۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۵، ۹:۴۳
کد خبر: 82055272
T T
۰ نفر

پسوريازيس و چاقي علت ژنتيكي مشترك دارند

۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۵، ۹:۴۳
کد خبر: 82055272
پسوريازيس و چاقي علت ژنتيكي مشترك دارند

تهران - ايرنا - مطالعات جديد نشان مي دهد، پسوريازيس، ديابت نوع دو و چاقي از نظر ژنتيكي مرتبط هستند و علت ژنتيكي مشترك دارند.

به گزارش گروه اخبار علمي ايرنا از ساينس، پسوريازيس يك بيماري التهابي مزمن پوستي است كه دو تا سه درصد افراد سفيد پوست را تحت تاثير قرار مي دهد. نتايج مطالعات محققان دانشگاه كپنهاگ در دانمارك نشان مي دهد اين بيماري خود ايمني از نظر ژنتيكي با چاقي، ديابت و ديگر حالت هاي سندرم متابوليك مرتبط است.
مهمترين علايم پسوريازيس شامل ايجاد تكه هاي ضخيم قرمز رنگ پوستي و فلس هاي نقره اي رنگ است كه بسيار دردناك بوده و سبب خارش مي شود. اين عارضه معمولا زانو، آرنج، پوست سر، كف دست و پا و كمر را تحت تاثير قرار مي دهد؛ همچنين در اطراف ناخن، ناخن پا و داخل دهان نيز ديده شده است.
مطالعات نشان مي دهد اختلالات متابوليك (سوخت و ساز) و پسوريازيس ريشه هاي ژنتيكي مشترك دارند و عوامل محيطي و شيوه زندگي در ميزان شدت يا كاهش علايم هر دو حالت موثر است. افراد مبتلا به سندرم متابوليك معمولا يك التهاب سيستميك مانند پسوريازيس را تجربه مي كنند.
حقايقي در مورد بيماري پسوريازيس عبارتند از :
1- اين بيماري واگيردار نيست و از شخصي به شخص ديگر منتقل نمي شود.
2- واژه پسوريازيس ريشه در زبان يونان باستان دارد. واژه پسورا (Psora) به معني خارش و زيس (Sis) به معني وضعيت است؛ بنابر اين مفهوم لغوي عبارت پسوريازيس (Psoriasis)، 'وضعيت خارش' است.
3- حدود 3 درصد از جمعيت جهان اعم از مردان، زنان، كودكان و حتي نوزادان داراي نشانه هاي پسوريازيس هستند.
4- اولين نشانه هاي پسوريازيس معمولا بين سنين 10 تا 35 سالگي ظاهر مي شوند؛ با وجود اين ممكن است آثار اين بيماري در هر سني بروز كنند.
5- آثار پسوريازيس معمولا در آرنج ها، زانوها و جمجمه بيش از ساير نقاط بدن به چشم مي خورد.
6- برخلاف تصور بسياري از افراد، عامل بيماري پسوريازيس عدم رعايت بهداشت فردي نيست.
7- در بسياري از بيماران، آثار پسوريازيس به طور طبيعي براي مدت طولاني از بين مي رود و مجددا ظاهر مي شود. گاهي هم اين اين بيماري به طور كلي از بين مي رود.
8- بيماران پسوريازيس به آرامي در برابر درمان واكنش نشان مي دهند.
نتايج اين تحقيقات در نشريه JAMA Dermatology منتشر شده است.
علمي (6) ** 9259**1440
۰ نفر