نماد روز قلم براي تجليل و پيشرفت نويسندگان و نوشته ها، فقط يك تلنگر است. در اين روز با گرامي داشت ياد و خاطره اهالي قلم و تجليل از آثار ايشان، شايد بتوانيم گوشه اي از زحمات طاقت فرساي آنان را قدردان باشيم.
براساس يك برداشت فراگير و جهاني، قلم، زبان عقل و معرفت، احساس انسان ها و بيان كننده انديشه و شخصيت صاحب آن و به تعبيري زبان دوم انسان است.
هويت، چيستي و قلمرو قلم بسيار گسترده تر از آن است كه در بيان بگنجد. هرگونه رشد و پيشرفت، پيروزي و آرامش و معرفت و شناخت، ريشه در قلم دارد.
تمدن ها، تجربه هاي تلخ و شيرين و علوم با نوشتن ماندگار مي شوند و آيندگان مملو از تجربه و پر از راه حل هايند.
هر كس مي تواند قلمي را بين انگشتان بگيرد و فرمانش دهد كه بنگارد و هر آنچه را از مخيله صاحب انگشت تراوش مي كند، بنويسد.
قلم، تخريب مي كند. مي سازد. واقعيت ها را آشكار و آشكارها را نهان مي كند. به واقع قلم، معجزه اي جاودان است.
سوگند خداوند در قرآن به نام قلم، گوياترين شاهد بر شرافت و قداست آن است: ن و الْقلم و ما يسْطرون؛ سوگند به قلم و آنچه نويسند.
با سيري در زندگي پيامبر اسلام (ص) و امامان (ع) مي توان توجه و اهتمام عملي به نوشتن را از متن سيره آنان دريافت.
قدرشناسي آنان به حدي بود كه گاه موجب آزادي اسيران كفار مي گشت.
در صدر اسلام، پس از پايان برخي جنگ ها، پيامبر دستور مي فرمود اسيراني كه به ده نفر از مسلمانان خواندن و نوشتن بياموزند، آزاد شوند.
اين عمل در جامعه محروم از تمدن آن دوره، زيباترين و مؤثرترين پيام براي ارج نهادن به جايگاه قلم و علم بوده و هست.
14تير ماه مي‌تواند روز ملي نويسندگان و اهل قلم باشد اما اين روز نبايد صرفا به عنوان يك مناسبت در تقويم ها بماند.
در چنين روزي مي‌توان دعاوي قانوني و انساني هر نويسنده اي را آشكار كرد و بر روي آن پافشاري كرد.
روز قلم بهانه كوچكي براي بازگويي ارزش قلم و تبريك گويي به همه نويسندگان و اربابان قلم است...
7489 /664
ارزش و كرامت قلم بسيار بالاتر از آن است كه براي بزرگداشت آن و اربابان قلم به اختصاص روزي در تقويم (14 تيرماه) بسنده شود.
