دستمزد بازیگران چالش تازه سینمای ایران

دستمزد بازیگران چالش تازه سینمای ایران ..................................................
خبرگزاری جمهوری اسلامی 90/02/12 فرهنگی.دستمزد.گزارش تهران-سینما به دلیل غلبه وجوه صنعتی و تجاری آن بر شاخصه های فرهنگی اش در دهه های اخیر،همواره به شدت مورد توجه صاحبان سرمایه قرار گرفته که این امر به نوبه خود کنجکاوی مخاطبان درباره میزان سودآوری و درآمدزایی به ویژه دستمزد بازیگران و عوامل پشت پرده این هنر - صنعت را برانگیخته است.
به گزارش روز دوشنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا،پیگیری مباحث یادشده- در مورد دستمزد بازیگران- که برای مخاطب عام شیرین و جذاب است، تنها مختص به ایران نبوده و خارج از مرزها نیز هوادارانی دارد. این پرسش ها که همواره در ذهن دوستداران سینما وجود داشته به سبب پنهان کاری های معمول میان اهالی سینما تردیدهایی را بر انگیخته است.
در دهه 60 که سینما از موضوعی به نام ستاره سازی فرار می کرد،سطح دستمزدها به طور کلی پایین بوده و کمتر حساسیت ها را برمی انگیخت.در این سالها یک کف و سقف دستمزد تعیین شده و سینماگران ملزم به رعایت آن بودند.
اما با استقبال تماشاگران از فیلم های بازیگرانی همچون،اکبر عبدی،فرامرز قریبیان و جمشید هاشم پور موجب شده تا بازیگران یادشده تقاضای افزایش دستمزد کرده که خواسته معقولی هم بود.اما عبدی و قریبیان به دلیل درخواست دستمزد بیشتر در دوره ای، از کار منع شدند تا یکدستی دستمزدها به هم نخوردو این رویکرد نادرست که در واقع به نوعی قانون عرضه و تقاضا را نادیده می گرفت بعدها عوامل سینما را به بستن قراردادهای دوگانه -یکی برای ثبت با رقم سقف قرارداد و دیگری با رقمی بالاتر-سوق داد که خوشبختانه چندان دوامی نداشت و قراردادها شکل واقعی به خود گرفت.
در دهه 70 و با ظهور بازیگران پرطرفدار که شمایلی متفاوت با ستاره های دهه قبل داشتند ،دستمزدها به یکباره ارتقا یافت و سیستم ستاره پروری با همکاری نشریات زرد این دسته از بازیگران را به شهرتی باورنکردنی رساند.از سوی دیگر در همین سالها برخی بازیگران به عرصه تبلیغات نیز روی آوردند و این اقدام راه جدیدی را که سالها در سینمای جهان معمول بوده، برای آنها باز کرد که این خود زمینه را برای کنجکاوی های سینمادوستان در رابطه با میزان قراردادها فراهم آورد. در این میان شفاف نبودن قراردادها نیز مزید بر علت شده و حرف و حدیثهای زیادی را پیرامون آن به وجود آورد.
به تازگی نیز برنامه تلویزیونی هفت با اعلام خبر دریافت مبلغ یک میلیارد تومانی یک بازیگر برای سه کار سینمایی و تلویزیونی،بحثهای حاشیه ای و در نوع خود جدید پیرامون دستمزد بازیگران را در اذهان دامن زد.
در پی طرح بحثهای یادشده در برنامه های تلویزیونی همچون هفت، برخی صاحب نظران بر این باورند که این برنامه تنها به حواشی سینما دامن زده و دلسوزان عرصه و علاقه مندان جدی آن را از توجه به مشکلات ریز و درشت هنرهفتم کشور همچون کمبود سالن، ضرورت ارتقای مضمونی- تکنیکی تولید فیلم، تفکیک تخصصی امور، ساماندهی به توزیع داخلی و خارجی، ساماندهی و نظامند کردن جامعه اصناف سینمایی و تربیت نیروی متخصص و کارآمد، باز می دارد.
از سوی دیگر اظهارنظرهای متفاوت و شتابزده برخی اهالی سینما به همراه برخی گمانه زنی های بیرونی واکاوی اصل موضوع و چرایی پرداخت به بازیگر مورد نظر را از متن به حاشیه برد.
به عقیده کارشناسان،اینکه بازیگری همچون محمد رضا گلزار فارغ از کیفیت فنی کارهایش مورد توجه قشر وسیعی از تماشاگران سینمای ایران است،بحث مهمی بوده که می تواند بنیه سینمای ایران را تقویت کرده و بر آن تاثیر گذارد اما این رویکرد نباید موجب افزایش کاذب دستمزدها در این عرصه شود.
بازیگر یادشده در فیلم های اخیر خود نیز دستمزدهای بالایی را دریافت کرده و فیلم هایش به سوددهی رسیده که همین امر برخی تهیه کنندگان را به پرداخت این دستمزد راضی کرده و قانون جهانی عرضه و تقاضا را بار دیگر مطرح کرده است.
صاحب نظران معتقدند که بحث یادشده می بایست در قالب تشکل صنفی طرح و مشکلات احتمالی آن نیز در این حوزه برطرف شود و کار به ورود معاونت سینمایی و لغو قرارداد نیانجامد.
با مسایل پیش آمده این پرسش برای بازیگران و جامعه سینمایی مطرح است که آیا سقفی برای قراردادها تعیین خواهد شد یا اینکه بازیگران پرتماشاگر دستمزدهای بالای خود را به شکل های گوناگون دریافت خواهند کرد؟.
از:محمد جلیلوند فراهنگ **1983** شماره 015 ساعت 09:51 تمام