به گزارش روز دوشنبه خبرنگار فرهنگی ایرنا ، سهراب سپهری با زبانی نرم طبیعت زیبا و خیال انگیز را در شعرهایش به تصویر كشید كه مخاطب با خواندن شعرهای او به آرامش می رسد.
سهراب دنیایی زیبا از طبیعت داشت و از كودكی نقاشی را آغاز كرد. او در یادداشتی با عنوان هنوز در سفرم در این زمینه می نویسد: پدرم... در طراحی دستی داشت خوش خط بود تار می نواخت. او مرا به نقاشی عادت داد... در دبیرستان نقاشی كار جدی تری شد. زنگ نقاشی نقطه روشنی در تاریكی هفته بود.
سپهری اهل كاشان در حالی كه در تپه های اطراف قمصر نقاشی می كند، با منصور شیبانی، از نقاشان و هنردوستان آن روزگار، آشنا می شود
او از سال 1337 سپهری نقاشی را جدی تر می گیرد و شماری از تابلوهایش را در دو سالانه تهران به نمایش می گذارد، كه ارزش های زیبایی شناسانه كارش را بر هنرشناسان آن روزگار آشكار می كند.
در روند چنین نمایشگاه هایی شهرت سهراب از مرزها فرا می رود و برای نمایش كارهایش به برخی گالری های معتبر اروپایی و آمریكایی دعوت می شود.
سپهری در نقاشی تماشا و جستجو داشت وبا نگاه ایده آلیستی نقاشی می كرد. در روند تماشا و جستجو و تلاش پی گیر، تجربه های سپهری در مجموعه درخت ها به اوج می رسد. به طوری كه بیشتر دوستدارانش ارزش كارهایش را با این نمونه ها می سنجند.
او با نوآوری در نقاشی، به دنبال احیای نقاشی ایرانی با تركیبی از هنر مدرن بود. سهراب سنت های ایرانی و شرقی را با یكدیگر تلفیق كرد و توانست فضا سازی خوبی در آثارش پدید آورد.
سهراب در هنگام تركیب بندی نقاشی هایش با شهامت دست به ریسك می زد و فضاهای خالی را به گونه ای به وجود می آورد كه هیچ گاه چشم بیننده را اذیت نكند.
در نقاشی های درخت سپهری شاخ و برگ جای چندانی ندارند، بلكه بیشتر تنه های بلند، كلفت و به هم چسبیده درخت ها با رنگ های یكدست، و متجانس جلوه گر می شوند، كه تكنیك قدرتمند، و دید مدرن سپهری را، در انتخاب موضوع، ریتم، بُرش فضاها و گزینش اشیا ، و در دستیابی به ذهنیتی انتزاعی بیان می كنند.
او در نامه ای با نقاشی های آبستره مخالفت می كند، اما در عمل گاهی گرفتار آن می شود. كوبیسم و سوررالیسم را تجربه می كند، اسیر جذبه های نقاشی ژاپنی و كنده كاری روی چوب می شود، به هر تجربه تازه ای میدان می دهد، اما بر هر اثری نقش خود را می زند، و همواره سهراب سپهری باقی می ماند.
سهراب نقاش صاحب نامی می شود تابلوهای او هواخواهان بسیاری دارد. چندی پیش یكی از تابلوهای او در دوبی 140 میلیون تومان قیمت گذاری شد. در حالی كه بسیاری از نقاشان نام آورِ ایرانی در بهترین حالت به چنین بازاری دست نیافته اند.
سپهری در نامه ای می نویسد: همه نقاشی های دنیا را كه روی هم بگذاریم، به اندازه سنگ كنار جاده حقیقت ندارند. هرگز زیبایی آنها به زیبایی لرزش یك دست نمی رسد. در ساخته های هنری حقیقت و زیبایی از جوشش افتاده اند. سنگ شده اند
رنگ و فرم، حتی میزان تاثیر پذیری سپهری از نقاشان اروپایی، از دید كارشناسان، متفاوت است، برخی از دید ادبیات در كار او می نگرند، و با هزار وصله و سریشم نقاشی هایش را به عرفان و ماوراء الطبیعه پیوند می زنند، برخی استادانه در كار او دقت می كنند و به درستی ضعف و قوتهایش را برمی شمارند.
نقاشی های سپهری نقاشی هایی است خالص ایرانی. تركیب های او چهره نجیب و ساده طبیعت ایران را نشان می دهد. كارهای او مثل تمام آثار ایرانی فروتنانه ابعاد جواهر گونه وعمیق فكر و زندگی ایرانی را مجسم می كند.در نقاشی های سپهری رنگ آشنا از طبیعتی كویری مایه می گیرد، كه همه كودكی، همه جوانی، و همه زندگی وی در آن سپری شده است.
وی در بیش از سی نمایشگاه فردی و گروهی در داخل و خارج از كشور شركت می كند: تهران، ونیز، موزه بندر لوهاور و جشنواره روایان فرانسه، بریج همپتن آمریكا، نگارخانه بنسون نیویورك، بازار هنر بال سوییس...آخرین نمایشگاه كارهای سپهری مدت كوتاهی پیش از مرگش در گالری سیحون تهران برگزار می شود.
در حال حاضر بیشتر تابلوهای وی در موزه علی اكبر صنعتی كرمان، موزه معاصر ایران و در تصاحب مجموعه داران تهران است.
**زندگی نامه سپهری
سهراب سپهری دوره ابتدایی را در دبستان خیام كاشان و متوسطه را در دبیرستان پهلوی كاشان گذراند در شهریور 1327 در امتحانات ششم ادبی شركت نمود و دیپلم دوره دبیرستان خود را دریافت ، سپس به تهران آمد و در دانشكده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت .
