روزهایی با حال و هوای متفاوت

بیایید برای كسب آمادگی بیشتر برای عزای حسینی به امام رضا (ع) اقتدا كنیم كه تا ماه محرم فرا می‌رسید، لبخند از لبان آن حضرت محو می‌شد و دیگر كسی ایشان را خندان نمی‌دید.
بزرگان دین و اخلاق سفارش هایی برای این روزها دارند و شیعیان با ورود ماه محرم و عمل كردن به این سفارش ها خیمه عزا در دل های خود برپا كرده و با پوشیدن لباس مشكی به استقبال كاروان سیدالشهدا(ع) می روند.
امسال ایران اسلامی در فراق 465 زائر بیت الله الحرام حال و هوایی دیگر دارد و بسیاری از خانواده هایی كه در انتظار كاروان حاجیان بودند، با چشمانی اشكبار به استقبال پیكرهای عزیزان خود رفتند و برخی همچنان چشم به راه هستند تا شاید با رسیدن خبری از زائرانشان، آنان نیز از بلاتكلیفی نجات دهد.
بسیاری از زائرانی كه در فاجعه منا حضور داشتند از آب سخن می گفتند كه اگر جرعه آبی به حاجیان می رسید، از مرگ نجات می یافتند و در این ماه مداحان و ستایشگران اهل بیت(ع) با یادی از این حاجیان به لبان تشنه امام حسین(ع) و یارانش در صحرای كربلا اشاره كرده و بر مصیبت های سیدالشهدا(ع) بگریند و بگریانند.
سفارش های اخلاقی آیت الله میرزا جواد ملكی تبریزی از آن توصیه هایی است كه ارادتمندان سیدالشهدا(ع) می توانند با به كار بستن آن ها یك عزاداری عارفانه و آگاهانه ای را حداقل در دهه اول ماه محرم داشته باشند.
ملكی تبریزی در كتاب المراقبات برای ماه محرم به ویژه دهه اول آن مطالبی را بیان كرده كه علاوه بر دستورات اخلاقی، ذكر مصیبت هم هستند و گاهی نیز درجه ایمان و اخلاص دوستداران اهل بیت را به سنگ محك گرفته و می آزماید.
این استاد اخلاق امام خمینی(ره) می نویسد: سزاوار است حال دوستان ائمه اهل بیت به حكم دوستی، وفا و ایمان به خدا و پیامبر (ص) در دهه اول محرم تغییر نموده و در دل و سیمای خود، آثار اندوه و درد این مصیبت های بزرگ و دردناك را آشكار نمایند. باید مقداری از لذائذ زندگی مانند خوردن، نوشیدن و حتی خوابیدن و سخن گفتن (مگر درحد ضرورت) ترك نموده و مانند كسی باشند كه پدر یا فرزند خود را از دست داده است.
ملكی تبریزی می افزاید: نباید احترام ناموس خدا و احترام پیامبر(ص) و احترام امامش (ع) كمتر از احترام خود و نزدیكانشان باشد و لازم است كه خدا و پیامبر(ص) و امامش (ع) را بیش از خود، فرزندان و نزدیكانش دوست داشته باشد.
وی با استناد به آیه 24 سوره توبه كه می فرماید «بگو اگر پدران و پسران خود را بیش از خدا و رسولش و جهاد در راه او دوست دارید، منتظر باشید تا خداوند مطلب مورد نظر خود را انجام داده و شما پشیمان و زیانكار شوید»، داستانی جالب از فرزند خود نقل می كند و می نویسد: یكی از فرزندان كوچكم در دهه اول محرم فقط نان خالی می خورد و تا جایی كه می دانم كسی به او نگفته بود كه این كار را انجام دهد و گمان می كنم سرچشمه این كار دوستی باطنی او بود.
ملكی تبریزی در ادامه می نویسد: حال اگر كسی نتواند در تمام دهه اول این كار را انجام دهد باید در روز تاسوعا، عاشورا و شب یازدهم نان خالی بخورد و تا عصر روز عاشورا، مواردی همچون خوردن، آشامیدن و حتی دیدار با برادران دینی را رها كند و آن روز را روز گریه و اندوه خود قرار دهد.
وی زیارت امام حسین (ع) در دهه اول محرم با زیارت عاشورا را به عزاداران و دوستداران آن حضرت سفارش كرده و می افزاید: اگر می تواند مراسم عزاداری آن حضرت را در منزل خود با نیتی خالص برپا نماید و اگر نمی تواند، در مساجد یا منازل دوستانش به برپایی این مراسم كمك كرده و این مطلب را از مردم بپوشاند تا به اخلاص نزدیك شده و از خودنمایی دور شود.
این استاد اخلاق اضافه می كند: مواسات (همدلی و همراهی) با امام حسین (ع) و اهل بیت باید به خاطر صدمات ظاهری كه به آن حضرت وارد شد، باشد ولی از این مطلب هم نباید غافل شد كه صدمات ظاهری كه بر آن حضرت وارد شد در مورد هیچكدام از پیامبران و جانشینان آنان وحتی درمورد هیچیك از جهانیان شنیده نشده است.
