به گزارش گروه اخبار علمي ايرنا از گاردين، واكنش ابرها نسبت به افزايش دماي اتمسفر يكي از متغيرهاي مبهمي است كه پيش بيني ميزان افزايش دماي زمين در اثر تراكم گازهاي گلخانه اي را با مشكل روبه رو مي كند.
محققان به منظور درك بهتر رابطه بين تغييرات آب و هوا و ابرها، مدل هاي مختلفي را پيش بيني كرده و با استفاده از اطلاعات حاصل از به كارگيري ماهواره ها، صحت پيش بيني هاي خود را مورد آزمايش قرار مي دهند. اما اين تحقيقات هنوز در ابتداي راه قرار دارد.
با وجود اين كه ابرها يك مولفه كليدي در تنظيم آب و هواي زمين هستند، به دليل داشتن مقياس كوچك، امكان پيش بيني اثرگذاري ابرها در مدل هاي آب و هوايي با دشواري هايي روبه رو است.
بر اساس اين تحقيقات مركز اصلي طوفان هاي اقيانوسي و توليد ابرها كه پيش از اين در عرض جغرافيايي مياني هريك از دو نيمكره قرار داشت، در طول چند دهه اخير به سمت قطب ها جابه جا شده است. در نتيجه اين رخداد، به وسعت مناطق خشك زيراستوايي افزوده شده است.
علاوه بر اين، به حداكثر ارتفاع ابرها نيز افزوده شده است. در عرض جغرافيايي بالا و در نزديكي قطب ها، تشعشعات حاصل از خورشيد كمتر است و ابرها با حركت به سوي قطب ها، در مجموع ميزان كمتري از تشعشعات خورشيد را به فضا بازتاب مي دهند. پس ميزان بيشتري از تشعشعات خورشيد به زمين مي تابد و جذب مي شود. از طرف ديگر به دليل ارتفاع زياد ابرها، ميزان بيشتري از تشعشعاتي كه در سطح زمين بازتابيده مي شود، توسط ابرها به دام مي افتد و موجب تشديد اثر گلخانه اي مي شود.
در مجموع محققان به اين جمعبندي رسيدند كه الگوي فعلي حركت ابرها موجب تشديد گرمايش زمين خواهد شد.
گزارش كامل اين تحقيقات در شماره اخير نشريه Nature منتشر شده است.
علمي (6) ** 9259**1440
تهران - ايرنا - بر اساس گزارشي كه در نشريه نيچر منتشر شد، افزايش دماي زمين در طول چند دهه گذشته مجموعه اي از ابرها را به سوي قطب منتقل كرده و موجب افزايش حداكثر ارتفاع ابرها شده است.
