بر اساس نتایج این انتخابات، حزب جمهوری در حركت كه توسط رئیس جمهوری فرانسه تاسیس شده است به همراه «جنبش دموكراتیك» موسوم به «مودم» كه رهبر آن وزیر دادگستری دولت مكرون است، در مجموع 32.32 درصد آرا را از آن خود كردند.
این بِدین معنی است كه این احزاب می توانند بین 400 تا 440 كرسی از 577 كرسی مجلس ملی فرانسه را پس از دور دوم انتخابات از آن خود كنند و به اكثریت قاطعی كه در 60 سال اخیر بی سابقه بوده است، دست یابند.
در این میان شاید بتوان حزب سوسیالیست را بازنده اصلی این انتخابات نامید؛ چراكه نزدیك به 200 كرسی پارلمان فرانسه را از دست داده است و چهره های مطرحی همچون «بنوا آمون» كه در انتخابات ریاست جمهوری ناكام مانده بود، از گردونه این انتخابات نیز حذف شد.
از دیگر چهره های سرشناس احزاب چپ و سوسیالیست ها كه در این انتخابات ناكام ماندند می توان به «ژان كریستف كامبادلیس» دبیر اول حزب سوسیالیست، «متیاس فكل» آخرین وزیر كشور دولت فرانسوا اولاند، «ارلی فیلیپتی» وزیر پیشین فرهنگ، «دانیل ویان» از شخصیت های پرسابقه و وزیر پیشین كشور، «پاتریك منوچی» از چهره های سوسیالیست شهر مارسی، «سسیل دوفلو» دبیر پیشین حزب مدافع محیط زیست و «امانوئل كوس» وزیر پیشین مسكن، اشاره كرد.
در این میان هرچند «مارین لوپن» از حزب راست افراطی جبهه ملی در حوزه انتخابیه خود بیشترین آرا را كسب كرد و به دور دوم انتخابات راه یافت، اما در مجموع این حزب بسیار كمتر از حد تصور ظاهر شد و تنها به كسب دو تا پنج كرسی پارلمانی بسنده كرد.
این در حالیست كه پیشتر تصور می شد حزب جبهه ملی به دلیل نتایج قابل قبولی كه در انتخابات ریاست جمهوری كسب كرد و به دور دوم انتخابات یاد شده راه یافت، بتواند در این انتخابات پارلمانی نیز جایگاه قابل قبولی كسب كند و به وزنه ای مخالف علیه دولت تبدیل شود.
اما نكته جالب توجه در این انتخابات حضور «برونو لومر» وزیر اقتصاد، «ریشار فران» وزیر توسعه هماهنگ مناطق كشور، «ماریل دو سرنز» وزیر امور اروپا، «كرسیتوف كستنر» وزیر ارتباط با پارلمان، «انیك ژیراردن» وزیر سرزمین های فرادریائی، و «منیر محجوبی» وزیر توسعه فناوری دیجیتال دولت كنونی، در قامت نامزدهای انتخابات پارلمانی است.
این افراد در صورت پیروزی در انتخابات پارلمانی می توانند میان وزارت و پارلمان یكی را برگزینند و در صورت شكست، بر اساس قاعده ای كه رئیس جمهوری برای اعضای دولت خود تعیین كرده است، باید مقام وزرات را ترك كنند.
البته پیروزی در انتخابات پارلمانی به این افراد اجازه می دهد كه عضویت در دولت را حفظ و جانشین خود را به مجلس اعزام كنند. هرچند هیچ یك از وزرای یاد شده در دور نخست انتخابات به مجلس راه نیافته اند، اما همگی در حوزه های انتخابیه خود با كسب بیشترین شمار آرا، بخت بسیاری برای پیروزی دارند.
از همین رو می توان مهمترین برایند انتخابات پارلمانی 2017 فرانسه را تقویت بنیان های دولت جدید مكرون و جایگاه نخست وزیر وی «ادوارد فیلیپ» دانست. دستاوردی كه راه را برای تغییرات بنیادینی كه رئیس جمهوری فرانسه برای اجرای برنامه ها و تغییرات اساسی كه در دستور كار دارد، باز می كند.
