به گزارش خبرنگار ايرنا مردم در اغلب مناطق كردستان، به ويژه روستاها، در 2 شب آخر ماه شعبان، بر فراز تپه ها و كوه ها رفته و به دنبال هلال ماه مي گردند.
در سال هاي نه چندان دور، مردمان روستاها در صورت مشاهده هلال ماه، پيكي را به ديگر روستاها يا حتي اهالي شهر، مي فرستادند و حلول ماه رمضان را به اطلاع آنان مي رسانند.
بعد از اطمينان از حلول ماه نو و آغاز رمضان، پيش از اذان عشا، نواي ملكوتي 'مرحبا يا شهرالرمضان' مژده فرا رسيدن ماه پر خير و بركت رمضان را به مردم مي دهد.
نمازگزاران پس از به جاي آوردن نماز عشا، به اداي نماز 'تراويح' كه در ميان اهل سنت، رسم است مي پردازند و اين آداب، هر شب تا آخر ماه رمضان ادامه دارد.
نماز تراويح در اصل 20 ركعت است اما در اغلب مناطق كردستان، 11 ركعت خوانده مي شود و آداب آن به اين گونه است كه پس از هر 2 ركعت، سلام داده مي‌شود و پس از هر چهار ركعت نيز استراحت (ترويحه) انجام مي‌شود؛ ترويحه، وقفه كوتاهي است كه از آن براي خواندن دعا يا اذكار استفاده مي‌شود.
جمعيت زيادي براي اداي نماز تراويح در مساجد كردستان گرد هم مي آيند و اين سنت جايگاه خاصي در ميان مردمان اهل سنت و كُردها دارد.
معمولا هر شب پس از به جاي آوردن نماز تراويح، امام جماعت مسجد به ايراد سخنراني مي پردازد و مولودي خواني و اشعار مذهبي نيز توسط گروه دف نوازي اجرا مي شود.
بيدار شدن براي سحري كه در اصطلاح عاميانه كُردي به آن 'پارشيو' مي‌گويند يكي ديگر از بخش‌هاي گرامي داشتن اين ماه است.
در گذشته بيدار كردن مردم براي «پارشيو» همراه با دف نوازي، مديحه سرايي و نواختن «دو طبله» بود؛ اما در حال حاضر تقريبا اين رسم منسوخ شده است.
در حال حاضر يك ساعت قبل از اذان صبح از مساجد كردستان نواي 'صلات' شنيده مي‌شود تا مومنان و روزه داران براي خوردن سحري بيدار شوند.
'صلات' نيز شامل ادعيه، اذكار و صلوات و درود بر پيامبر اكرم(ص) است و براي اينكه اهالي خانه براي خوردن سحري و آداي نماز صبح بيدار شوند، كاربرد دارد.
نان بربري، برساق و كوليره (نان هاي محلي) همراه با دوغ، عسل و روغن محلي غذاي غالب مردم كردستان در سحرهاي ماه رمضان است.
همچنين مردم در ماه رمضان هر روز در مساجد و تكايا حضور يافته و به قرائت يك جزء از قرآن كريم مي پردازند كه با دعاي پاياني امام جماعت به اتمام مي رسد.
از ديگر رسوم ماه رمضان در كردستان، اين است كه هر روز غروب قبل از اذان مغرب، يكي از اهالي محل، سفره و غذاي افطار(به ر برانگ) را مهيا كرده و روزه داران را اطعام مي دهد.
از جمله غذاهاي افطاري، خرما و نان محلي (كوليره يا برساق) است كه تقريبا هر روز تكرار مي شود و از سادگي اين سفره حكايت مي كند.
با سپري شدن 15 روز از ماه صيام، نواي قبل از اذان عشا از نداي 'مرحبا مرحبا يا شهر رمضان مرحبا' به ' الوداع يا شهر رمضان' تغيير مي يابد كه بيانگر نزديك شدن به روزهاي آخر اين ماه است.
برپايي مراسم اعتكاف در دهه آخر رمضان و مصادف با ليالي قدر در مساجد، حفظ چهل حديث از احاديث نبوي، جشن نزول قرآن كريم، مولودي خواني و قصيده برديه خواني از ديگر آدابي است كه كردهاي اهل سنت در ايام ماه مبارك رمضان به جاي مي‌آورند.
در كردستان و مناطق اهل سنت، شب هاي قدر را نوزدهم، بيست و يكم، بيست و سوم و بيست و هفتم مي‌دانند و تمام اين شب‌ها را تا صبح بيدارند و به تلاوت قرآن و شب زنده‌داري و برگزاري مراسم مذهبي مي‌پردازند.
مرسوم است كه در روز 27 ماه رمضان، زنان كُرد(اغلب در روستاها) به پخت نان محلي(برساق) مي پردازند و آن را ميان همسايه هاي دور و نزديك توزيع مي كنند.
در غروب روز آخر ماه رمضان نيز مردم به دنبال هلال ماه شوال ميگردند و با مشاهده آن يا اعلام رسمي توسط رسانه ها و با صداي مؤذن خود را براي عيد رمضان آماده ميكنند.
صبح روز عيد و ساعتي پيش از طلوع آفتاب لحن آشنا و زيباي 'الله اكبر، الله اكبر، الله اكبر، لا اله الا الله، الله اكبر، الله اكبر و لله الحمد' از بلندگوهاي مساجد كردستان برمي خيزد و مردم مؤمن نيز پس از يك ماه طاعت و بندگي خداوند متعال راهي مساجد مي شوند تا ضمن شركت در آيين نماز عيد سعيد فطر، شكرانه نعمت هاي خداوند متعال را به جاي آورند.
7355/6108
**خبرنگار: وريا كرمي/**انتشار دهنده: اميد بهمني
** آگاهي از آخرين اخبار استان كردستان در كانال زير:
@IRNASANANDAJ
https://telegram.me/joinchat/DHygAj7hzZXSBJmWuX3Bvg
سنندج- ايرنا- ماه رمضان در كردستان از ديرباز داراي آداب خاصي بوده كه با وجود گذشت زمان نيز، اين رسوم تا حد زيادي پابرجاست و ارزش والايي نزد مردم اين خطه از ايران اسلامي دارد.
