شالیکاران حوزه آبریز "هراز" در انتظار آب هستند
#
ساری ، خبرگزاری جمهوری اسلامی 03/02/80
داخلی.اقتصادی.کشاورزی.آب.
برنجکاران حوزه آبریز هراز در استان مازندران چشم به آسمان دوخته اند
تاشاید بارانی ببارد و بتوانند نشاهای آماده را در زمین بکارند.
بذرهای برنج در خزانه های پوششی برای نشاکاری آماده است اما کمبود آب
باعث شده تا کشاورزان نتوانند بموقع نشاکاری کنند.
در سالهای قبل در این زمان، 30 درصد از 110 هزار هکتار شالیزار حوزه
آبریز هراز در شهرستانهای آمل، بابل، فریدونکنار، بابلسر و محمودآباد
نشاکاری شده بود اما به گفته رییس سازمان کشاورزی مازندران تا روز شنبه
گذشته ، فقط 210 هکتار نشاکاری در این منطقه صورت گرفته است.
کشاورزان جویهایی را که از هراز سرچشمه می گیرند بااستفاده از بیل
مکانیکی و دستی تمیز کرده اند اما آبی نیست تا جاری شود.
سطح آب چاههای نیمه عمیق نیز پایین رفته و کشاورزان در این زمینه هم
با مشکل مواجه هستند این در حالی است که به اعتقاد کشاورزان آب چاه برای
نشای تازه ضرر دارد و در سالهای گذشته آب چاه دو الی 20 روز بعد از
نشاکاری استفاده می شد.
عده ای از برنجکاران می گویند: شالیزارها باید آماده برای نشا باشند اما
متاسفانه به دلیل نبود آب ، تنها شخم اول خورده اند.
آنان می گویند: باید در انتظار باران باشند یا از آب چاههای عمیق
استفاده کنند که این امر نیز برای شالیکاران با صرفه نیست.
آنها خواستار مشخص شدن وضعیت آب هستند و می گویند: اگر مسوولان سهم آب سد
لار را برای این شالیزارها رها کنند مشکل حل می شود.
به هنگام ساخت سد لار بنا بر اختصاص سالانه 240 میلیون متر مکعب آب این
سد به شالیزارهای مازندران بوده اما در چند سال اخیر سهمیه اختصاص یافته
از 30 میلیون متر مکعب تجاوز نکرده است و آب شالیزارهای شمال به تهران
اختصاص یافته و شاید بخشی از آن صرف پر کردن استخرها برای شنا شده باشد.
یکی از کشاورزان با ابراز نگرانی از کمبود آب گفت: من فقط یک هکتار
زمین دارم و از این راه ، مخارج خانواده پنج نفری ام را تامین می کنم.
"سیداسماعیل صمدی" که ساکن روستای "تاری محله" بخش "لاله آباد" شهرستان
بابل است اضافه کرد: خزانه نشا ، آماده برای نشاکاری است اما متاسفانه آب
برای باتلاقی کردن و آماده سازی اراضی نیست.
وی ادامه داد: با وجود حفر چند چاه نیمه عمیق 20 تا 25 متری موفق به
بالا آوردن آب نشده ام.
یکی دیگر از برنجکاران می گوید: ما از سویی با مشکل تامین آب مواجه ایم و
از سوی دیگر هیچگونه نظارتی بر روی قیمت نهاده های کشاورزی هم صورت
نمی گیرد.
"حامد عسگریان" از روستای "پاشاکلا دشت سر" آمل گفت: آب زمینهای ما که
در دهانه رودخانه هراز است هم اکنون نوبت بندی شده است.
وی اضافه کرد: اکثر شالیکاران به دلیل فروش نرفتن برنج محلی به ارقام
پرمحصول روی آورده اند در حالی که برنج محلی نیاز به آب کمتری داشته و
زودتر محصول می دهد.
"مرتضی شهیدی فر" مدیر اداره کشاورزی بابل گفت: تا ده روز دیگر 90
درصد زمینهای کشاورزی این حوزه باید زیر کشت نشا برود اما به دلیل کمبود
آب این کار عملی نخواهد شد.
وی در مورد حفر چاههای عمیق گفت: در سالجاری 32 حلقه چاه عمیق یکصد
متری در روستاهای شهرستان بابل حفر شده است که هر کدام آب 30 تا 35 هکتار
را تامین می کند.
