به گزارش روز شنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا ،سنجری یكم فروردین سال 1296 در تهران و در خانواده ای موسیقیدان متولد شد. حسین پدر حشمت نوازنده چیره دست تار بود و مادر او نیز به موسیقی سنتی ایران آشنایی داشت كه همین امر فراگیری موسیقی در سنین خردسالی را برای حشمت به همراه آورد.
در نهایت این هنرمند نامی با راهنمایی پدر خود پس از گذراندن دوره ابتدایی، وارد هنرستان موسیقی شد و تحصیلات در این رشته را به صورت آكادمیك پیگیری كرد. وی در ابتدا به نواختن ویلن ایرانی روی آورد و از محضر اساتیدی همچون روح الله خالقی و ابوالحسن صبا بهره جست.
پس از مدتی به نواختن ویلن به سبك كلاسیك جهانی روی آورد و نزد سرژ خوتسیف نوازنده و استاد ویلن برجسته آن زمان رفت و طرز نواختن ویلن به شیوه غربی را از وی آموخت.
سنجری با اجرای پایان نامه موفق خود با اركستر سمفونیك تهران، به عنوان نوازنده ویلن از هنرستان عالی موسیقی فارق التحصیل شد.همین اجرای سطح بالا دلیلی شد تا پرویز محمود رهبر وقت اركستر سمفونیك تهران برای نوازندگی ویلن وی را بپذیرد.
ممارست و تلاش، موجب پیشرفت حشمت در زمینه موسیقی و در نهایت یادگیری رهبری اركستر شد؛ در این زمان سفرهای تحقیقاتی را به كشور آمریكا برای یادگیری علوم رهبری اركستر آغاز كرد؛ رهبری اركسترهای بوستون و شیكاگو، تجربیات گران بهایی را در زمنیه رهبری برای او به ارمغان آورد.
وی برای تكمیل داشته های موسیقی خود به اروپا سفر كرد و در چند مركز آكادمیك، رهبری اركستر را به گونه عملی فرا گرفت كه از مهمترین آنها می توان به دیپلم رهبری اركستر سمفونیك و اپرا و دیپلم آهنگسازی از آكادمی موسیقی وین اشاره كرد.
پس از گذراندن این دوره های آموزشی و كسب تجربه های ارزشمند، حشمت به تهران آمد و به عنوان رهبر دائم اركستر سمفونیك تهران مشغول به كار شد كه تا اوایل دهه 50 به طول انجامید.
در این زمان وی در بالا بردن سطح اجرایی این اركستر تلاش بسیاری كرد، به طوریكه اركستر سمفونیك تهران به عنوان یكی از اركسترهای سطح بالای منطقه آسیا در جهان شناخته شد.
یكی دیگر از شاخصه های حشمت سنجری، در آهنگسازی نمایان شد. وی با استفاده از دستمایه های موسیقی ملی ایران، آثار قدرتمندی را برای اركستر سمفونیك تدوین كرد كه از این میان می توان به سوئیت ایرانی اشاره كرد.
این سوئیت پنج قسمتی در عین حال كه پایبند فرم های موسیقی كلاسیك بود، از ملودی ها و ریتم های موسیقی ایرانی بهره می برد كه نهایت این اثر را به یك قطعه پر مخاطب تبدیل كرد و نظر مثبت بیشتر كارشناسان وقت موسیقی كلاسیك را به همراه داشت.
نیایش یزدان، سرود دانشگاه، سرود قهرمانان آسیا، رنگارنگ و یك پوئم سمفونی از دیگر آثار ارزشمند این فعال موسیقی كلاسیك به شمار می رود كه در تمامی این قطعات، تمبر صوتی مخصوص به خود این آهنگساز به گوش می رسد.
وی در سال 1352 از سمت رهبری اركستر سمفونیك تهران كناره گیری، و به عنوان مشاور وزیر فرهنگ آن زمان در امور موسیقی فعالیت خود را آغاز كرد.
پس از پیروزی انقلاب سنجری دوباره رهبری اركستر را به عهده گرفت و 10 سال در این سمت به كارش ادامه داد. گرچه اركستر در طول این سال ها فعالیت و برنامه های چندانی را به اجرا در نیاورد اما سنجری در حفظ و تداوم كار آن كوشید با وجودی كه بسیاری از نوازندگان اركستر پش ار انقلاب مهاجرت كرده بودند اركستر را حفظ كرد و برنامه هایی با نوازندگان باقیمانده و چند نوازنده جایگزین ادامه داد.
او تقریبا حدود 12 سال رهبری اركستر را در دست داشت و سرانجام در پاییز 1368 پس از اجرای كنسرتی به مناسبت چهلمین روز درگذشت مرتضی حنانه با اركستر سمفونیك تهران برای همیشه خداحافظی كرد.
یكی از آشناترین و معروف ترین آثار سنجری تابلوی ایرانی یا سوئیت ایرانی است كه بارها توسط خود او و رهبران دیگر اركستر اجرا شده است.
وی در این یك دهه نیز در اركستر سمفونیك شاگردان موفقی را تربیت كرد و در نهایت در 14 دی سال 1373 در سن 77 سالگی درگذشت.
زنده یاد سنجری طی فعالیت خود نقش به سزایی در شكوفایی هنر علمی موسیقی در ایران ایفا كرد كه شاید اگر تلاش بی دریغ وی نبود، اركستر سمفونیك تهران حیاتی كوتاه داشت و اكنون فضای موسیقی ایران از داشته غربی این هنر كه قدمتی به اندازه چند قرن دارد، محروم می ماند.
فراهنگ**9252**1601**
تهران - ایرنا - حشمت سنجری یكی از تاثیرگدارترین هنرمندان عرصه موسیقی كلاسیك كشور بود كه در طول فعالیت هنری خود اركستر سمفونیك تهران را به بالاترین سطح اجرایی خود رساند .
