نوبهارست و دشت و دمن برای شكوفایی لحظه شماری می كند و لباس سفیدفام زمستانی را از تن بیرون می كند تا سبز شود و جوانه زند و خرمی را آغاز كند.
اما در دهستان ' موگویی ' شهرستان كوهرنگ چهارمحال وبختیاری بهار جور دیگری است و نوبهارش با همه جای ایران فرق می كند،چرا كه بهار ایستاده بر فراز دیوارهای یخی و برفی موگویی برای رفتن زمستان لحظه شماری می كند.
ساكنان 13 روستای' دهستان موگویی' در كوهستانهای سردسیر و برفگیر منطقه كوهرنگ استان چهارمحال و بختیاری،همیشه شش ماه از سال را در محاصره برف قرار دارند و بهار اینجا زمستانی است.
' موگویی ها' همیشه حدود نیمی از سال را در محاصره برف بسر می برند و با شهرها و مركز چهارمحال و بختیاری ارتباط زمینی كمتری برقرار می كند.
دید و بازدیدهای نوروزی این مردم دیار با چشم اندازی از برف همراه است و مردم این دهستان برای رفتن به سراغ بزرگان و دید و بازدید نوروزی از كنار برف های انباشته عبور می كنند.
رسم است، در مناطق مختلف چهارمحال و بختیاری براساس یك سنت دیرگاه و دیرین، مردم در آغاز سال نو و نوروز درب خانه هاشان را باز می گذارند، تا بهار از در خانه آنها به تمام اتاقها سرك بكشد، اما در دهستان موگویی مگر كسی می تواند ازسوز سرما و انباشت این همه برف در خانه خود را باز بگذارد.
ارتفاع برف در برخی از گردنه های دهستان موگویی حتی تا نیمه های اردی بهشت در این منطقه به بیش از چهار متر می رسد.
هر 13 روستای' موگویی ' دارای راه های ارتباطی با مركز شهرستان می باشند و در كنار برخی از جاده ' موگویی ' ارتفاع برف در گردنه ' عسل كشان' این منطقه به چندین متر نیز رسیده است.
هم اكنون 44 كیلومتر از این جاده در ارتفاعات بیش از سه هزار متری از سطح دریا قرار دارد و دارای یخچالهای دایمی است و دهستان موگویی با چهار هزار و 500 نفر جمعیت در 160 كیلومتری شهركرد مركز استان واقع شده است.
ارتفاع برف در این مسیر بین شش تا 12 مترمی رسد و همه ساله كار بازگشایی آن از نیمه دوم اردیبهشت ماه به بعد امكان پذیر است و با بازشدن این محور، عشایر كوچرو منطقه نیز می توانند به ییلاق محل زادگاه خود برگردند.
به گزارش ایرنا،' دهستان ' موگویی در شهرستان كوهرنگ از توابع چهارمحال و بختیاری و در 190 كیلومتری مركز استان و در سرشاخه های زاینده رود قرار دارد. گزارش از محمود رییسی
7359
شهركرد-بهار آرام آرام كوله بار پر از ارغوان و اقاقياهايش را در دل كوهساران مي گستراند و دست نوازش خويش را بر سر گياه مي كشد و درخت را براي بيدار شدن از خواب زمستاني تكان مي دهد.
