حكومت امیر مومنان(ع) الگویی برای دولتمردان است

حسین ظریف منش روز سه شنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا، از حضرت علی(ع) به عنوان الگوی ارزش ها و فضیلت یاد كرد و افزود:‌ نامه 53 نهج البلاغه درباره شیوه حكومت داری كه به عهدنامه مالك اشتر معروف است و سایر دستورات حكومتی حضرت علی(ع) به كارگزاران، مجموعه راهنمایی هایی برای مدیران و مسئولان است.
وی ادامه داد: عزم جزم مدیران نظام اسلامی برای خدمت به مردم، ضرورت عمل كارگزاران در چارچوب ارزش های اسلامی، اصل بكارگیری مدیریت كاربردی مانند گزینش، ارزشیابی و به خدمت گرفتن همكاران و همچنین نظارت بر عملكرد كارگزاران از اصولی است كه بهترین الگو برای مدیران نظام محسوب می شود.
مدیرعامل بنیاد غدیر تاكید كرد: در نظام حكومتی امیرمومنان(ع) رفتار با زیردستان و مردم، رفتار با نظام و حاكمیت و همچنین انجام دادن هر كاری به عنوان یك تكلیف و عبادت تلقی می شود، از این رو زمانی كه حضرت امیر(ع) شمشیر می زد، آن را عبادت و برای حاكم كردن ارزش های الهی دانسته و در حكومت داری و برخورد با افراد مختلف نیز همین هدف را دنبال می كردند.
وی تاكید كرد: امروز حكومت ما به شدت نیازمند نظارت برای رعایت ارزش ها و قوانین و حوزه مردمسالاری دینی است. چون سیره امیرمومنان(ع) اینگونه بود كه اگر یكی از كارگزاران پای سفره ای می نشست كه دیگران نمی توانستند از آن استفاده كنند، واكنش نشان می داد و ما نیز باید در سیستم نظارتی نظام اسلامی همچون آن حضرت بگونه ای عمل كنیم كه خود را شریك دردهای مردم بدانیم.

** ضرورت شاخص یابی از قله فضیلت های انسانی
ظریف منش، حضرت امیر(ع) را بلندترین قله فضیلت های انسانی دانست و گفت: گرچه هیچ انسانی امكان رسیدن به چنین جایگاهی را ندارد اما باید گفت زندگی و رفتار آن حضرت، معیار و شاخصی برای زندگی هر انسانی است.
وی افزود: رفتار و تفكر امیرمومنان(ع) می تواند برای همه شیعیان معیار و الگو باشد، همانگونه كه آن حضرت درباره پیامبر اكرم(ص) فرمود «هر گامی كه برمی داشتم، جای پای پیامبر می گذاشتم» و حضرت محمد(ص) الگوی امیرمومنان (ع) بود و طبق آیه قرآن رسول خدا(ص) اسوه حسنه برای همه مسلمانان است.
ظریف منش با اشاره به ادعای برخی افراد مبنی بر اینكه شخصیت بزرگان قابل دسترسی نیست، گفت: امیرمومنان در این زمینه فرموده است كه «شما نمی توانید مانند من زندگی كنید» اما به مسلمانان سفارش می كنند كه «مرا با پرهیزكاری، تلاش فراوان، راستی و پاكدامنی همراهی كنید».
وی تاكید كرد: هرچند رسیدن به قله فضیلت های امیرمومنان(ع) كار ما نیست اما مرحوم علامه محمدحسین طباطبایی در این زمینه تاكید می كرد كه «حضرت علی(ع) بر قله ایستاده و می گوید شما خودتان را به من برسانید».

** فاصله خود را با حضرت علی(ع) كم كنیم
این پژوهشگر مذهبی اضافه كرد: هیچ انسانی قادر نیست در زندگی خود همچون حضرت علی(ع) زهد بورزد، عادلانه رفتار كند، محبت و مردمداری آن حضرت را داشته باشد و همچون ایشان ساده زیست و شجاع باشد اما نكته مهم این است كه بتوانیم فاصله خود را با آن حضرت در اخلاق و رفتار خود كم كنیم و مبنای عمل خود را سبك زندگی و رفتار آن حضرت قرار دهیم.
مدیرعامل بنیاد غدیر افزود: به عنوان نمونه هیچ كسی نمی تواند عدالت علوی را در تمام زوایایی كه امیرمومنان(ع) رعایت می كردند، اجرا كند اما این مساله دلیلی نمی شود كه آن را رها كنیم.
وی همچنین گفت: در ادبیات دینی گفته می شود كه فلسفه انسان بودن پیامبران و ائمه(ع) این است كه آنها را قابل پیروی بدانیم و اگر فرشته بودند، می گفتیم قادر نیستیم اما آنان مانند همه ما با مردم معاشرت داشتند و در اجتماع حضور پیدا می كردند.

** آموختن درس زندگی در سبك زندگی علوی
ظریف منش با اشاره به ضرورت پیروی از سبك زندگی علوی در عرصه های مختلف مانند روابط خانوادگی، تربیت فرزند، رفتار با همسایگان و شیوه های حكومتداری گفت: امیرمومنان(ع) در وصیتنامه خود به امام حسن(ع) نحوه تربیت فرزند را یادآوری می كند.
وی افزود: آن حضرت در این وصیتنامه تجربیات قیمتی زندگی را برای فرزند خود بیان كرده و درس زندگی می دهند و این مساله ای است كه امروز برای خانواده ها بسیار مهم است.
ظریف منش از امیرمومنان(ع) به عنوان شاخص و خورشیدی یاد كرد كه نشانگر راه سعادت است و ادامه داد: آن حضرت علاوه بر راهنمایی، روش های رسیدن به مقصود را پیش پای ما می گذارند. مثلا ایشان درباره دوستیابی، هدیه دادن به دیگران، موضوع خودی و غیرخودی، برخورد با دشمن، حفظ كرامت های انسانی و نحوه سلوك با مردم دستورالعمل هایی را ارائه داده اند.
وی افزود: بعضی از دانشمندان حوزه رفتار اجتماعی فقط رهنمود می دهند و گاهی یك روش كوتاه را سفارش می كنند اما حضرت علی(ع) علاوه بر نگاه كلی در تمام زندگی یعنی انجام هر كاری برای خدا به ابعاد مختلف رفتاری نظر دارند. مثلا آن حضرت زهد را بیان می كنند اما روش هایی را ارائه می دهند كه علاوه بر برخورداری از مواهب دنیایی، به سمت اسراف نرویم و یا در بهره مندی از زندگی با یك رفاه مناسب، به فكر همسایگان خود نیز باشیم.
فراهنگ ** 1003 ** 1071