امام زین العابدین (ع) در پرتو صحیفه سجادیه

به روایتی در 25 محرم سال 94 بنابر مشهور یا سال 95 هجری قمری، امام زین العابدین (ع) در سن 57 سالگی با زهری كه ولید بن عبدالملك با هشام به آن حضرت دادند، به شهادت رسیدند و این در حالی بود كه 34 یا 35 سال بعد از واقعه كربلا در مصائب جانگداز شهادت پدر، برادران، عمو و بستگان و اسارت عمه ها و خواهرانش، گریان بودند.
یكی از آثار مهم آن حضرت كه در طول زندگی با بركت خود برای آیندگان به یادگار مانده، صحیفه سجّادیّه است كه به زبور آل محمّد مشهور و اثری بی نظیر است كه در جهان اسلام، جز قرآن كریم و نهج البلاغه، كتابي به این عظمت و ارزش كه پیوسته مورد توجه بزرگان و علما باشد، پدید نیامده است، كتابی كه اینك رهگشای بسیاری از پیروان راه حق در مسیر رسیدن به سعادت حقیقی است.
پژوهشگران مذهبی معتقدند شناخت گوشه ای از شخصیت امام سجاد(ع) در سایه مراجعه به كتاب صحیفه سجادیه، این یادگار امام چهارم محقق خواهد شد.
امام زین العابدین(ع) پس از شهادت امام حسین(ع) در محرم سال 61 قمری، در 23 سالگی به مقام امامت نایل آمد و در سخت ترین و دشوارترین تاریخ امت اسلام، رهبری شیعیان و محبّان اهل بیت(ع) را بر عهده گرفت و پس از بازگشت به مدینه، به مدت 34 سال امامت شیعیان را در طول 57 سال عمر بابركت خود بر عهده داشتند.
از صحیفه سجادیه می توان به عنوان مهمترین یادگار امام سجاد(ع) یاد كرد كه امام خمینی(ره) در وصیت نامه الهی سیاسی خود از این كتاب به زبور آل محمد(ص) یاد كرده و می افزاید: ما مفتخریم كه ادعیه حیاتبخش كه او را «قرآن صاعد» می خوانند از ائمه معصومین ما است. ما به «صحیفه سجادیه» این زبور آل محمد مفتخریم.

* مروری بر صحیفه سجادیه
صحیفه سجادیه شامل 54 دعاست كه دعاهای اول تا پنجم دعا در ستایش خدا، دعا بر محمد و آل محمد(ص)، دعا بر حاملان عرش،دعا بر آنان كه به پیامبران ایمان آورده اند و دعای امام سجاد(ع) برای خود و نزدیكانش است.
دعای ششم دعای آن حضرت به وقت صبح و شام، دعای هفتم در زمان رنج و مهمات، دعای هشتم در پناه بردن به خداوند، دعای نهم در شوق به آمرزش و دعای دهم در پناه بردن به خداست.
دعای عاقبت به خیری، دعا در اقرار به گناه، دعا در طلب حاجت ها، دعا در دادخواهی از ستمگران، دعا هنگام بیماری، دعا در طلب بخشش و آمرزش گناهان، دعا در هنگامی كه نام شیطان برده می شد، دعا در دفع بلاها و سختی ها و دعا در زمان درخواست باران، دعاهای یازدهم تا نوزدهم صحیفه را تشكیل می دهد.
دعای معروف به «مكارم اخلاق» بیستمین دعای امام سجاد(ع) در این كتاب است و دعای بیست ویكم تا بیست وپنجم شامل دعا به وقت رویدادهای اندوهبار، دعا در سختی و گرفتاری، دعا برای تندرستی، دعا برای پدر و مادر و دعای آن حضرت برای فرزندانش است.
دعا برای همسایگان و دوستان، مرزداران، دعا در ترس از خدا، دعا در زمان تنگی رزق، دعا برای ادای وام، دعا در توبه و بازگشت،دعا در نماز شب، دعا در درخواست خیر و نیكی، دعا به هنگام گرفتاری و دعای امام سجاد(ع) در رضا به قضای حق، دعاهای بیست وششم تا سی وپنجم هستند.
دعای سی وششم، دعای زین العابدین(ع) در هنگام شنیدن رعد و برق است و دعاهای سی وهفتم تا چهلم شامل دعا در شكر،
عذرخواهی از حق، طلب عفو و دعا به وقت یاد مرگ است.
دعاهای چهل ویكم تا چهل ونهم نیز درباره درخواست پرده پوشی، ختم قرآن، زمان دیدن ماه نو، فرارسیدن ماه رمضان، وداع ماه رمضان، عید فطر و جمعه، روز عرفه، عید قربان و جمعه و دعا در دفع مكر دشمنان است.
آخرین دعاهای آن حضرت در صحیفه سجادیه یعنی دعای پنجاهم تا پنجاه وچهارم نیز مربوط به ترس از حق، تضرع و زاری به درگاه حق، اصرار در طلب، اظهار فروتنی و دعای امام سجاد(ع) در رفع اندوه هاست.
فرهنگی 1003
خبرنگار: محمدرضا جعفرملك**انتشاردهنده:زهره محتشمی پور