به گزارش روز سه شنبه گروه اخبار علمي ايرنا از پايگاه خبري آمريكايي فيوچريسم 'futurism' اين مكانيزم عملكردي شبيه به يك ابزار پيشگويي متن دارد كه هنگام گوش كردن به سخنان ديگران امكان پيش‌بيني واژه‌هاي بعدي را فراهم مي‌كند.
در اين تحقيقات مجموعه‌اي از صداها به صورت يك زبان مصنوعي و با الگوهاي گرامري خاص براي ميمون‌ها و انسان‌هاي داوطلب پخش شد و مطابق انتظار هر دو گونه به سرعت توانستند قواعد گرامري اين زبان مصنوعي را فرا بگيرند. پس از دوره آموزشي اوليه، صداهاي بيشتري براي آن‌ها پخش شد كه در برخي قواعد گرامري مذكور رعايت نشده بود.
محققان براي ثبت واكنش نورون‌ها در زمان پردازش اطلاعات صوتي، از ميكروالكترودهايي استفاده كردند كه برخي روي تعداد محدودي از نورون‌ها و برخي ديگر روي تمام نورون‌هاي مغز متمركز بودند.
در اين تحقيقات مشخص شد فعاليت مغز هر دو گونه ميمون و انسان براي تشخيص صداهاي پخش شده مشابه است و تنها بر اساس تركيب صداها تغيير مي‌كند. البته صداهاي مورد استفاده در اين تحقيقات متعلق به يك زبان واقعي نبودند و براي اطمينان از عملكرد مشابه مغز در تشخيص زبان‌هاي واقعي به تحقيقات بيشتري نياز است.
اين تحقيقات دانش ما را در زمينه تحول زبان و چگونگي پردازش سخنان در مغز انسان توسعه مي‌دهد و زمينه را براي ساخت ابزارهاي تشخيصي جديد براي شناسايي بيماري‌ها و اختلالات عصبي مانند اسكيزوفرني و بيش‌فعالي فراهم مي‌كند.
گزارش كامل اين تحقيقات در نشريه PLoS Biology منتشر شده است.
علمي (6)**9259**1440
مترجم: سپيده علي كاشاني** انتشار: گلشن
تهران- ايرنا-محققان دانشگاه نيوكاسل مكانيزمي را شناسايي كردند كه مغز با استفاده از آن مي‌تواند خلاءهاي موجود در زمان پردازش اطلاعات صوتي به دست آمده از قوه شنوايي را پر كند.
