علي حيدري روز پنجشنبه در گفت و گو با ايرنا عنوان كرد: هنر آينه كاري با ظرافت هاي خاصي همراه بوده و در دوره هاي گذشته اغلب در خانه اشراف و اعيان تفرش كاربرد داشته است.
وي اظهار كرد: اين هنر بومي شهرستان تفرش محسوب نمي شود اما، با توجه به اينكه بزرگان و اشراف اين شهر براي تزئين منازلشان تمايل به آينه كاري و گچ كاري داشته اند، هنرمندان زيادي از ديگر نقاط كشور به اين شهرستان سفر مي كردند و هنر آينه كاري را به تفرشيان آموختند.
حيدري افزود: آموزش و فعاليت علاقه مندان هر آينه كاري در تفرش با استادكاران باعث شد كه هنرمندان بسياري در تفرش تربيت شود اما، با گذر زمان اين هنر امروز رونقش را در تفرش از دست داده و به هنري منسوخ بدل شده است.
وي بيان كرد: اكثر بناهاي آينه كاري شده در شهرستان مربوط به اعيان و دوره قاجاريه است كه تخريبشده و ازدست رفته است.
نماينده ميراث فرهنگي، گردشگري و صنايع دستي در تفرش گفت: در كنار آينه كاري گچ كاري هاي زيبايي نيز در معماري بناهاي باقدمت تفرش وجود دارد كه اين هنر نيز به واسطه گذر زمان و مهاجرت گچكاران هنرمند شهرستان از رونق افتاده است.
وي، يكي از بناهاي آينه كاري و گچبري شده شهرستان تفرش را منزل ضيايي عنوان كرد و افزود: اين بنا متعلق به دوران قاجاريه و از ابنيه تاريخي مهم تفرش است كه در محله زاغرم واقع شده و در تاريخ 23 شهريور 1382 با شمارهٔ ثبت 10174 به‌عنوان يكي از آثار ملي ايران به ثبت رسيده است اما امروز در شرايط مناسبي به سر نمي برد.
حيدري عنوان كرد: گچبري اين بنا به شكل گل و بوته با الگوهاي قالبي هنرمندان اصفهاني و تهراني كار شده است اما، به دليل كمبود منابع مالي ويژه مرمت دچار تخريب فراوان شده است و مقرر است براي احياء با نظر مثبت صندوق حفظ و احياي بناهاي تاريخي به بخش خصوصي واگذار شود و به تبع آن در امر مرمت و معماري اصلي آن بايد مورد توجه قرار گيرد.
تاريخ و اسناد مختلف نشان مي دهد كه آينه كاري و يا تزئين يك بنا به واسطه آينه براي نخستين بار در شهر قزوين در زمان شاه طهماست صفوي در سال 965 هجري قمري آغاز شده است و اكثر باقي مانده هاي اين هنر امروز در شهرهاي اصفهان، تهران و شيراز به چشم مي خورد.
آينه كاري يكي از هنرهاي سنتي ايران به شمار مي رود و به نظر مي رسد استفاده از اين هنر دستي بسته به فرهنگ و باور ايرانيان نسبت به آب و آينه دارد چراكه گذشتگان ارزش بالايي براي آب و آينه قائل بودند به طوري كه آن را نماد پاكي و روشنايي مي دانستند و استفاده از اين هنر در معماري بناها نشان از رسوخ اين فرهنگ در بين ايرانيان دارد.
اين سنت معماري پس از مدتي از خانه هاي افراد متمول به اماكن زيارتي و زيارتگاه هاي نيز تسري يافت و در اكثر امامزاده هاي نقاط مختلف كشور نيز مي توان همچنان اين هنر ارزشمند را يافت.
براساس اسناد و مدارك مختلف قديمي آغاز استفاده از آينه كاري در معماري ها به سده 10 هجري قمري بر مي گردد و در آن زمان شيشه و آينه در زمره كالاي وارداتي به ويژه از شهر و نيز ايتاليا جاي داشته است كه در مسير انتقال به ايران دچار شكستگي مي شد و هنرمندان ايراني اين زيان را در واقع به يك صرفه اقتصادي مي رساندند و از اين در معماري بناها مورد استفاده قرار مي دادند.
آينه كاري در ابتداي آغاز عمر خود به صورت طرح هاي ساده و برجسته انجام مي گرفت و به مرور زماني دخل و تصرفاتي در شكل و نوع آينه كاري صورت گرفت به طوري كه به شكل طرح ها گل، برگ و طرح هايي از انواع پرندگان كار شد و پيش رفت و حتي در دوره قاجار نيز آينه كاري هاي شاخصي را در بناها و كاخ هاي آن شاهد هستيم كه برخي از آن ها همچون تالار آينه، كاخ شمس العماره و كاخ گلستان شهرتي جهاني دارند.
هنرمنداني هستند كه آينه كاري را از كاربردي صرف در معماري خارج كرده اند و در راستاي توسعه اين هنر همچون آينه كاري بر روز ظروف اقدام مي كند كه اين تلاش براي زنده نگهداشتن اين هنر اصيل، ظريف و زيبا ارزنده است.
6992/6013/خبرنگار: آذر اسفندياري***انتشاردهنده:مژگان حيدري
اراك - ايرنا - نماينده ميراث فرهنگي، گردشگري و صنايع دستي در تفرش گفت: آينه كاري يكي از هنرهاي دستي باقدمت در تفرش است كه منسوخ شده است.
