به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، بیست و پنجم دیماه مصادف با 13 ربیع الاول سالروز ارتحال مرجع تقلید و استاد اخلاق، آیت الله بهاءالدینی بود؛ عارف وارسته ای كه در چنین روزی با عروج خود سالكان عرفان و معنویت را عزادار كرد.
آیت الله بهاء الدینی به طالبان علم و دانشجویان حقیقت توصیه می كرد: اگر دقت و حوصله در مطالعه باشد، مطالب ارزنده ای نصیب انسان می شود كه با تعجیل و سرعت دادن به مطالعه حاصل نخواهد شد. البته حضور در محضر استاد و نشستن پای درس، خود موضوعیت دارد؛ چرا كه نشستن، صحبت كردن، كیفیت نگاه و وارد و خارج شدن استاد، همه و همه در فهم مطالب درسی و سازندگی روحی و اخلاقی تاثیر بسیاری دارد و همه حركات استاد مهذب در انسان تاثیر می گذارد.
وی با ذكر خاطره ای می گوید: بنده در نوجوانی با نشاط فراوان، حدود 16 ساعت كار علمی و فكری داشتم و مجهولات و نقاط ابهام درس هایم را به این طریق حل می كردم. نشاط درسی برای تحصیل انسان بسیار مفید و ضروری است. انسانی كه با نشاط است، خوابش كم، اتلاف وقتش كم و صحبت های غیر ضروری اش كمتر است و تمام همتش درس است و تحصیل.
این استاد اخلاق درباره تفكر و روشنایی باطنی می گوید: در وجود انسان یك منبع سرشار از نور و علم و معرفت است كه دسترسی به آن ممكن نیست، مگر با ریاضت هایی مشروع كه مهمترین آنها پرهیز از گناه و لقمه حرام است. این صفت نیكو در صورتی برای انسان پدید می آید كه دوره ای پی در پی و متوالی از تفكر در زمینه های گوناگون را بگذراند؛ آن گاه است كه چشم انسان به آن سرچشمه باز می شود و قلب آدمی نورانی می گردد.
بهاءالدینی كه معتقد است «پس از رسیدن به مرتبه تفكر، عالم هستی، كتاب درسی انسان می شود»؛ به طلاب سفارش می كند: با مطالعه بیشتر و دقت فراوانتر، نورافشانی زیادتر می شود؛ تا این كه پس از چندین سال، بینایی چشم، روشنایی دل و نورانیت درونی نصیب آدمی می شود و در پی آن است كه همه معارف اسلام را آن طور كه هست، درمی یابد؛ آنچه حق است می یابد و طهارت درون و باطن همراه او می شود.
به نظر این عارف الی الله، فكر جریان یافته، محصولات ارزنده ای به عالم وجود تقدیم می كند و بسیاری از ابتكارات، خلاقیت ها و نوآوری ها در پی این حالت نصیب انسان می شود.
وی می گوید: بنده چهار سال مدام مشغول تفكر بودم تا این كه دریچه ای به رویم باز شد و در موضوعی 10سال به فكر و تعمق اشتغال داشتم و سرانجام به نتیجه رسیدم. اگر تفكر در زندگی انسان باشد، عبادات انسان عمق بیشتری می یابد و حال معنوی بهتری خواهد داشت.
این مرجع تقلید همچنین می گوید: فكر است كه بیداری صبحگاهی آدمی را عظمت می بخشد و به تهجد و عبادات او بها می دهد. باید قبل از اذان صبح بیدار شویم و مدتی فكر كنیم، تا آثار معجزه آسای تفكر را دریابیم. اگر جای خلوت و مكانی مقدس را انتخاب كنیم، بركات بیشتری خواهد داشت.
وی در ادامه می گوید: بنده اغلب جاهایی كه می خواستم بروم پیاده می رفتم و راه های خلوت را انتخاب می كردم تا بتوانم بهتر و بیشتر به فكر خود ادامه دهم. گاهی مسیری 30 كیلومتر بود اما خسته نمی شدم. زیرا همیشه مشغول به تفكر و تعمق بودم. بارها پیاده به مسجد جمكران می رفتم تا بهتر بتوانم چیزهایی را به دست آورم و فكر كنم. باید بدانیم كه فكور بودن، نقش ارزشمندی در رسیدن به مقامات معنوی دارد.
بهاءالدینی می افزاید: بسیاری از معضلات فكری و مشكلات علمی انسان حل می شود، مسایلی همچون حاكمیت خدای متعال بر هستی، مقام و ارزش معصومین علیهم السلام و نقش آنان در جهان و عالم تكوین، عظمت قدرت الهی و ضعف خرد بشری و قدرت های ظاهری در مقابل پرودگار متعال و مانند آن.
آیت الله بهاءالدینی در سال 1267 در شهر قم دیده به جهان گشود. وی در كنار تحصیل به تدریس مقدمات و سطوح روی آورد و شاگردان فراوانی را تربیت كرد. سپس خارج فقه و اصول را آغاز كرد و در مدت بیست سال، چند كتاب فقهی و چند دوره اصول را تدریس نمود و مجموع سال های تدریس وی، شصت سال به طول انجامید.
این عارف وارسته در كنار تحصیل و تدریس به اقامه جماعت و تالیف نیز پرداخت و نوشتارهایی پیرامون قرآن مجید، نهجالبلاغه و صحیفه سجادیه از او به یادگار ماند و این همه خمیرمایه درس های اخلاقی وی در حوزه علمیه قم را تشكیل داد.
آیتالله بهاءالدینی پس از فراگیری علوم دینی در محضر بزرگان، فقط 19 سال داشت كه در درس خارج فقه و اصول آیتالله العظمی حاج شیخ عبدالكریم حائری یزدی حاضر می شد و در 25 سالگی از آیتالله خوانساری اجازه اجتهاد دریافت نمود.
كتاب آیت بصیرت شرح حال زندگی این عالم فرزانه است كه نتیجه سمیناری بود كه در اسفند 1375 در حوزه علمیه قم به پاس تجلیل از وی برگزار شد.
این مرجع تقلید در 13 ربیع الاول سال 1418 هجری قمری مصادف با 28 تیر سال 1376 در سن 90 سالگی به دیدار حق شتافت و پیكرش در مسجد بالا سر حضرت فاطمه معصومه (س) به خاك سپرده شد.
فراهنگ(2) **1003**1588
تهران - مرحوم آیت الله العظمی سید رضا بهاءالدینی تفكر در سحر را موجب عظمت انسان دانسته و می افزاید: باید قبل از اذان صبح بیدار شویم و مدتی فكر كنیم تا آثار معجزه آسای تفكر را دریابیم.
