به گزارش ايرنا، پيشواي سوم شيعيان به همراه خانواده اش و ياران وفادارش به سمت كوفه حركت كرد تا حجت را بر همه تمام كند ايشان براي زنده نگه داشتن ارزش هايي همچون امر به معروف و نهي از منكر، مبارزه با فساد، وحدت امت اسلامي، آزادي و آزادگي، اخلاق اسلامي و انساني، زنده كردن معارف حق و از بين بردن بدعت ها و ساير موارد قيام كرد.
امام در دوران امامتش با خلافت حاكماني فاسد همراه بود آنان چهره و روش دين را عوض كرده و مي خواستند با اين روش دين و سنت را رانده و دوباره جاهليت را برگردانند، مبارزه با اين بدعت ها، تحريف ها و احياي دين و سنت، وظيفه امام حسين(ع) بود.
مردم كوفه با ارسال 12 هزار نامه درصدد بيعت با اين امام معصوم بودند، اين امر باعث شد تا سرور سالار شهيدان براي تشكيل حكومت حقه اسلامي اقدام كند چراكه حكومت بهترين وسيله جهت بسط و نشر اسلام است و دين هم براي پياده شدن و اجرا نازل شدن است از اين رو امام با دعوت مردم و جذب اقبال عمومي، مي تواند حكومت و رهبري را به عهده بگيرند و به اجراي احكام خدا بپردازند و توحيد و عدل را در جهان حاكميت بخشند اين در حالي بود كه بيعت و عهد مردم كوفه وفا نداشت.
معاويه خليفه زمان امام حسين(ع) سعي داشت پسرش يزيد را به عنوان فردي مومن، با تقوا و مدير بلكه افضل اهل زمان و صالح براي تصدي خلافت معرفي كند از اين رو تبليغات بني اميه در مورد فضايل يزيد بسيار موثر بود به طوري كه مردم مدينه در آن زمان متوجه واقعيت نشدند و سال ها بعد از واقعه كربلا وقتي فرستادگان آنها از شام برگشتند و مشاهدات خود را براي مردم تعريف كردند عليه يزيد قيام كردند. امام در معرفي شخصيت واقعي يزيد و خنثي كردن تبليغات دروغين بني اميه بسيار تلاش كردند.
در هيچ كجاي تاريخ بشريت نهضتي عظيم تر و ماندگار تر نهضت عاشورا به رهبري حضرت سيد الشهداء امام حسين(ع) وجود ندارد، اين نهضت عظيم كه به شهادت حجت خدا و با ارزش ترين انسان روي زمين در زمان خود انجاميد نهضتي كه فرهنگ عاشورايي و پيام اسلامي را به همراه داشت.
امام(ع)با بينش آميخته به عصمت خود،هدف خويش را به خوبي مي شناختند و مي دانستند كه با شهادت دردناك خود، در حقيقت پيروز خواهد شد و پيام عاشورايي اش روزي به گوش جهانيان و انسان هاي آزادي خواه خواهد رسيد.
روز نهم محرم بود كه نامه ابن زياد به عمر بن سعد فرمانده سپاه بني اميه رسيد. ابن زياد در اين نامه فرمان داده بود كه نخست آب را بر حرم رسول اللَّه (ص)ببندد و سپس با آنان جنگ كند.
روز دهم محرّم فرا رسيد، سپاه يزيد بر خيمه گاه امام (ع) يورش آوردند، هفتاد و دو تن از ياران دلاور امام حسين (ع) به مقاومت و مبارزه پرداختند و پس از آنكه دلاوريهاي بيشماري از خود نشان دادند، يكي پس از ديگري به شهادت رسيدند
برادران امام و در رأس ايشان حضرت ابو الفضل العباس (ع) نيز در اين ميدان پايمردي بسيار به خرج داده و پس از دلاوريهاي بينظير به شهادت رسيدند.
علي اكبر، فرزند بزرگ امام حسين (ع) اولين شهيد عاشورا از بني هاشم بود او شبيه ترين مردم به پيامبر (ص) در خلقت و اخلاق و گفتار بود. شجاعت، دلاوري، بصيرت ديني و سياسي او، در سفر كربلا به ويژه در روز عاشورا تجلي كرد،كوفيان با ديدن او مي گريختند و فرياد مي زدند، به خدا سوگند رسول خدا (ص) به جنگ و مقابله ما آمده است!
در كربلا حدود 25 سال داشت روز عاشورا پس از شهادت ياران امام، اولين كسي كه اجازه ميدان طلبيد تا جان را فداي دين كند، او بود. علي اكبر(ع) چندين بار به ميدان رفت و رزم هاي شجاعانه اي با انبوه سپاه دشمن داشت. پس از شهادت، امام حسين(ع) صورت بر چهره خونين حضرت علي اكبر نهاد و دشمن را باز هم نفرين كرد.
حضرت ابوالفضل(ع) سقاي كربلا، فرزند برومند امير مومنان از بانو ام البنين است نيز در واقعه كربلا دليرانه جنگيد ايشان وقتي تشنگي اهل حرم امام را ديد براي آوردن آب به فرات رفت ولي دشمن بر علمدار كربلا حمله كرد ايشان نه تنها به ياد اهل بيت امام حسين(ع) قطره اي آب ننوشيد بلكه مشك بر دوش گرفت تا اينكه دشمنان از هر طرف او را تيرباران كردند.
شخصي از دشمنان بر او حمله كرد و دست راست او را بريد و حضرت مشك را با دست چپ گرفتند و بعد شخص ديگري حمله كرده و دست چپ حضرت را بريد و حضرت بر زمين افتاد و مشك را بر دهان گرفت. در اين حال عمر سعد ندا داد كه مشك را تيرباران كنند در اين زمان بود كه عمودي آهنين بر فرق سر حضرت فرود آورده و به شهادت رساندند.
در مبارزه ناعادلانه واقعه عاشورا حتي فرزند كوچك و شيرخواره امام حسين (ع) نيز در آغوش او شربت شهادت نوشيد.
امام حسين(ع) در مقابل صفوف نابرابر دشمن با 72 تن از يارانش و برادر بزرگوارش كه مظهر ولايت مردي و جوانمردي بود، دليرانه ايستادند تا پيام عاشورايي براي همه درس و الگو باشد.
در منابع تاريخي آمده است كه آن حضرت خود به تنهايي بر صفوف دشمن حمله ور شد و شجاعتي بي مانند از خود نشان داد و تعداد بسياري از كوفيان بدست او به هلاكت رسيدند. چنانچه نوشته اند تير اندازان با تير، نيزه داران با نيزه، شمشير كشان با شمشير و افراد بي سلاح با سنگ و كلوخ آن حضرت را مورد تهاجم قرار دادند و سرانجام تيري كه حرمله به سوي قلب امام (ع) نشانه گرفت تا امام از اسب بر روي زمين بيافتد.
اين نشانه ناجوانمردانه فرصت مناسبي براي شمر بن ذي الجوشن را فراهم ساخت كه حضرت هجوم برد و لحظاتي بعد، امام حسين (ع) را تشنه و مظلومانه به شهادت برساند و اهل حرمش را به اسارت ببرند و اينگونه عاشورا زنده بماند...
8138/ 6133/ خبرنگار: فرزانه پيري ** انتشاردهنده: جعفرمسلمي
قم -ايرنا- امام حسين(ع) به همراه اهل حرم و ياران وفادارش براي اقامه و زنده ماندن ارزش هاي ديني و نرفتن زير يوغ استكبار و رسيدن به آزادگي شهادت را به جان خريدن تا فرهنگ عاشورا براي نسل ها آينده تداعي كنند.