ملكی تبریزی می افزاید: بنابر این دوستانش باید كارهایی را كه مناسب این مصیبت بزرگ است به خاطر مواسات با آن حضرت در این مصیبت انجام دهند، به گونه ای كه گویا این مصیبت بر خود، عزیزان و فرزندان یا خویشان آنان وارد شده است. زیرا امام به فرموده جدش سزاوارتر از آنان نسبت به خودشان می باشد و به این جهت او این مصیبت را پذیرفت و وجود شریف خود را فدای پیروان خود نمود تا آنها را از عذاب دردناك رهایی بخشد.
وی در ادامه به بیان مصیبت های سیدالشهدا (ع) پرداخت و افزود: آن حضرت فرزندان و عزیزان خود را یتیم نمود، به اسارت حرم و زنان و حضرت زینب (س) رضایت داده و اصغر و اكبر و برادران و دودمان خود را سر برید تا پیروانش را از گمراهی و پیروی گمراه كنندگانی كه هلاك شده و دیگران را به هلاكت می كشانند نجات داده و به این وسیله آنان را از گناهان بزرگ و آتش رهایی بخشد.
بنابر این به حكم وفا و مواسات كه از صفات عالی انسانی است لازم است كه همان چیزی را كه امام حسین (ع) به آنان عنایت كرده، آنان نیز به امام تقدیم نموده و همانگونه كه امام خود را فدای آنها نمود آنان نیز خود را فدای او نمایند و حتی اگر چنین كاری را نیز انجام بدهند باز هم به خوبی با او مواسات ننموده اند. زیرا وجود شریف او قابل مقایسه با دیگران نیست. چون سیدالشهدا(ع) مانند پیامبر(ص) علت آفرینش تمام موجودات و سرور تمام مخلوقات و پیامبران و فرشتگان نزدیك به خداوند بوده و محبوب خداوند و محبوب محبوب اوست.
وی در ادامه حال شیعیان حسینی را در دهه اول محرم این گونه تشریح می كند كه با گفتاری صادقانه و با زبان حال به امام حسین (ع) بگوید:
- كاش به جای تو تمام این بلاها بر سر من آمده و فدای تو می شدم.
- كاش خویشان و فرزندان من به جای خویشان و فرزندان تو كشته و اسیر می شدند.
- كاش تیر حرمله كه لعنت خدا بر او باد سر شیرخوار مرا می برید.
- كاش فرزندم به جای فرزند تو قطعه قطعه می شد.
- كاش جگر من از شدت تشنگی تكه تكه می شد.
- كاش از شدت تشنگی دنیا بر چشمم تیره و تار می شد.
- كاش من درد این جراحت ها را تحمل می نمودم.
- كاش آن تیر به گلوی من می نشست و جان مرا می گرفت.
- كاش خانواده و خواهران و دختران من در ذلت اسارت افتاده و آنها را مانند كنیزان در شهرها گردانده بودند.
وی تاكید می كند: اگر این سخنان را صادقانه بگویی، تو را پذیرفته و به خاطر مواسات راستین با بزرگوارترین سادات، تو را در جایگاه راستگویان با آنان همنشین می گرداند ولی به صورت جدی از فریبكاری با این سخنان بپرهیز. زیرا ممكن است وقتی می گویی حاضرم این بلاها را به جای امام (ع) تحمل نمایم، حال و دل تو به مقدار كمتر از یك صدم آن را هم تصدیق نكرده و در موقع امتحان جز مقدار كمی از این ادعاها قبول نشود و در این صورت به جای این كه به جایگاه صدق و درجه صدیقین برسی به ذلت دروغ و پایین ترین درجات منافقین می رسی.
پس اگر می بینی كه نمی توانی این گونه با امام (ع) مواسات نمایی، ادعاهای دروغ را از خود دور كرده و خود را خوار نكن و فقط بگو كاش با تو بوده، در مقابل تو كشته شده و به سعادت بزرگی می رسیدم و اگر می بینی به این مقدار هم معتقد نیستی، مرض دل خود را كه همان دوستی این دنیای پست و میل و اعتماد به زندگی آن و فریب خوردن به زیبایی های آن است، معالجه كرده و این گفته خداوند را كه در قرآن آمده است بخوان كه : «ای یهود، اگر گمان می كنید فقط شما دوستان خدا هستید و اگر راست می گویید آرزوی مرگ كنید»
ملكی تبریزی در پایان چنین سفارش می كند: در آخر روز عاشورا زیارت تسلیت را بخواند و روز عاشورا را با توسلی كامل به حمایت كننده و پناه آن روز كه از معصومین (ع) می باشند به پایان رسانده و در توسل، اصلاح حال و پذیرش عزاداری را خواسته و از كوتاهی خود معذرت بخواهد.
فراهنگ**1003**1569