'پرویز منصوری' 22 اسفند ماه سال 1303 هجری شمسی در تهران متولد شد، به دلیل علاقه خانواده وی به هنر، از همان دوران كودكی با داشته های موسیقی آشنا و در ادامه به موجب علاقه ای كه به این هنر نشان داد به گونه حرفه ای و جدی موسیقی را دنبال كرد.
استاد 'موسی نی داوود' به عنوان نخستین معلم پرویز وی را با نواختن ویلن به مكتب ایرانی آشنا ساخت، بعدها در سن جوانی با پیگیری 'روبیك گریگوریان' به هنرستان عالی موسیقی وارد شد و در آنجا مكاتب نوازندگی كلاسیك ویلن را از این استاد سرشناس آموخت.
وی با ورود به هنرستان عالی موسیقی و تلاش و ممارست در یادگیری مكاتب موسیقی كلاسیك جهان، نظر اساتید به نام این حوزه همچون 'حسین ناصحی' كه تحصیلات آكادمیك خود را در خارج از ایران به پایان رسانیده بود، جلب كرد.
استاد ناصحی از وی دعوت كرد تا در دپارتمان آهنگسازی هنرستان عالی موسیقی به گونه مستمر فعالیت كند، در واقع بعد از مدتی كوتاه و پیشرفت چشمگیر منصوری در حوزه آهنگسازی و علوم مربوط به آن از وی دعوت شد تا در این بخش هنرستان عالی به عنوان مدرس همكاری كند.
پس از چند سال تدریس در هنرستان عالی موسیقی، وی به منظور یادگیری این هنر در مراكز آكادمیك موسیقی جهان به وین رهسپار شد، منصوری به محض رسیدن مشغول یادگیری داشته های آكادمیك هنر موسیقی در مهد آن یعنی شهر وین شد.
شهر وین قرن هاست كه به عنوان موسیقی كلاسیك در جهان شناخته شده است كه این نام گذاری به دوران زندگی و فعالیت نابغه تاریخ موسیقی جهان ' آمادئوس موتسارت' برمی گردد.
منصوری در دانشگاه رشته نوازندگی سازهای كوبه ای ( تمپانی) را برگزید ، این امر فرصت مطلوبی را برای وی درمورد پژوهش در ریتم و علوم مربوط به آن مهیا ساخت، یادگیری به سرعت زبان آلمانی نیز در روند رو به رشد این هنرمند تاثیر بسزایی گذاشت كه به همین دلیل می توانست كتاب های مرجع كه به زبان آلمانی تالیف شده بودند را مطالعه و بعد از مدتی به زبان فارسی ترجمه كند.
در دوران دانشجویی بخشی از كتاب آهنگسازی 'ریمسكی كورساكف ' موسیقیدان سرشناس دوره رمانتیك را به فارسی ترجمه كرد، این ترجمه با استقبال گسترده ای در میان فعالان موسیقی در ایران مواجه شد و انگیزه بیشتری برای او ایجاد كرد تا در زمنیه پژوهش و ترجمه تمركز كند.
پس از فارغ التحصیلی مقالات متعددی را به زبان های مختلف در باب موسیقی ردیف دستگاهی ایران تدوین كرد كه سبب شد دیگر فعالان موسیقی درجهان با داشته های كهن موسیقی ایرانی آشنا شوند، بخشی از این مقالات در كتاب ' كاوشی در قلمرو موسیقی ایران' منتشر شده است.
پس از اتمام تحصیلات، به ایران بازگشت و به عنوان مدرس دانشگاه های موسیقی مشغول به كار شد ، در این زمان منصوری مقالات ارزشمندی در باب انواع علوم موسیقی تالیف كرد كه به عنوان الگوی درسی در دانشگاه های مورد استفاده قرار گرفت.
وی در مدت اقامت خود در كشور و قبل ازسفر دوباره به وین كتب بی نظیری را تدوین كرد كه از این میان می توان به تئوری بنیادین موسیقی ، هارمونی تحلیلی، اركستراسیون 'ریشارد اشتراوس' ، چگونه خوب بشنویم و چگونه از موسیقی لذت ببریم اشاره كرد .
تسلط وی به ترجمه زبان آلمانی موجب شد كه داشته های موسیقی كه بیشتر آنها به این زبان تالیف شده در كشور نیز در اختیار علاقه مندان و هنرجویان موسیقی قرار بگیرد كه قبل از فعالیت این موسیقیدان بی سابقه بود.
شناخته شده ترین اثر وی ' تئوری بنیادین موسیقی ' است كه در سال 71 به عنوان بهترین كتاب در حوزه ترجمه معرفی شد و تاكنون نیز بیش از 40 بار منتشر شده است.
این موسیقیدان 27 آذر سال 90 در سن 87 سالگی به علت كهولت سن در شهر وین درگذشت و پیكرش پس از انتقال به ایران به خاك سپرده شد.
فراهنگ (5) ** 9252**1588
تهران - نام پرويز منصوري به عنوان استادي بنام و مولف تواناي كتب آكادميك موسيقي هميشه مورد توجه بوده است چرا كه تلاش هاي اين هنرمند بابي جديد براي تحصيل علمي هنرجويان و يادگيري شيوه هاي علمي هنر موسيقي گشود.