#
کویت ، ایرنا: پنجم خرداد 1382 برابر با 26 می2003
یکی از نظامیان بلندپایه عراق ،" نبود روحیه مقاومت، فرسودگی تجهیزات
و تمایل سربازان به خلاص شدن از سلطه رژیم بعث ، نابرابری تسلیحات طرفین
جنک ، تاکتیک غلط، همراه نشدن مردم با ارتش و خیانت برخی افسران" را
مهم ترین دلیل سقوط بغداد ذکر کرد.
سرتیپ ستاد "عبدالقادر محمد جاسم" در گفت وگو با خبرنگار اعزامی ایرنا
به بغداد گفت : ارتش عراق در همان آغاز جنک خود را بازنده می دانست و
مقاومت را نوعی خودکشی تلقی می کرد.
وی گفت : در ارتش عراق سربازان و نظامیان بسیاری بودند که در سه دهه
اخیر از ظلم و ستم صدام و اطرافیان وی آسیبهای فراوان دیده و از جنک های
مکرر خسته شده بودند.
به گفته این نظامی عراقی، ارتش عراق از جنگهای متعدد و تحریم اقتصادی
سازمان ملل علیه این کشور رنج می برد و می خواست به نوعی خود را از حاکمیت
این رژیم خلاص کند.
عبدالقادر محمد جاسم با اشاره به مقاومت سربازان در ام القصر و چند شهر
جنوبی گفت : قضیه ام القصر این بود که صدام برای کند کردن حرکت نیروهای
مهاجم تعداد زیادی از فداییان خود را به این شهر اعزام کرد و آنان در آن
شهر تقریبا به دام افتاده بودند و راه بازگشت نداشتند، لذا تا چند روز به
مقاومت خود ادامه دادند.
وی یکی دیگر از علل مقاومت پراکنده ارتش عراق را وجود نیروهای وفادار
به صدام در بین سربازان ذکر کرد و افزود: هریک از آنان اجازه صدور حکم
برای اعدام متمردین را داشتند و این افراد هرلحظه که احساس می کردند که
فردی از زیر بار مسوولیت شانه خالی می کند، وی را فورا اعدام می کردند.
این سرتیپ ستاد عراقی گفت: سربازان عراقی مترصد فرصتی بودند تا خود را
تسلیم نیروهای مهاجم کنند.
عبدالقادر محمد جاسم یکی از نقاط قابل بررسی این نبرد را علاقه و اصرار
سربازان به اسارت توسط نیروهای آمریکایی دانست و گفت : آنان از برگشتن به
خانه و کاشانه خود امتناع می کردند، زیرا از کشته شدن توسط فداییان صدام
در هراس بودند.
وی در بخش دیگری از سخنانش به نیروهای زبده ارتش عراق اشاره کرد که در
منطقه جنوبی بغداد در انتظار ورود ارتش آمریکا بودند، ولی با حرکتهای
ناشیانه قصی فرزند صدام موقعیت آنان لو رفت و بوسیله نیروی هوایی مهاجمان
تار و مار شدند.
به گفته عبدالقادر محمد جاسم ، از دیگر نقاط ضعف ارتش عراق دخالت
افراد غیر متخصص و غیرنظامی چون قصی ، حسن المجید و عزت الدوری در کار
نظامیان بود.
این فرمانده عراقی گفت : همانطور که قصی گارد ریاست جمهوری را در کوت
و در جنوب بغداد در تیررس دشمن قرار داد ، علی حسن المجید نیز لشکر ششم
را در ابوالخصیب به باد داد و سربازان نیز با احساس از هم پاشیدگی سازمان
خود، صحنه را ترک کردند.
سرتیپ ستاد عبدالقادر محمد جاسم گفت : برتری هوایی نیروهای مهاجم
امکان هر تحرکی را از ارتش عراق گرفته بود و هر کجا براثر درگیری، نیروها
مهمات خود را مصرف می کردند ، تجهیزات ما به آهن پاره های بی مصرف تبدیل
می شد.
وی گفت : دوربین های دید در شب مهاجمان همراه با استفاده از بالگردهای
"آپاچی" مدل "ای.اچ.64دی" و "بلک هاوک" باعث شده بود خودروهای تدارکات ما
در فاصله 20 کیلومتر خط اول جبهه با موشکهای هدایت شونده شکار شوند.
