به گزارش گروه علمی ایرنا از پایگاه اینترنتی ایندیپندنت، زمانی كه یك بشقاب پر از غذا می خوریم، احساس می كنیم كه در حال انفجار هستیم.با وجودی كه امكان پاره شدن معده بر اثر پرخوری وجود دارد، اما رفلاكس تهوع كمك می كند كه معده به این مرحله نرسد.
معده انسان ها به طور متوسط می تواند حدود یك تا یك و نیم لیتر غذا را تحمل كند اما تا قبل از پاره شدن می تواند برای جا دادن چهار برابر این مقدار غذا، به اصطلاح كش آید.
زمانی كه غذایی مملو از چربی، قند و كربوهیدرات مصرف می شود، سیستم عصبی پاراسمپاتیك به بدن دستور می دهد كه با كاهش سرعت فعالیت ها، بر هضم غذا تمركز كند كه باعث می شود انسان احساس بی حالی كند.
از سوی دیگر در حین هضم غذا، سلول های لوزالمعده هورمون انسولین تولید می كنند كه به نوبه خود موجب افزایش هورمون هایی مانند ملاتونین و سرتونین می شوند؛ این هورمون ها موجب بروز احساس خواب آلودگی و همچنین شادی می شوند.
علاوه بر این، ممكن است كه بر اثر افزایش سطح گلوكز ناشی از غذا، فرد به سختی بتواند چشمان خود را باز نگاه دارد. به واقع، پرخوری در كار نرون های مغزی كه به طور معمول پروتئین های اوركسین orexin را برای بیدار و هوشیار نگاه داشتن انسان تولید می كنند، اختلال ایجاد می كند.
از سوی دیگر، سلول های چربی نیز هورمون لپتین تولید می كنند كه با اتصال با گیرنده های مغزی، پیام سیر شدن را به فرد منتقل می كنند و غذا خوردن بیش از نیاز بدن، باعث می شود كه بدن لپتین بیشتری تولید كند، زیرا میزان این هورمون به طور مستقیم با میزان چربی بدن ارتباط دارد.
در چنین مواردی، ممكن است بدن افراد نسبت به هورمون لپتین مقاومت ایجاد كند كه توانایی مغز را برای شناسایی زمان سیری انسان از بین می برد و باعث پرخوری و اضافه وزن فرد می شود.
علمی**2038**2017
تهران - ایرنا - پرخوری با اختلال در كار نرون های مغزی و تولید زیاد هورمون لپتین، توانایی مغز را برای شناسایی زمان سیر شدن انسان از بین می برد و موجب اضافه وزن و خواب آلودگی می شود.
