‌دهد مریخ، زمانی میزبان حیات بوده است.
مریخ‌نورد استقامت در سه سال و نیم گذشته روی سطح مریخ زحمت زیادی کشیده است: صخره‌ها را حفاری، تصاویری از سطح مریخ و بالگرد نبوغ را ثبت و مجموعه‌ای از نمونه‌های سنگی را گردآوری کرده است که امید انتقال آن به زمین برای مطالعه وجود دارد.
مریخ‌نورد استقامت در دهانه جیزرو در مریخ که زمانی دریاچه بزرگی را در خود جای داده بود، فرود آمد. این دهانه در اثر برخورد یک شهاب‌سنگ با سطح مریخ در حدود ۳.۹ میلیارد سال پیش شکل گرفت. در لبه غربی دهانه، یک دلتای رودخانه با سنگ‌هایی وجود دارد که پژوهشگران مشتاق بررسی آن‌ها روی زمین هستند.
در نشست سالانه اتحادیه ژئوفیزیک آمریکا که به تازگی برگزار شد، دانشمندان درباره مریخ‌نورد استقامت و آنچه در ادامه این سفر در سیاره سرخ در انتظار آن است گفت‌وگو کردند.
بریونی هورگان (Briony Horgan)، دانشمند سیاره‌شناسی در دانشگاه پوردو و از پژوهشگران مأموریت مریخ‌نورد استقامت، در گفت‌وگویی اظهار کرد: در لبه دهانه جیزرو، زمینی وجود دارد که در اثر برخورد، بالا آمده است. آنچه واقعاً هیجان‌انگیز است این است که ما اکنون بالای مکانی هستیم که آب ساکن وجود داشت. در واقع می‌توانیم صخره‌هایی را ببینیم که قبل از برخورد در آنجا بودند و واقعاً قدیمی هستند.
این مریخ‌نورد در حال تصویربرداری و نمونه‌برداری از قطعاتی از سطح مریخ است که ظاهر یا ترکیبات شیمیایی عجیبی دارند، مانند سنگ‌های لکه‌پلنگی که در ماه جولای امسال (تیر، مرداد) کشف شدند. ممکن است بتوان از این سنگ‌ها به سرنخ‌هایی درباره حیات باستانی و همچنین نحوه تکامل مریخ دست یافت. این نظریه وجود دارد که مریخ باستانی به زمین شباهت داشته است؛ به همین دلیل، ممکن است با بررسی این سنگ‌ها بتوان فهمید چگونه زمین ما سرسبز و خیس شده است و مریخ به صورت فعلی درآمده است.
نمونه‌های جمع‌آوری‌شده توسط مریخ‌نورد استقامت تحول زیادی ایجاد خواهد کرد و این امکان را برای دانشمندان فراهم خواهد کرد که گذشته باستانی مریخ را بررسی کنند؛ زیرا انجام این کار از راه دور و با کاوشگری که در فاصله بیش از ۱۰۰ مایلی (۱۶۰.۹ کیلومتری) قرار دارد اگر غیرممکن هم نباشد، بسیار دشوار است.
دانشمندان می‌توانند با بررسی این نمونه‌ها، اطلاعاتی درباره قابلیت مریخ برای میزبانی حیات میکروبی در گذشته و نحوه تبدیل این سیاره به دنیایی خشک، صخره‌ای و بادگیر که امروزه می‌شناسیم، کسب کنند.