وی یکی دیگر از معضلات را حفر چاه نیمه عمیق بدون رعایت فاصله خواند و
یادآور شد: برای هر چاه باید 500 متر فاصله ایجاد کرد تا از رگه های
مختلف زیر زمین ، آب بالا بیاید.
وی سطح شالیزارهای شهرستان بابل را 50 هزار هکتار ذکر کرد و گفت: 15
هزار هکتار از زمینها که در بخش "لاله آباد" است با بیشترین بحران خشکسالی
مواجه است.
وی گفت: 70 درصد شالیزارهای شهرستان بابل زیر کشت ارقام پرمحصول می رود
و نیاز به آب بیشتری دارد.
مدیر اداره کشاورزی شهرستان محمودآباد گفت: شالیکاران ما به دلیل
استفاده از آب رودخانه هراز نسبت به دیگر حوزه آبریز هراز بخصوص کشاورزان
آملی زودتر به بذرپاشی در خزانه ها اقدام می کنند.
"مرتضی امینی" افزود: متاسفانه در سالجاری ، شالیکاران آملی همزمان با
ما اقدام به این کار کردند و آب رودخانه هراز را به زمینهای خودشان رها
کردند و زمینهای ما دچار خشکسالی شد.
وی اضافه کرد:به دلیل فاصله زیاد شالیزارهای محمودآباد با شهرستان آمل
، سهم آبی که در آمل اختصاص می یابد جوابگوی اراضی ما نیست.
وی گفت: در سال گذشته با هشت میلیارد ریال اعتبار 80 حلقه چاه عمیق
در شهرستان محمودآباد حفر شد اما این تعداد برای 21 هزار هکتار اراضی
شالیزاری این شهرستان ناچیز است.
"امینی" ادامه داد: هم اکنون بیش از 11 هزار موتور پمپ در حال بالا آوردن
آب از چاههای نیمه عمیق هستند و به این ترتیب اکثر چاهها تا یک ماه بیشتر
دوام نمی آورند.
وی اوج کار نشاکاری را تا پایان این هفته ذکر کرد و گفت: اگر وضعیت آب
به همین صورت باشد بیش از 50 درصد زمینهای ما کشت نخواهند شد.
استان مازندران دارای 230 هزار هکتار زمین کشاورزی است که سالانه از
آنها 750 هزار تن برنج معادل 42 درصد تولید داخلی برداشت می شود.
در این حال بسیاری از برنجکاران مازندرانی که به دلیل کاهش بارندگی در
چند سال اخیر ناچار به حفر چاه شده اند از گرانی تجهیزات مورد نیاز نظیر
موتورپمپ، شیلنک و وسایل حفاری و سوخت گلایه دارند.
آنها می گویند: نظارتی بر قیمت این کالاها وجود ندارد و با توجه به رکود
بازار برنج در دو سال اخیر تهیه این وسایل برای کشاورزان بسیار مشکل شده
است.
برنجکاری تنها منبع درآمد صدها هزار خانوار مازندرانی است و رونق
بخشهای مختلف اقتصادی در این استان نیز به شدت وابسته به تولید و بازار
برنج است.
بارندگی فراوان در سالهای گذشته باعث عدم توجه به سرمایه گذاری برای
مهار آبهای این استان شده و به این دلیل با خشکسالی سه سال اخیر کشاورزان
این خطه با مشکل مواجه هستند.
کشاورزان و مسوولان اجرایی استان مازندران خواستار اختصاص اعتبار کافی
برای ایجاد سدهای مطالعه شده در این استان هستند.
آنها می گویند: اگر دولت یارانه ای را که بابت مصرف برنج به مردم سایر
استانها می دهد به تامین آب کشاورزی مازندران اختصاص دهد بخش زیادی از
مشکل تامین آب کشاورزی حل می شود.
مدیرکل بازرگانی استان مازندران هفته گذشته گفته بود دولت 200 میلیارد
ریال بابت یارانه برنج به مردم مازندران بدهکار است.
در استان مازندران به دلیل حمایت از تولید داخلی برنج یارانه ای توزیع
نمی شود.
ر - ه 300/31/03