تغییراتی كه در راس آنها اولویت های اقتصادی و بازبینی قانون كار قرار دارد و پیش بینی می شود كه با تغییر كلی چهره پارلمان فرانسه كه پیشتر اكثریت آن در دست سوسیالیست ها بود، فضای مناسبی برای دولت مكرون میانه رو باز شود.
هرچند برخی تحلیل گران همگرایی بیش از حد دولت و مجلس فرانسه را به ضرر جامعه دموكراتیك می دانند، اما همگان هم عقیده اند كه این روند برای ایجاد دولتی قوی و ادامه كار نخست وزیر، ضروری است.
در این میان مهمترین چالشی كه اصل انتخابات فرانسه را هدف قرار داده است، كاهش مشاركت رای دهندگان در بزنگاه های سیاسی است. در دور نخست انتخابات 2017 پارلمان فرانسه افزون بر 51 درصد از صاحبان حق رای، در فرایند انتخابات شركت نكردند كه ركوردی بی سابقه در جامعه فرانسه كه خود را مهد دموكراسی می نامد، ارزیابی شده است.
در حقیقت قشری كه تحلیلگران از آن به عنوان امتناع كنندگان یاد می كنند، در سال های اخیر به بزرگترین نیروی سیاسی فرانسه تبدیل شده است؛ چالشی كه می تواند ناشی از ناتوانی رهبران پیشین این كشور در اداره جامعه و بروز مشكلات عدیده در عرصه های اقتصادی، سیاسی، امنتیتی و اجتماعی باشد.
بی تردید نتیجه این انتخابات در بعد بین المللی نیز برای بسیاری از دولت ها به ویژه رهبران اتحادیه اروپا مهم تلقی می شود؛ چراكه سیاست های همگرایانه مكرون در جهت تقویت اتحادیه اروپا، با پیروزی نامزدهای حزب وی در انتخابات پارلمانی فرانسه با شتاب بیشتری رنگ عمل به خود می گیرد.
از همین روست كه آنگلا مركل صدر اعظم آلمان، كه از حامیان مكرون و سیاست خارجی وی به شمار می رود، پس از شمارش آرای انتخابات پارلمانی فرانسه، از نتایج به دست آمده استقبال كرد و با ارسال پیام تبریك به رئیس جمهوری فرانسه، نتایج انتخابات را رای قوی به اصلاحات دانست.
این برخورد حاكی از این حقیقت دارد كه تحولات سیاسی فرانسه كه به پیروزی مكرون جوان و حزب نوپای او منجر شد، با كسب نتایج انتخابات پارلمانی این كشور، بار دیگر امیدها را در اتحادیه اروپا بویژه آلمان افزایش داده و چشم انداز روشنتری پیش روی رهبران این اتحادیه ترسیم كرده است.
از طرف دیگر به نظر می رسد كه همزمانی شكست سنگین حزب «ترزا می» نخست وزیر انگلیس در انتخابات پارلمانی این كشور كه از آن به عنوان قمار بزرگ این سیاستمدار یاد می شود، با پیروزی قاطع حزب مكرون در انتخابات پارلمانی فرانسه، راه را برای خروج هرچه سریعتر انگلیس از اتحادیه اروپا و شاید منزوی شدن این كشور هموار كرده است.
همچنین پیش بینی می شود كه با نتایج به دست آمده، جایگاه دولت تقویت شده فرانسه در حالی كه دولت انگلیس با چالش هایی همچون برگزیت و از دست دادن جایگاه پارلمانی دست و پنجه نرم می كند، در قاره اروپا تقویت شود و پایگاه این كشور را در اتحادیه اروپا بیش از پیش ارتقا دهد.
اروپام**2090**1479
گزارش از: سعید زارع كندجانی **ناشر:حسن سالك رضائی
تهران- ایرنا- دور نخست انتخابات پارلمانی فرانسه با پیروزی قاطع حزب نوپای «جمهوری در حركت» خاتمه یافت؛ پیروزی بزرگی كه گامی مهم در جهت تقویت دولت امانوئل مكرون رئیس جمهوری میانه رو فرانسه بشمار می رود.