سپهری در سال 1330 نخستین مجموعه شعر نیمایی خود را به نام مرگ رنگ منتشر كرد.
وی در سال 1332 از دانشكده هنرهای زیبا فارغ التحصیل شد و نشان درجه اول علمی را دریافت كرد، در همین سال در چند نمایشگاه نقاشی در تهران شركت نمود و نیز دومین مجموعه شعر خود را با عنوان زندگی خواب ها منتشر كرد.
این شاعر بزرگ به فرهنگ مشرق زمین علاقه خاصی داشت ، سفرهایی به هندوستان، پاكستان، افغانستان، ژاپن و چین داشت. مدتی در ژاپن زندگی كرد و هنر حكاكی روی چوب را در آنجا فرا گرفت، همچنین به شعر كهن سایر زبان ها نیز علاقه داشت، از این رو ترجمه هایی از شعرهای كهن چینی و ژاپنی را انجام داده است.
سال 1337 دو كتاب آوار آفتاب و شرق اندوه را آماده چاپ كرد اما موفق به چاپ این آثار نشد و سرانجام در سال 1340 این آثار به همراه كتاب زندگی خواب ها منتشر شد.
دو شعر بلند صدای پای آب و مسافر از دیگر سروده های سپهری به شمار می روند.
مشهورترین اثر وی همان صدای پای آب است و كنایه از صدای پای مسافری در سفر زندگی دارد ،این شعر روز به روز بر محبوبیت وی افزود.این شعر برای نخستین بار در سال 1344 در مجله آرش به چاپ رسید ، او این شعر را نثار شب های خاموش مادرش كرده بود.
سپهری در سال 1358 به بیماری سرطان خون مبتلا شد و به همین سبب در همان سال برای درمان به انگلستان رفت، اما بیماری بسیار پیشرفت كرده بود و وی ناكام از درمان به تهران بازگشت.
او سرانجام در غروب اول اردیبهشت سال 1359 درحالی كه 52 بهار از زندگی او گذشته بود در بیمارستان پارس تهران به علت ابتلا به بیماری سرطان خون درگذشت و صحن امامزاده سلطان علی بن محمد باقر روستای مشهد اردهال واقع در اطراف كاشان میزبان ابدی سهراب شد.
**ویژگی سهراب سپهری
سهراب هنرمندی جستجوگر، تنها، كمال طلب، فروتن و خجول بود كه دیدگاه انسان مدارانه اش بسیار گسترده و فراگیر بود، از این رو آثار وی همیشه با نقد و بررسی همراه بوده كه برخی از این كتاب ها چنین می باشند: تا انتها حضورسهراب مرغ مهاجرو هنوز در سفرم، بیدل، سپهری و سبك هندی، تفسیر حجم سبز، حافظ پدر، سهراب سپهری پسر، حافظان كنگره، نیلوفر خاموش: نظری به شعر سهراب سپهری و نگاهی به سهراب سپهری.و در نقاشی به شیوه ای موجز، نیمه انتزاعی دست یافت كه برای بیان مكاشفه های شاعرانه اش در طبیعت كویری كارگشا بود.
سپهری جهان را با تمام حواس خود می خواند. رنگ، چشم انداز، عطر و هر چیز لمس شدنی را با چشم و گوش و بینی و حس بساوایی فرامی خواند. او در این خوانش از همه حواس خود بهره می برد و فضای شعر و جهان خود را بازسازی می كند.
سپهری علاوه بر دقت حواس خود از ابعاد ذهنی و فكری برای ساختن تصویری تازه و خلاقانه استفاده می كند.
**تاثیر سهراب سپهری در شعر
سپهری از شاعرانی است كه در جریان های شعر معاصر تاثیر بسزایی گذاشته و از بارزترین ویژگی های شعر او تفكر همراه با احساس و عاطفه است كه در جای جای شعر او موج می زند.
از آنجایی كه او با آثار بیدل دهلوی آشنایی نزدیك داشت توانست به لایه های زیرین شعر نفوذ كرده و به جوهره شعر نزدیك شود و رابطه خود با انسان، جهان ، زندگی و مرگ را روشن سازد.
این روشنی به حدی بود كه وقتی به بیماری سرطان مبتلا شد این گونه سرود :
بد نگوییم به مهتاب اگر تب داریم
دیده ام گاهی در شب ماه می آید پایین
می رسد دست به سقف ملكوت
گاه در بستر بیماری من حجم گل چند برابر شده است
سهراب در رهگذر آشنایی با ادیان و فلسفه های مطرح جهان به خود آگاهی دینی رسید و آثاری مانا و جاودان از خود برجای گذارد.
**مجموعه آثار سهراب سپهری
وی دارای آثاری چون اشعار مرگ رنگ،زندگی خواب ها ،آوار آفتاب ،شرق اندوه،صدای پای اب ،مسافر،حجم سبزو ما هیچ ما نگاه است.
فراموش نكنیم شاعر بودن یعنی انسان بودن و سهراب سپهری انسانی شایسته است كه نام او تا هنگامی كه انسان بر روی كره خاكی است مانا خواهد بود.
فراهنگ**9338**1601**
تهران-ایرنا-اول اردیبهشت امسال سی و پنج سال از مرگ نابهنگام شاعر طبیعت ،آب و آیینه و نقاش معاصر سهراب سپهری می گذرد ولی هنوز تاثیر گذار بوده و مردم با خواندن شعرهای اوبه آرامش می رسند.
