حشمت سنجری یكم فروردین سال 1296 در تهران و در خانواده ای موسیقیدان متولد شد. حسین سنجری پدر 'حشمت' نوازنده چیره دست تار بود و مادر او نیز به موسیقی سنتی ایران آشنایی داشت كه همین امر فراگیری موسیقی در سنین خردسالی را برای حشمت به همراه آورد.
در نهایت این هنرمند نامی با راهنمایی پدر خود پس از گذراندن دوره ابتدایی، وارد هنرستان موسیقی شد و تحصیلات در این رشته را به صورت آكادمیك پیگیری كرد. وی در ابتدا به نواختن ویلن ایرانی روی آورد و از محضر اساتیدی همچون 'روح الله خالقی' و 'ابوالحسن صبا' بهره جست.
پس از مدتی به نواختن ویلن به سبك كلاسیك جهانی روی آورد و نزد 'سرژ خوتسیف' نوازنده و استاد ویلن برجسته آن زمان رفت و طرز نواختن ویلن به شیوه غربی را از وی آموخت.
سنجری با اجرای پایان نامه موفق خود با اركستر سمفونیك تهران، به عنوان نوازنده ویلن از هنرستان عالی موسیقی فارق التحصیل شد.
همین اجرای سطح بالا دلیلی شد تا 'پرویز محمود' رهبر وقت اركستر سمفونیك تهران برای نوازندگی ویلن وی را بپذیرد.
ممارست و تلاش، موجب پیشرفت حشمت سنجری در زمینه موسیقی و در نهایت یادگیری رهبری اركستر شد؛ در این زمان سفرهای تحقیقاتی را به كشور آمریكا برای یادگیری علوم رهبری اركستر آغاز كرد؛ رهبری اركسترهای بوستون و شیكاگو، تجربیات گرانبهایی را در زمنیه رهبری برای او به ارمغان آورد.
وی برای تكمیل داشته های موسیقی خود به اروپا سفر كرد و در چند مركز آكادمیك، رهبری اركستر را بگونه عملی فرا گرفت كه از مهمترین آنها می توان به دیپلم رهبری اركستر سمفونیك و اپرا و دیپلم آهنگسازی از آكادمی موسیقی وین اشاره كرد.
پس از گذراندن این دوره های آموزشی و كسب تجربه های ارزشمند، حشمت سنجری به تهران آمد و به عنوان رهبر دائم اركستر سمفونیك تهران مشغول به كار شد كه تا اوایل دهه 50 به طول انجامید.
در این زمان وی در بالا بردن سطح اجرایی این اركستر تلاش بسیاری كرد، بطوریكه اركستر سمفونیك تهران به عنوان یكی از اركسترهای سطح بالای منطقه آسیا در جهان شناخته شد.
یكی دیگر از شاخصه های حشمت سنجری، در آهنگسازی نمایان شد. وی با استفاده از دستمایه های موسیقی ملی ایران، آثاری قدرتمندی را برای اركستر سمفونیك تدوین كرد كه از این میان می توان به سوئیت ایرانی اشاره كرد.
این سوئیت پنج قسمتی در عین حال كه پایبند فرم های موسیقی كلاسیك بود، از ملودی ها و ریتم های موسیقی ایرانی بهره می برد كه نهایت این اثر را به یك قطعه پر مخاطب تبدیل كرد و نظر مثبت بیشتر كارشناسان وقت موسیقی كلاسیك را به همراه داشت.
'نیایش یزدان'، 'سرود دانشگاه'، 'سرود قهرمانان آسیا'، 'رنگارنگ' و یك پوئم سمفونی از دیگر آثار ارزشمند این فعال موسیقی كلاسیك به شمار می رود كه در تمامی این قطعات، تمبر صوتی مخصوص به خود این آهنگساز به گوش می رسد.
وی در سال 1352 از سمت رهبری اركستر سمفونیك تهران كناره گیری، و به عنوان مشاور وزیر فرهنگ آن زمان در امور موسیقی فعالیت خود را آغاز كرد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی بار دیگر به مدت 10 سال در این سمت فعالیت كرد و تلاش داشت كه با امكانات موجود، هویت اركستر سمفونیك تهران را همچنان حفظ كند.
وی در این یك دهه نیز در اركستر سمفونیك شاگردان موفقی را تربیت كرد و در نهایت در 14 دی سال 1373 در سن 77 سالگی درگذشت.
حشمت سنجری طی فعالیت خود نقش بسزایی در شكوفایی هنر علمی موسیقی در ایران ایفا كرد كه شاید اگر تلاش بی دریغ وی نبود، اركستر سمفونیك تهران حیاتی كوتاه داشت و اكنون فضای موسیقی ایران از داشته غربی این هنر كه قدمتی به اندازه چند قرن دارد، محروم می ماند.
فراهنگ (5) ** 9252 ** 1071
تهران - نام 'حشمت سنجري' با رهبري اركستر سمفونيك تهران در دهه هاي اخير گره خورده است؛ هنرمندي كه با استفاده از علوم آكادميك جهان، در راه شكوفايي موسيقي كلاسيك در ايران قدم برداشت.
