۱ اسفند ۱۳۹۵، ۱۴:۲۲
کد خبر: 82436578
T T
۰ نفر

شناسایی دومین عامل ناشنوایی مخفی

۱ اسفند ۱۳۹۵، ۱۴:۲۲
کد خبر: 82436578
شناسایی دومین عامل ناشنوایی مخفی

تهران - ایرنا - مطالعات محققان دانشگاه میشیگان نشان می‌دهد اختلال عملكرد سلول‌های شوان (سلول‌های پوشاننده رشته‌های عصبی) كه مسئول تولید ماده‌ای عایق موسوم به میلین هستند، منجر به بروز ناشنوایی مخفی می‌شود. ناشنوایی مخفی نوعی ناشنوایی است كه تشخیص آن با استفاده از آزمون‌های عادی شنوایی‌سنجی، امكانپذیر نیست.

به گزارش روز یكشنبه گروه اخبار علمی ایرنا از نشریه نیچر، قدرت شنوایی افراد مبتلا به این عارضه در محیط‌های آرام مثل سایرین است؛ اما در محیط‌های پرسرو صدا نمی‌توانند سخنان دیگران را بشنوند.
محققان در آزمایش با موش‌ها دریافتند اختلال عملكرد سلول‌های شوان كه مسئول تولید ماده عایق موسوم به میلین هستند، منجر به بروز ناشنوایی مخفی می‌شود.
میلین وظیفه عایق كردن بخش آكسون سلول‌های عصبی را بر عهده دارد. این بخش از سلول، اندام كشیده‌ای است كه امكان انتقال سیگنال‌های عصبی را به سایر سلول‌ها فراهم می‌كند.
بنابر این در صورت ابتلا به عوارضی مانند سندروم 'گلین باره' كه موجب كاهش یا نابودی میلین می‌شوند، احتمال ابتلا به ناشنوایی مخفی نیز افزایش می‌یابد. سندروم گلین باره نوعی اختلال عصبی است كه در اثر زیكا ایجاد شده و باعث نارسایی عصبی و عضلانی حاد می‌شود.
محققان در این تحقیقات با استفاده از ابزارهای ژنتیكی میلین موجود در گوش موش‌ها را از بین بردند تا عارضه ناشنوایی مخفی را در آن‌ها ایجاد كنند. با وجود این كه چند هفته بعد، بدن موش‌ها مجددا شروع به تولید و جایگزینی میلین كرد، عارضه ناشنوایی مخفی به‌طور دائمی باقی ماند. محققان دریافتند با ازبین رفتن میلین، سلول‌های گوش در معرض صداهای بلندی قرار می‌گیرند كه به مرور بخشی از سیناپس‌ها را از بین می‌برد.
محققان به این جمع‌بندی رسیدند كه هنگام آزمایش شنوایی در مطب پزشك تنها چند سیناپس برای شنیدن صداها و انجام آزمایش شنوایی سنجی كافی است و بیمار به سادگی در آزمون قبول می‌شود. اما در محیط‌های شلوغ به سیناپس‌های بیشتری برای تشخیص صداهای مختلف نیاز است و در این شرایط وجود ناشنوایی مخفی احراز می‌شود.
گزارش كامل این تحقیقات در نشریه Nature Communications منتشر شده است.
علمی (6)**9259**1440
مترجم: سپیده علی كاشانی** انتشار: معصومه گلشن
۰ نفر