بازي برد-برد را فقط ديپلمات ها تعريف نمي كنند

در اين يادداشت به قلم حسن محمدي آمده است: نقش رسانه ها در مذاكرات مهم بين المللي صرفا انتقال پيام نيست و اين مهم در طول دوسال اخير در مذاكرات هسته اي ايران با شش قدرت جهاني مشخصا و به عينه اثبات شده است.

علاوه بر نقش فعالانه خبرنگاران، تصويربردارن و عكاسان خبري،حضور موثر تحليلگران و مفسران رسانه ها هم بر فضاي رقابتي ميان رسانه ها اثرگذار بود هم اينكه براي ديپلمات هاي مذاكره كننده كار را سخت تر كرد.

تحليلگران و مفسران از مقابل هتل كوبورگ به صورت عيني شاهد رفت و آمدهاي ديپلمات ها هستند، تحليلِ گفتار، نحوه گفتار،زبان بدن و ... از مهمترين ويژگي هايي است كه تحليلگران با نگاه به آن و قرار دادن آن در كنار همديگر تحليل هاي خود را با اخباري كه از منابع مطلع خود به دست مي آورند همراه مي كنند.

در اين فضاي رقابتي تيم رسانه اي ايران و ايالات متحده آمريكا بيش از پيش در مسير رقابت با يكديگر قرار داشتند و ديپلمات هاي ايران و آمريكا با نشست هايي تحت عنوان Briefing كه در راستاي آگاه سازي خبرنگاران و تحليلگران حرفه اي شان صورت مي دهند تا با ابزار رسانه طرف مقابل را تحت فشار بگذارند و در اين مسير سعي در بازي در زمين رقابت رسانه اي يكديگر داشته و دارند.

درحالي كه رسانه هاي طرف مقابل موثرتر، بين المللي تر و از گستردگي بيشتر برخوردار اند اما بازي خواني و بازي سازي ديپلمات هاي ايران به ويژه ديپلمات هاي ارشد، توانست در برخي مواقع بر تحليل هاي تحليلگران طرف مقابل و جهت دهي به آنها تاثير بگذارد، گاهي اوقات با بهره گيري از زبان بدن Body Language نقش موثر رسانه اي نيز ايفا مي كردند.

با بررسي رسانه هاي غربي مشخص مي شود بيشترين اخبار مذاكرات هسته اي ايران و گروه 1+5 مربوط به رسانه هاي آمريكايي است ، پس از آن در كمال ناباوري رسانه هاي ايتاليايي تمركز بيشتري بر اخبار و رويدادهاي وين داشتند با اينكه ايتاليا نقشي در مذاكرات به طور مستقيم ندارد اما به نظر مي رسد به دليل اينكه هم روابط تجاري ديرينه با جمهوري اسلامي ايران دارد در انتظار توافق و رفع تحريم ها براي افزايش فعاليت هاي اقتصادي اش است و هم اينكه وزير امور خارجه سابق اين كشور يعني فدريكا موگريني به عنوان رئيس سياست خارجي اتحاديه اروپا نقش مهمي در هماهنگي طرفين مذاكره كننده هسته اي ايفا مي كند.

نكته مهم اين هست كه بي بي سي انگليسي تقريبا مهم ترين رسانه انگليسي است كه مذاكرات را پوشش مي دهد درحالي كه روزنامه هايي مانند گاردين و آبزرور برخوردي معمولي در پوشش و تحليل مذاكرات وين را در دستور كار خود قرار داده اند، گويا كه براي انگليس توافق يا عدم توافق تفاوت چنداني ندارد.

با بررسي هاي انجام شده مشخص مي شود ايالات متحده آمريكا در يك ماه گذشته مثلا با رسانه اي همچون نيويورك تايمز تقريبا هر روز بدون استثنا در مورد مذاكرات هسته اي به تحليل پرداخته است و حتي از هم اكنون براي دوران پس از مذاكرات نيز برنامه ريزي كرده است و اين برنامه ريزي ها در مقالات و تحليل هاي آنها كاملا به چشم مي آيد.

وال استريت ژورنال با نگاه هاي اقتصادي به تحليل آنچه در وين مي گذرد پرداخته است اما در مقابل شبكه تلويزيوني سي ان ان وابسته به دموكرات هاي آمريكا، به غير از خبرهاي فوري و گزارش هاي معمولي روزانه عملكرد خاصي انجام نداده اند اما از سوي ديگر شبكه فاكس نيوز كه سياست هاي جمهوري خواهان آمريكا را پيگيري مي كند علاوه بر اطلاع رساني فعاليت هاي تحليلي بر روي روند مذاكرات وين نيز داشته است.

ناظران رسانه اي در وين معتقدند با توجه به اينكه گستردگي و اثرگذاري رسانه هاي آمريكايي بيشتر است اما رسانه هاي ايراني صرفا نظاره گر نبودند و نقش فعالانه اي در رسانه ها و حتي شبكه هاي اجتماعي همچون توييتر و اينستاگرام ايفا كردند و به نظر مي رسد اين روزها مهمتر از دوران «توافق» دوران «پس از توافق» است كه اهميت آن كم تر از اين دوسال نيست، فلذا بازي برد- برد را فقط ديپلمات ها تعريف نمي كنند.

منبع: پايگاه اينترنتي اميد هسته اي ايرانيان

اول**1577