این نظامی که به جنبش افسران آزاد عراق پیوسته است، گفت : قبل از هر
درگیری ، بالگرد نیروهای مهاجم به تجهیزات خط مقدم ضربه می زدند و پس از
آن نفربرهای زرهی " برادلی " و خودروهای سریع و ضد آرپی جی "هامویز" وارد
عمل می شدند.
وی گفت : ارتش آمریکا با مجهز کردن همه نیروهایش به دوربین های دید در
شب و استفاده از آن ، جنک شبانه را براحتی برد و سربازان عراقی که به
استتار در شب امید بسته بودند ،گرفتار جنک نابرابر شدند.
این نظامی وجود سپر مغناطیسی در تانکهای آمریکایی را رد کرد و گفت:
کسی از وجود سپر مغناطیسی گزارشی ارایه نکرده ،ولی جدار فولادی تانکهای
مهاجمان به گونه ای بود که فقط گلوله های توپ 106 میلی متر می توانست علیه
آنها موثر باشند.
وی امکانات هلی برد نیروها توسط یگان 101 ارتش آمریکا برای خارج کردن
نیروهای ارتش عراق از سنگرها و نقاط کمین را مهم خواند و گفت:آمریکایی ها
با بالگردهای " اسکریمینک ایگلس " نقشه های دفاعی ارتش عراق را بی اثر
کردند.
سرتیپ عبدالقادر درباره استفاده نکردن ارتش از نیروی هوایی گفت: برتری
هوایی مهاجمان امکان مانور از سوی نیروی هوایی را گرفت و هر پرنده ای که
روی باند ظاهر می شد ، قبل از پرواز منهدم می شد.
وی گفت : سه پرواز انتحاری در شهرهای موصل و بغداد انجام شد که یکی از
آنها در روی باند و بقیه که سعی در استفاده از جاده های شهری برای پرواز
را داشتند ، هنگام برخاستن منفجر شدند.
این نظامی بلندپایه عراقی پشتیبانی و همراهی نکردن مردم عراق با ارتش
را از جمله دیگر عوامل مهم شکست رژیم صدام ذکر کرد.
وی گفت: در بسیاری از موارد جان پناه ارتش در مناطق مسکونی از سوی
اهالی به نیروهای مهاجم گزارش می شد و افراد محلی نیروهای مهاجم را به محل
استتار تجهیزات ارتش راهنمایی می کردند.
سرتیپ ستاد "عبدالقادر محمد جاسم" گفت : این موضوع در حاشیه شهر بیشتر
نمود داشت و مردم به علت ترس از کشته شدن بوسیله نیروهای مهاجم خود پیشاپیش
به سوی آنان می رفتند و محل اختفای نیروهای عراقی را گزارش می کردند.
این نظامی عراقی یکی دیگر از مهم ترین عوامل شکست زود هنگام ارتش عراق
را نبود انگیزه نبرد در میان سربازان و ملت عراق دانست و گفت: اگر ملت
عراق و ارتش ، اراده مقاومت داشت حداقل شش ماه دیگر جنک علیه عراق ادامه
پیدا می کرد و تلفات سنگینی به آمریکا وارد می شد.
به گفته وی ، نیروهای آمریکایی در روی زمین کارایی بسیار کمتری از یک
سرباز عراقی داشتند که می توان نمونه آن را در بندر ام القصر مشاهده کرد که
قبل از نابودی یا تسلیم فداییان صدام ، امکان نفوذ به شهر ممکن نشد.
عبدالقادر محمد جاسم اظهار داشت : بدنه ارتش عراق این جنک را جنک خود
نمی دانست، بلکه آن را جنک آمریکا و صدام می دانست، لذا به راحتی نسبت به
پایان آن کمک کرد.
این سرتیپ ستاد فرماندهی عراق افزود: سربازان ما در چالش روحی عجیبی
قرار داشتند و می پرسیدند که آیا اگر کشته شوند فدای وطن شده اند یا فدای
"صدام " و این دغدغه مرتب همه ما را عذاب می داد.
1447
