انگار همین دیروز بود كه سال 93 از راه رسید. اما امروز همه آن تمام شد. چه زود گذشت. فرصتی بسیار اندك در اختیار داشتیم و شاید آنگونه كه لازم بود گذر لحظه ها را حس نكردیم. برخی از ما قدر لحظه لحظه هایمان را دانستیم و برخی اما غرق زندگی روزمره شدیم و خود را در لابه لای دل مشغول هایی زندگی گم كردیم.
تاریخ ورقی دیگر خورد و سالی تازه از راه رسید و ما نیز باید در این میان سعی كنیم تا این تحول تنها در تقویم نباشد بلكه از این گذر آموزه هایی را كسب كنیم. اما آیا امسال فرصتی برای اندیشیدن به كردار خود داشتیم یا لََختی به خود اندیشیدیم؟ نسبت به همنوعان و جامعه ی خود چه رفتاری داشتیم؟ آیا حس مسوولیت نسبت به محیط زیست مان داشتیم یا سعی مان چیز دیگری بود و بی توجه به خود، جامعه و محیط مان بودیم؟
در این ارتباط بیان چند نكته شاید مفید باشد:
1- دعای آغازین روز سال فلسفه یی عمیق و جالب دارد؛ این امر كه از خدا بخواهیم تا در ما تحولی ایجاد كند خود نشانگر تغییر و نو به نو شدن در راستای رسیدن به كمال در انسان است. از سوی دیگر، تحول، معنایی شگرف و جاودانه دارد چرا كه بدون متحول شدن، انسان دچار ركود و رخوت می شود و نمی تواند رو به سوی كمال برد. همچنین باید گفت تحول این دقت و توجه را به همراه می آورد كه آدمی با خود به خلوت بنشیند و سعی كند با تحویل سال خود را متحول كند. تحول، نو شدن و تازگی را با خود به همراه می آورد. مولانا شاعر پرآوازه ی ایرانی در توصیف این تازگی می گوید:
«گفت پیغمبر به اصحاب كبار/ سرمپوشانید از باد بهار
آنچه با برگ درختان می كند/ با تن و جان شما آن می كند»
بهار خرمی و سرسبزی، تازگی و طراوت را در طبیعت به همراه می آورد و ای كاش كه ما نیز پا به پای این تحول، متحول شویم و روح و جان خود را از آلودگی ها بپالاییم تا با پاك كردن زنگارها آینه ی جانمان را جلا دهیم.
2- پندآموزی از گذشته یكی از درس های آمدن سالی تازه است؛ این كه زندگی در حركت است و گذر ایام آدمی را با خود می كشاند و در این رهگذر هر كس به طریقی به مثابه ی مسافری از كاروان دنیا در حركت است. بی شك در مسیر درست قرار گرفتن نیاز به كند و كاو در خود دارد؛ این كه چه كرده ایم و چه می باید انجام می دادیم. كردار خود را به سان آینه یی در مقابل خود قرار دهیم و با سنجش كردار خود سعی در عبرت آموزی از گذشته داشته باشیم و بر نقاط مثبت بیافزاییم و بار منفی را از بین ببریم. البته باید این نكته را مدنظر قرار دهیم كه مروری بر گذشته و عبرت آموزی از آن به معنای متوقف شدن در گذشته نیست بلكه پند گرفتن برای ساختن آینده است. چرا كه همه ی ما در زندگی به نوعی خوشی ها و غم هایی را تجربه كرده ایم كه هریك از آن ها اندرزهایی به ما داده اند و هر كدام در ساحت زیست مان بخشی را به خود اختصاص داده اند. پس بدین سان بهره مندی و به كاربستن آموزه هایی كه از تجربه ی زندگی گرفته ایم می توانند مفید به فایده باشند.
3- یكی دیگر از مهمترین درس های زندگی زمان شناسی یا ارزشمندی زمان است كه به مثابه ی طلا كمیاب و قیمتی است. كمیابی زمان چنان ارزشی به آن داده كه بی توجهی به گذر آن جبران ناپذیر می نماید. از این رو باید زمان را قدر بدانیم و آن را به بطالت نگذرانیم؛ چرا كه زمان برگشت ناپذیر است و گذشته دیگر بر نمی گردد. زمان شناسی از سوی دیگر نیز انسان را متوجه مقتضیات و تصمیم هایی كه در این میان گرفته می شود، می كند. گاهی با یك تصمیم نا به جا دچار آسیب های فراوان می شویم. پس توجه به ارزشمندی زمان و گذر آن آدمی را به فكر تعمق و تدبر بیشتر در امور می كشاند و این كه آینده از گذر حال به دست می آید و بی توجهی به اكنونی كه در آنیم بزرگترین سختی ها را برای انسان به بار می آورد؛ پس یادمان باشد كه «خیلی زود دیر می شود.»
4- در تحول و پویایی است كه امید شكل می گیرد؛ چرا كه حركت و پویایی ما را به سمت پیشرفت هدایت می كند و پیشرفت به افزایش امید می انجامد؛ پس در این میان نگرش ایستا و غیرفعال جایی برای پیشرفت و امید به جا نمی گذارد. پویایی نشان دهنده ی شور و شوق برای رسیدن است. همچنین برای رسیدن توجه به مسیر بسیار مهم است و آن نیز جز با برنامه ریزی و هدفمندی در زندگی میسر نمی شود. گذر ایام با خود نكاتی را برجای می گذارد تا بتوانیم با بهره مندی از آن ها راه به سلامت و سعادت بریم. در این میان «پند از گذشته»، «متوقف نشدن در گذشته»، «زمان شناسی» و «متحول شدن» بخشی از آموزه های گذر ایام هستند.
كلام آخر اینكه نوروز در راه است و تا نوروزی دیگر راهی نمانده است. سعی كنیم از هم اكنون طوری زندگی كنیم كه در نوروز دیگر شاهد بهتر شدن خود باشیم؛ چرا كه چرخ گردون در حركت است و زندگی با همه ی سخت و آسان های خود می گذرد. یاد بگیریم كه تنها با سرزنش كردن گذشته ی خود به نتیجه نمی رسیم بلكه این حركت به سمت اصلاح گذشته است كه می تواند مسیر تعالی را برایمان بگشاید.
*گروه پژوهش و تحلیل خبری
پژوهشم**458**2054
تهران-ایرنا-سال كهنه به پایان رسید و سال نو از راه رسید. گذر ایام بیش از هر چیز این واقعیت را عیان می كند كه «زندگی جاریست»؛ پس نباید در گذشته بمانیم و تنها باید ارزش عمر و زمان را بدانیم و به فردایی بهتر فكر كنیم؛ فردایی كه بهتر بودن آن در گرو غنیمت دانستن امروزمان است.
